Efficiëntieprincipe

Wat is efficiëntieprincipe?

Het efficiëntiebeginsel is een economisch principe dat stelt dat elke actie het grootste voordeel voor de samenleving oplevert wanneer de  marginale voordelen van de toewijzing van middelen gelijk zijn aan de  marginale sociale kosten ervan. Het legt de theoretische basis voor een kosten-batenanalyse, en op die manier worden de meeste beslissingen met betrekking tot de toewijzing van middelen genomen.

Dit principe vormt ook de kern van  allocatieve efficiëntie, de perfecte staat waarin elk goed of elke dienst wordt geproduceerd tot het punt waarop de laatste eenheid een marginaal voordeel oplevert dat gelijk is aan de marginale productiekosten. Op dit magische punt, dat bijna nooit wordt bereikt, is er geen  deadweight loss of misbruikte middelen.

Hoe efficiëntieprincipe werkt

Het efficiëntieprincipe, het idee om de gewenste producten tegen de laagst mogelijke kosten te produceren, maakt gebruik van vele basisprincipes die ten grondslag liggen aan de economie. Het veronderstelt dat consumenten beslissingen nemen en afwegingen maken bij de  marge, wat betekent dat ze de voordelen van het kopen van één extra eenheid van een bepaald artikel zorgvuldig afwegen. Het veronderstelt ook dat mensen rationeel zijn en het goedkopere product kiezen wanneer ze twee van gelijke voordelen vergelijken, of degene met de meeste voordelen als de items gelijk geprijsd zijn.

Op  geaggregeerd  niveau houdt het efficiëntieprincipe in dat het nettoresultaat van alle consumenten die rationele beslissingen nemen, resulteert in het best mogelijke voordeel voor de samenleving, uitgedrukt in dollars, met een totale productie tegen de laagst mogelijke kosten. Integendeel, het herverdelen van de goederen of de inefficiënte productie ervan, waar er te veel van het ene goed zijn en niet genoeg van het andere, leidt  tot marktverstoring.

Voorbeeld van efficiëntieprincipe

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een limonadekraam, die alleen limonade en chocoladekoekjes verkoopt, de economie vertegenwoordigt. Limonade kost $ 1 per glas en koekjes zijn $ 0,50 per stuk.

Gezien het totale onderliggende aanbod van citroenen, suiker, chocoladeschilfers en arbeid, kan de stand in een bepaald tijdsbestek in totaal 75 kopjes limonade en 50 koekjes produceren tegen een kostprijs van $ 20. Laten we in dit scenario ook aannemen dat de marktvraag slechts 75 kopjes limonade en 50 koekjes is.

Volgens het efficiëntieprincipe zou de totale output $ 100 moeten zijn, of $ 75 van de limonade en $ 25 van het koekje, en de winst zou $ 80 moeten zijn, of de $ 100 aan inkomsten minus de kosten van $ 20.

Als de totale output minder is dan $ 100, is er ergens in de economie sprake van deadweight loss. Bovendien, als de stand een andere combinatie van limonade en koekjes produceert, zal het resultaat inefficiënt zijn. Het voldoet niet aan de totale vraag tegen de laagst mogelijke kosten en levert niet het best mogelijke voordeel van $ 80 op.

Beperkingen van het efficiëntieprincipe

Het efficiëntieprincipe is in theorie logisch, maar moeilijk toe te passen. Het staat centraal in de studie van economie, maar er is geen praktische economische indicator aan verbonden.

Er zijn simpelweg te veel aannames die gemaakt moeten worden om de marginale maatschappelijke kosten te bepalen . Er is geen overheidsinstantie die de allocatieve efficiëntie bijhoudt, en als dat zo was, zou bijna niemand de conclusies van de instantie geloven.