4 manieren om een ​​geconcentreerde voorraadpositie te diversifiëren

Veel mensen die lange tijd voor een bedrijf hebben gewerkt – inclusief leidinggevenden – bouwen vaak een geconcentreerde aandelenpositie op in één bedrijf (meestal hun werkgever). Dit kan voor de belegger vaak een probleem vormen in termen van gebrek aan diversificatie, belastingkwesties en liquiditeit. Een sterk geconcentreerde aandelenpositie stelt de belegger bloot aan een aanzienlijke blootstelling aan het vermogen van een enkel bedrijf. Bovendien is het verkopen van de volledige positie mogelijk geen fiscaal gunstige optie als er aanzienlijke meerwaarden op de positie zijn behaald.

Om deze problemen te beheersen, zijn er vier strategieën die gewoonlijk kunnen worden genomen om het risico voor uw nettowaarde te minimaliseren.

Niet iedereen kan profiteren van de strategieën die in dit artikel worden besproken. Het grootste deel van de financiële instrumenten beschreven is algemeen vereist dat de belegger te worden beschouwd als een ” geaccrediteerde investeerder ” onder Securities and Exchange Commission (SEC) Reg D. Dit beperkt over het algemeen het gebruik van deze tools tot vermogende beleggers die een aanzienlijke niet-gediversifieerde aandelenpositie hebben die ze willen afdekken.

1. Aandelenkragen

De eerste benadering is een veel voorkomende afdekkingsstrategie en een die wellicht bekend is bij veel beleggers. De equity- collar methode omvat de aankoop van een langlopende putoptie op de geconcentreerde aandelenpositie in combinatie met de verkoop van een langlopende calloptie. De halsband moet voldoende ruimte laten voor mogelijke winsten en verliezen, dus het wordt niet opgevat als een constructieve verkoop door de Internal Revenue Service (IRS) en is onderworpen aan belastingen.

In een aandelenkraag geeft de putoptie de eigenaar het recht om zijn niet-gediversifieerde aandelenpositie in de toekomst tegen een bepaalde prijs te verkopen, wat hem neerwaartse bescherming biedt. De verkoop van de calloptie levert de belegger premie-inkomen op waarmee hij de aankoop van de putoptie kan betalen. Vaak zullen velen kiezen voor een “kosteloze” halsband, waarbij de premie van de verkoop net voldoende is om de volledige kosten van de aankoop van de putoptie te dekken, waardoor er geen uitgaande kasstroom van de belegger nodig is.

Als alternatief, als u extra inkomsten wilt, heeft u ook de keuze om een ​​calloptie met een hogere premie te verkopen, waardoor een netto kasinstroom voor de belegger ontstaat. Hoe u het ook wilt doen, de equity-collar zal de waarde van de aandelenpositie effectief beperken tussen een onder- en bovengrens over de tijdshorizon van de collar.

2. Variabele vooruitbetaalde termijn

Een andere populaire strategie die een soortgelijk effect kan bereiken als de aandelenkraag, is het gebruik van een variabel vooruitbetaald termijncontract (VPF). Bij een VPF-transactie stemt de belegger met de geconcentreerde aandelenpositie ermee in zijn aandelen op een toekomstige datum te verkopen in ruil voor een contant voorschot op de huidige datum.

Afhankelijk van de prestaties van het aandeel, op de markt, zou het aantal verkochte aandelen op de toekomstige datum binnen een bereik variëren. Bij hogere aandelenkoersen zouden er minder aandelen verkocht hoeven te worden om aan de verplichting te voldoen, en vice versa bij lagere aandelenkoersen. Deze variabiliteit is een van de redenen waarom het gebruik van een VPF door de IRS niet als een constructieve verkoop wordt beschouwd.

Het voordeel van deze benadering is de onmiddellijke liquiditeit die wordt ontvangen uit het contante voorschot. Bovendien zorgt het gebruik van de VPF voor uitstel van meerwaarden en flexibiliteit bij het kiezen van de toekomstige verkoopdatum van de aandelen.

3. Poolaandelen in een Exchange Fund

De eerste twee beschreven methoden waren afdekkingsstrategieën waarbij gebruik werd gemaakt van over-the-counter- derivaten die het neerwaartse risico voor de belegger minimaliseerden. Deze volgende methoden proberen ook het neerwaartse risico te minimaliseren, maar laten meer ruimte om winst te maken aan de bovenkant.

De methode van het uitwisselingsfonds maakt gebruik van het feit dat er een aantal beleggers in een vergelijkbare positie met een geconcentreerde aandelenpositie zijn die willen diversifiëren. Dus in dit type fondsen bundelen verschillende investeerders hun aandelen in een partnerschap, en elke investeerder ontvangt een evenredig deel van het uitwisselingsfonds. Nu bezit de belegger een aandeel van een fonds dat een portefeuille van verschillende aandelen bevat – wat enige diversificatie mogelijk maakt.

Deze benadering zorgt niet alleen voor een zekere mate van diversificatie voor de belegger, maar maakt ook uitstel van belastingen mogelijk. Wisselfondsen hebben echter doorgaans een blokkeringsperiode van zeven jaar om te voldoen aan de vereisten voor uitstel van belasting, wat voor sommige beleggers een probleem zou kunnen vormen.

4. Herbalancering met een voltooiingsfonds

De laatste methode is een relatief eenvoudige benadering om een ​​geconcentreerde aandelenpositie te diversifiëren. Een voltooiingsfonds diversifieert een enkele positie door kleine delen van de deelneming in de loop van de tijd langzaam te verkopen, en herinvesteert het geld om een ​​meer gediversifieerde portefeuille te kopen. In tegenstelling tot het wisselfonds behoudt de belegger de controle over de activa en kan hij de gewenste diversificatie binnen een bepaald tijdsbestek voltooien.

Als voorbeeld van het voltooiingsfonds: stel dat u voor $ 5 miljoen aan aandelen van ABC Corp. bezit en dat u uw blootstelling aan dit aandeel wilt verminderen. De aandelenpositie is in de loop van de tijd aanzienlijk gestegen en u wilt niet alle $ 5 miljoen in één transactie verkopen vanwege het bedrag aan onmiddellijke belastingen dat u zou moeten betalen. In plaats daarvan kunt u ervoor kiezen om elk jaar 15 procent van de positie te verkopen en de opbrengst te gebruiken om te diversifiëren naar andere aandelen. Dus na verloop van tijd verkrijgt de belegger een volledig gediversifieerde portefeuille die in overeenstemming is met zijn risicotolerantie.

Het komt neer op

Over het algemeen kunnen de meeste van de hier beschreven strategieën het beste worden uitgevoerd door een professionele financieel adviseur. Het is echter zeker de moeite waard om uw opties te kennen als het gaat om het beschermen van uw nettowaarde, zodat u een weloverwogen beslissing kunt nemen wanneer u een adviseur kiest om deze strategieën uit te voeren.