Hebben banken werkkapitaal?

Het concept van werkkapitaal, ook wel bekend als netto werkkapitaal (NWC), is niet van toepassing op banken, aangezien financiële instellingen geen typische vlottende activa en passiva hebben, zoals voorraden en crediteuren (AP). Het is ook erg moeilijk om de kortlopende verplichtingen voor banken te bepalen, omdat banken doorgaans afhankelijk zijn van deposito’s als bron voor hun kapitaal, en het niet zeker is wanneer klanten hun deposito’s terugvorderen.

Werkkapitaal berekenen

Werkkapitaal wordt berekend als het verschil tussen de vlottende activa en de kortlopende verplichtingen van een bedrijf. Werkkapitaal wordt gebruikt om de huidige activiteiten van een bedrijf te financieren, zoals het kopen van voorraden, het innen van debiteuren (AR) van klanten, het verkrijgen van krediet van leveranciers en het produceren en verzenden van producten.

Werkkapitaal is een maatstaf voor de financiële kracht van een bedrijf. Als een bedrijf een negatief werkkapitaal heeft – wat betekent dat zijn verplichtingen groter zijn dan zijn activa – kan het bedrijf problemen hebben met het betalen van zijn kortlopende schulden. Het kan zijn dat het geld moet lenen om zijn schulden af ​​te betalen, of in het ergste geval kan het failliet gaan. Als een bedrijf een positief werkkapitaal heeft – wat betekent dat zijn activa groter zijn dan zijn verplichtingen – heeft het bedrijf genoeg geld om zijn kortetermijnschulden te betalen. Dit is een teken dat het bedrijf efficiënt en winstgevend werkt.

Werkkapitaal en de balans van een bank

Gezien de aard van het bedrijf van een bank, is het berekenen van het werkkapitaal een onpraktische onderneming. De balans van een bank bevat geen voorraden of typische crediteuren. Banken produceren geen fysieke goederen. In plaats daarvan lenen ze geld en lenen ze geld uit. Het inkomen van een bank komt voornamelijk voort uit de spreiding tussen de kapitaalkosten en de rente-inkomsten die zij verdient door geld uit te lenen aan het publiek.

Banken hebben ook geen vaste activa en zijn sterk afhankelijk van lenen als hun belangrijkste bron van kapitaal. Dit blijkt vooral uit de balans van een typische commerciële bank. Het heeft een klein aantal vaste activa, die voornamelijk bestaan ​​uit diverse armaturen en gebouwen.

Een ander probleem bij het berekenen van het werkkapitaal voor banken is een gebrek aan classificatie van activa en passiva op basis van hun vervaldatums. Banken organiseren hun balans niet op basis van kortlopende en langlopende activa en passiva, aangezien dit onmogelijk is. De verplichtingen van een typische bank bestaan ​​bijvoorbeeld uit deposito’s, die op verzoek kunnen worden opgenomen. Omdat het onmogelijk is om met zekerheid te bepalen wanneer een bepaald deposito zal worden geëist, hebben banken geen middelen om deposito’s als kortlopend of niet-kortlopend te classificeren. Dit alles maakt de classificatie van activa en passiva op vervaldatum onpraktisch.

Netto rentemarge (NIM) en winstgevendheid van de bank

In vergelijking met werkkapitaal is het berekenen van de netto rentemarge (NIM) een eenvoudiger manier om het potentieel voor winstgevendheid en groei van een bank te bepalen. De formule voor de nettorentemarge is het beleggingsrendement minus de investeringsuitgaven gedeeld door het gemiddeld verdiende vermogen.

Banken en beleggingsondernemingen gebruiken de nettorentemarge als maatstaf om aan te tonen hoe succesvol ze zijn in het verdienen van rente over hun geld in vergelijking met de rente die ze aan hun inleggers betalen. Een positieve nettorentemarge geeft aan dat een bank meer geld verdient met haar kredietproducten (bijvoorbeeld hypotheken en leningen) dan de rente die ze aan haar deposantenrekeningen betaalt (bijvoorbeeld spaargelden en depositocertificaten). Een negatieve nettorentemarge betekent dat de investeringsuitgaven van een bank hoger zijn dan de investeringsinkomsten, een indicatie dat het management van het bedrijf zijn fondsen niet effectief investeert.