Distributieopbrengst

Wat is een distributierendement?

Een distributieopbrengst is de meting van de cashflow die wordt betaald door een exchange-traded fund (ETF), een vastgoedbeleggingstrust of een ander type inkomensbetalend voertuig. In plaats van het rendement te berekenen op basis van een totaal van uitkeringen, wordt de meest recente uitkering op jaarbasis berekend en gedeeld door de intrinsieke waarde (NAV) van het effect op het moment van betaling.

Inzicht in distributierendement

Uitkeringsrendementen kunnen worden gebruikt als een maatstaf voor kasstroomvergelijkingen voor lijfrenteverzekeringen en vastrentende beleggingen, maar als de berekening wordt gebaseerd op een eenmalige betaling, kan het feitelijke rendement dat over langere perioden wordt betaald, worden vertekend.

De berekening voor uitkeringsopbrengsten maakt gebruik van de meest recente uitkering, die rente, een speciaal dividend of een vermogenswinst kan zijn, en vermenigvuldigt de betaling met 12 om een ​​totaal op jaarbasis te krijgen. Het totaal op jaarbasis wordt vervolgens gedeeld door de intrinsieke waarde (NAV) om het uitkeringsrendement te bepalen.

Hoewel deze maatstaf vaak wordt gebruikt om vastrentende beleggingen te vergelijken, kan de berekeningsmethode voor eenmalige betalingen mogelijk grotere of kleinere dan normale betalingen extrapoleren naar uitkeringsrendementen die niet de werkelijke betalingen weerspiegelen die zijn gedaan gedurende de volgende 12 maanden of een andere representatieve periode van tijd.

Distributieopbrengsten berekenen

De uitkering van eenmalige speciale dividenden kan uitkeringsrendementen scheeftrekken tot hoger dan het werkelijke rendement. Wanneer een eenmalig dividend wordt uitgekeerd door een bedrijf in de portefeuille van een fonds, wordt de betaling meegerekend bij de terugkerende dividenden voor die maand. Een rendement dat wordt berekend op basis van een uitkering inclusief een speciaal dividend, kan een grotere uitkeringsrendement weerspiegelen dan het fonds daadwerkelijk betaalt.

Opbrengstberekeningen op basis van uitkeringen bestaande uit rente en terugkerende dividenden zijn over het algemeen nauwkeuriger dan die waarbij eenmalige of niet-frequente betalingen worden gebruikt. Het uitsluiten van eenmalige uitkeringen kan echter leiden tot een lager uitkeringsrendement dan de daadwerkelijke uitbetalingen in het voorgaande jaar.

Uitkeringsrendementen bieden over het algemeen een momentopname van inkomensbetalingen voor beleggers, maar de variabelen die worden veroorzaakt door uitkeringen van vermogenswinsten en speciale dividenden kunnen het rendement vertekenen. Om het werkelijke rendement te bepalen, kunnen beleggers alle uitkeringen over de afgelopen 12 maanden optellen en de som delen door de NAV op dat moment.

Meerwaarden en distributierendement

Beleggingsfondsen en ETF’s geven gewoonlijk jaarlijks uitkeringen van vermogenswinst uit. Deze uitkeringen vertegenwoordigen de netto handelswinsten die tijdens het jaar zijn gerealiseerd, die zijn onderverdeeld in winsten op lange en korte termijn. Een uitkeringsrendement dat is berekend met behulp van een van deze betalingen, kan mogelijk een onnauwkeurig rendement op jaarbasis weerspiegelen.

Als het rendement bijvoorbeeld wordt berekend op basis van een uitkering van vermogenswinst op lange termijn die groter is dan de maandelijkse rentebetalingen, resulteert dit in een uitkeringsrendement dat hoger is dan het bedrag dat in het voorgaande jaar aan beleggers is betaald. Aan de andere kant resulteert een berekening met een uitkering van vermogenswinst die lager is dan de maandelijkse rentebetalingen in een lager dan het werkelijke uitkeringsrendement.

SEC Opbrengst Vs. Distributieopbrengst

Beleggers bekijken en vergelijken vaak het SEC-rendement, ook wel het 30-dagen-rendement genoemd, met het distributierendement bij het nemen van een investeringsbeslissing. Hoewel beide schattingen schattingen zijn van obligatierendementen, worden ze op een andere manier berekend. Het SEC-rendement is een cijfer op jaarbasis dat is gebaseerd op het rendement over de meest recente periode van 30 dagen. Zoals hierboven uiteengezet, wordt bij de berekening van de uitkeringsrendementen rekening gehouden met het rendement over een periode van 12 maanden.

De meningen tussen analisten en beleggers zijn verdeeld over welke opbrengst beter is om beleggingsrendementen te evalueren. Voorstanders van de SEC-opbrengst wijzen op het feit dat berekeningen voor uitkeringsrendement variëren tussen obligatiefondsen, waardoor het een onbetrouwbare indicator voor de prestaties is. Ondertussen worden berekeningen voor de SEC-opbrengst gestandaardiseerd en bepaald door een gecentraliseerd bureau. Omdat het is gebaseerd op opbrengsten uit achterblijvende perioden, wordt het distributierendement ook beschouwd als een onnauwkeurige weergave van de huidige economische omstandigheden. Volgens Vanguard benadert het SEC-rendement het rendement na aftrek van kosten dat een belegger jaarlijks zou ontvangen, ervan uitgaande dat obligaties worden aangehouden tot de vervaldag en de inkomsten worden herbelegd.

Maar obligaties worden door een meerderheid van de beleggers zelden tot de vervaldag aangehouden. Ze worden voor het grootste deel verhandeld op de open markt waar de omstandigheden constant in beweging zijn als gevolg van externe omstandigheden. In een notitie uit 2008 waarin het belang van obligatierendementen werd besproken, stelde onderzoeksbureau Morningstar dat de rente op 12 maanden een ‘nauwkeuriger beeld’ biedt dan de rente op de SEC, omdat het 12 verschillende dividendbetalingen vertegenwoordigt die de prestaties van de obligatie weerspiegelen onder verschillende situatie.

Voorbeeld van distributierendement

Stel dat een fonds $ 20 per aandeel kost en gedurende een maand 8 cent aan rentebetalingen ontvangt. De rente wordt vermenigvuldigd met 12 voor een totaal van 96 cent op jaarbasis. Als u 96 cent deelt door $ 20, krijgt u een uitkeringsrendement van 4,8%.