Dubbele lijst
Wat is dubbele vermelding
Dubbele notering verwijst naar een notering van een effect op twee of meer verschillende beurzen. Bedrijven maken gebruik van dubbele notering vanwege de voordelen, zoals extra liquiditeit, betere toegang tot kapitaal en de mogelijkheid voor hun aandelen om voor langere perioden te handelen als de beurzen waarop hun aandelen genoteerd zijn zich in verschillende tijdzones bevinden, opwegen tegen de kosten van een tweede notering.. Sommige beurzen hebben een aantal noteringscategorieën voor bedrijven die een dubbele notering zoeken, elk met verschillende vereisten en voordelen.
Belangrijkste leerpunten
- Het belangrijkste voordeel van dubbele notering is toegang tot extra kapitaal en verhoogde liquiditeit.
- Een populaire manier voor niet-Amerikaanse bedrijven om in de VS een dubbele lijst te plaatsen, is door gebruik te maken van ADR’s of American Depository Receipts.
- Gezien de wisselkoersen en andere complicaties, zou de aandelenkoers op beide beurzen hetzelfde moeten blijven. Zo niet, dan zal een arbiter ze samenbrengen.
- Sommige bedrijven vinden het moeilijk om hun aandelenhandel op twee markten tegelijkertijd te volgen en moeten mogelijk aparte marketing- en investor-relationsplannen opzetten.
Hoe dubbele vermelding werkt
Dubbele notering, ook wel interlisting of cross-listing genoemd, is aantrekkelijk voor veel niet-Amerikaanse bedrijven vanwege de diepte van de kapitaalmarkten in de VS, de grootste economie ter wereld. Uit gegevens blijkt dat bedrijven de neiging hebben om een lijst te plaatsen in landen met een vergelijkbare cultuur of een gemeenschappelijke taal delen met hun eigen jurisdictie. De meeste van de grootste Canadese bedrijven zijn bijvoorbeeld ook genoteerd aan Amerikaanse beurzen.
Een buitenlands bedrijf kan een gewone notering, het meest prestigieuze type notering, zoeken op een beurs zoals de NYSE of NASDAQ, maar de vereisten hiervoor zijn streng. Naast het voldoen aan de noteringscriteria van de beurs, moet het buitenlandse bedrijf ook voldoen aan de Amerikaanse regelgevingsvereisten, zijn financiële gegevens herformuleren en zorgen voor clearing en afwikkeling van zijn transacties.
Een populaire vorm van dubbele notering voor veel toonaangevende niet-Amerikaanse bedrijven is via American Depositary Receipts (ADR’s). Een ADR vertegenwoordigt de buitenlandse aandelen van het bedrijf die in trust worden gehouden door een bewaarder in het thuisland van het bedrijf en heeft dezelfde rechten als de aandelen.
Merk op dat de aandelenkoers van een dubbel genoteerd bedrijf in beide rechtsgebieden ongeveer hetzelfde zou moeten zijn, rekening houdend met valutaverschillen en transactiekosten. Anders zouden arbitrageurs ingrijpen en de prijsverschillen uitbuiten. Dat gezegd hebbende, doen zich van tijd tot tijd prijsverschillen voor, vooral wanneer de handelsuren elkaar niet overlappen en er een aanzienlijke prijsbeweging op één markt heeft plaatsgevonden.
Dubbele lijst voors en tegens
Er zijn tal van voordelen van dubbele vermelding. Bedrijven krijgen toegang tot een grotere pool van potentiële investeerders, wat ook voordelig kan zijn voor investeerders. Zo noteren veel Australische en Canadese hulpbronnenbedrijven hun aandelen op Europese beurzen vanwege de aanzienlijke belangstelling van investeerders, deels als gevolg van het relatieve gebrek aan lokale hulpbronnenbedrijven.
Dubbele notering verbetert de liquiditeit van het aandeel van een bedrijf en verbetert het publieke profiel, omdat de aandelen op meer dan één markt worden verhandeld. Een dubbele notering stelt een bedrijf ook in staat om zijn kapitaalverhogende activiteiten te diversifiëren, in plaats van alleen afhankelijk te zijn van zijn binnenlandse markt.
Een van de nadelen is dat dubbele notering duur is vanwege de kosten die gemoeid zijn met de eerste notering en de lopende noteringskosten. Afwijkende regelgevende en boekhoudkundige normen kunnen ook de behoefte aan extra juridisch en financieel personeel noodzakelijk maken. Dubbele notering zou ook meer eisen kunnen stellen aan het management, gezien de extra tijd die nodig is om bijvoorbeeld via roadshows met investeerders in het tweede rechtsgebied te communiceren .