Interne markt
Wat is de interne markt?
De Europese interne markt is een entiteit die is opgericht door een handelsovereenkomst tussen deelnemende staten. Deze staten omvatten de leden van de Europese Unie (EU) en vier niet-EU-landen die lid zijn van de Europese Vrijhandelsassociatie (EFTA).
De interne markt creëerde een verenigd handelsgebied dat functioneert zonder grensregels, zoals tarieven, die doorgaans van toepassing zijn op handel tussen landen. De interne markt maakt het onbeperkte verkeer van goederen en diensten en kapitaal en mensen door het hele grondgebied of blok mogelijk.
Belangrijkste leerpunten
- De Europese interne markt komt tot stand door een handelsovereenkomst tussen de deelnemende landen.
- Deze staten en landen omvatten de leden van de Europese Unie (EU) en vier niet-EU-landen die lid zijn van de Europese Vrijhandelsassociatie (EFTA).
- Een van de vele redenen om een interne markt tot stand te brengen, is het stimuleren van economische groei in een specifieke regio, inclusief het leveren van hoogwaardige goederen en diensten.
- Er zijn nadelen aan een interne markt, aangezien individuele landen moeten overeenkomen om als één blok op te treden.
Inzicht in de interne markt
De Europese interne markt, oorspronkelijk bekend als de gemeenschappelijke markt, vindt zijn oorsprong in de voormalige Europese Economische Gemeenschap (EEG), opgericht door het Verdrag van Rome in 1957. De eerste belangrijke wijziging in het oorspronkelijke verdrag vond plaats in 1986, met de Europese Akte ( ZEE). In 1992 werd de Europese Unie gevormd, die de voormalige EEG omvatte.
Primaire doelstellingen van de interne markt zijn onder meer het stimuleren van economische groei in de hele regio, het verbeteren van de kwaliteit en beschikbaarheid van goederen en diensten en het verlagen van prijzen. Bij het streven om deze doelstellingen te bereiken, zijn de volgende voordelen geboden:
- Een grotere ‘binnenlandse’ markt met meer middelen.
- Meer specialisatie binnen de regio.
- Een krachtige handelsaanwezigheid in de internationale arena.
- Verhoogde economische integratie tussen leden.
Een andere belangrijke functie van de interne markt is het vaststellen en handhaven van maatregelen die hoge veiligheids- en kwaliteitsnormen en milieubescherming garanderen.
Nadelen van de interne markt
Deel uitmaken van de interne markt betekent dat een individueel land niet het recht heeft om te weigeren producten te verkopen die in andere landen in het blok aanvaardbaar worden geacht. Er zijn gevallen geweest waarin een land de EU-wetgeving heeft aangevochten omdat het land probeerde de verkoop van een product te verbieden dat als schadelijk werd beschouwd. Zo slaagde Frankrijk erin toestemming te krijgen om de verkoop van Red Bull-dranken te verbieden omdat een van de hoofdingrediënten schadelijk was voor de gezondheid. Dit verbod bleef 12 jaar van kracht totdat het werd opgeheven omdat er geen bewijs was voor dit gezondheidsrisico.
Een land is ook niet in staat de immigratie van onderdanen uit andere landen in het blok te beperken. Ten tijde van de aankondiging van ” Brexit ” leek het herwinnen van immigratiecontrole een belangrijk probleem voor het Verenigd Koninkrijk (VK). De EU-leiders maakten duidelijk dat het behoud van de voordelen van vrijhandel voor het VK afhing van de rechten van EU-onderdanen om in het VK te werken en te verblijven.
Een interne markt maakt het onbeperkte verkeer van goederen en diensten en kapitaal en mensen mogelijk over het hele grondgebied of blok, zoals de Europese Unie, opgericht in 1992.
Speciale overwegingen
De interne markt wordt bestuurd door de Europese Commissie, die verantwoordelijk is voor het toezicht op de toepassing van EU-wetgeving en het optreden bij niet-naleving op grond van de Single Market Act. De Commissie verzamelt ook gegevens om de uitvoering van het beleid te evalueren en gebieden te beoordelen waarop beleidsontwikkeling vereist is.
Er worden ook economische rapporten gepresenteerd op basis van een analyse van de Commissie. Deze rapporten onderzoeken de resultaten van de toepassing van regelgeving in verschillende sectoren en bieden een basis voor toekomstige richting. In de rapporten wordt ook aangegeven op welke gebieden vooruitgang is geboekt en die op obstakels zijn gestuit.