Europese douane-unie
Wat is de Europese douane-unie?
De douane-unie van de Europese Unie is een alliantie gevormd door de leden van de Europese Unie die twee primaire functies vervullen voor haar leden: het zorgt voor het tariefvrij verkeer van goederen binnen het grondgebied, of die goederen nu binnen de unie zijn gemaakt of geïmporteerd, en voert gestandaardiseerde douanetarieven in op goederen die van buiten de Unie worden ingevoerd. De EU-douane-unie handhaaft ook een alomvattend systeem van regelgeving voor de in- en uitvoer van de regio.
Inzicht in de Europese douane-unie
Detaken van de EU-douane-unie wordenbeheerd door de Europese Commissie en worden uitgevoerd door de nationale douanekantoren van alle lidstaten – in totaal 28 landen vóór de Brexit. De ambtenaren van de EU-douane zorgen voor de logistiek van een enorme hoeveelheid geïmporteerde goederen naar de EU. Deze invoer is goed voor ongeveer 15 procent van alle invoer over de hele wereld. In 2019 bedroeg de waarde van de EU-handel met andere landen 4,09 biljoen euro.
De EU-douane is ook verantwoordelijk voor het handhaven van regels die zijn ontworpen om de veiligheid binnen de unie te maximaliseren. Deze regels richten zich op de volgende gebieden:
- Bescherming van de gezondheid en veiligheid in de regio door middel van regelgeving voor de invoer van potentieel gevaarlijke goederen zoals verontreinigde voedingsmiddelen of defecte elektrische producten.
- Ervoor zorgen dat de export van technologie die kan worden gebruikt bij de fabricage van wapens, voor legitieme doeleinden is.
- Milieubescherming door het voorkomen van smokkel van bedreigde of beschermde planten, dieren of verboden producten zoals ivoor.
- Samenwerking met wetshandhavers om illegale activiteiten, zoals drugshandel of wapenhandel, witwassen van geld, belastingontduiking en de handel in namaakgoederen, aan te pakken.
Verschillen tussen de Europese douane-unie en de interne markt
Hoewel zowel de EU-douane-unie als de Europese interne markt voornamelijk worden gevormd door de lidstaten van de EU, zijn er enkele fundamentele verschillen tussen deze twee entiteiten.
Een land kan wel lid zijn van de interne markt, maar niet van de douane-unie en vice versa. Terwijl de douane-unie internationale handelsovereenkomsten regelten de invoer van buiten de unie behandelt3, vereist de interne markt een veel grotere mate van integratie van beleid gericht op het vrije verkeer van arbeid, arbeidsomstandigheden en gezondheids- en veiligheidsnormen in de regio.
Noorwegen is een voorbeeld van een land dat geen deel uitmaakt van de EU-douane-unie, maar wel lid is van de interne markt. Noorwegen stelt zijn eigen handelsovereenkomsten op voor invoer van buiten de unie, maar moet voldoen aan de EU-regelgeving bij het verplaatsen van goederen en mensen binnen de interne markt. Omdat Noorwegen geen lid is van de Unie, mag het in het binnenland geproduceerde goederen binnen de interne markt alleen tariefvrij in het verkeer brengen en moet het de oorsprong van deze goederen aantonen.
Turkije, Andorra en San Marino maken geen deel uit van de EU of de interne markt. De Europese Unie heeft met deze landen echter douane-unieovereenkomsten.