Overschotten
Wat zijn extra reserves?
Overtollige reserves zijn kapitaalreserves die door een bank of financiële instelling worden aangehouden boven wat wordt vereist door toezichthouders, crediteuren of interne controles. Voor commerciële banken worden overtollige reserves afgezet tegen standaardreserveverplichtingen die zijn vastgesteld door de centrale bankautoriteiten. Deze vereiste reserveratio’s bepalen de minimale liquide stortingen (zoals contanten) die bij een bank in reserve moeten staan; meer wordt als overmaat beschouwd.
Overtollige reserves kunnen ook wel secundaire reserves worden genoemd.
Inzicht in overtollige reserves
Overtollige reserves zijn een soort veiligheidsbuffer. Financiële ondernemingen die overtollige reserves aanhouden, hebben een extra veiligheidsmaatregel in het geval van plotseling verlies van leningen of aanzienlijke geldopnames door klanten. Deze buffer vergroot de veiligheid van het bankwezen, zeker in tijden van economische onzekerheid. Het verhogen van het niveau van overtollige reserves kan ook de kredietwaardigheid van een entiteit verbeteren, zoals gemeten door ratingbureaus zoals Standard & Poor’s.
De Federal Reserve heeft veel instrumenten in haar toolkit voor monetaire normalisatie. Naast het instellen van de fed-fundsrente, heeft het nu de mogelijkheid om het rentetarief waarop banken worden betaald, te wijzigen (rente op reserves – IOR) en overtollige reserves (rente op overtollige reserves – IOER).
Belangrijkste leerpunten
- Overtollige reserves zijn middelen die een bank achterhoudt boven wat wettelijk verplicht is.
- Vanaf 2008 betaalt de Federal Reserve de bank rente over deze overtollige reserves.
- De rente op overtollige reserves wordt nu gebruikt in coördinatie met de Fed Fund-rente om bankgedrag aan te moedigen dat de doelstellingen van de Federal Reserve ondersteunt.
Regelwijziging van 2008 verhoogt de overtollige reserves
Vóór 1 oktober 2008 ontvingen banken geen rente op reserves. De Financial Services Regulatory Relief Act van 2006 machtigde de Federal Reserve om banken voor het eerst een rente te betalen. De regel zou op 1 oktober 2011 in werking treden. De Grote Recessie bracht de beslissing echter voort met de Emergency Economic Stabilization Act van 2008. Plots, en voor het eerst in de geschiedenis, kregen banken een prikkel om overtollige reserves aan te houden bij de Federal Reserve.
Overtollige reserves bereikten in augustus 2014 een record van $ 2,7 biljoen, dankzij het kwantitatieve versoepelingsprogramma. Tussen januari 2019 en maart 2020 varieerden de overtollige reserves tussen $ 1,4 en $ 1,6 biljoen. Na 11 maart 2020 schoten de overtollige reserves omhoog tot $ 3,2 biljoen op 20 mei 2020. Dit was te wijten aan de pandemieperiode van COVID-19.
Opbrengsten van kwantitatieve versoepeling werden door de Federal Reserve aan banken uitbetaald in de vorm van reserves, niet in contanten. De rente die over deze reserves wordt betaald, wordt echter in contanten uitgekeerd en als rentebaten voor de ontvangende bank geregistreerd. De rente die van de Federal Reserve aan banken wordt betaald, is contant geld dat anders naar de Amerikaanse schatkist zou gaan.
Rente op overtollige reserves en het Fed Funds-tarief
Historisch gezien is de fed funds rate het tarief waartegen banken elkaar geld lenen en wordt vaak gebruikt als maatstaf voor leningen met variabele rente. Zowel de IOR als de IOER worden bepaald door de Federal Reserve, met name het Federal Open Market Committee (FOMC). Als gevolg hiervan hadden banken een prikkel om overtollige reserves aan te houden, vooral wanneer de marktrente onder de fed-fundsrente ligt. Op deze manier diende de rente op overtollige reserves als een maatstaf voor de fed-fundsrente.
Alleen de Federal Reserve heeft de macht om dit tarief te wijzigen, dat op 17 december 2015 is gestegen tot 0,5%, na bijna een decennium van lagere rentetarieven. Sindsdien gebruikt de Fed de rente op overtollige reserves om een band te creëren tussen de Fed funds rate en de IOER door deze met opzet hieronder vast te stellen om hun streefrentetarieven op koers te houden. In december 2018 verhoogde de Fed bijvoorbeeld haar streefrente met 25 basispunten, maar verhoogde de IOER slechts met 20 basispunten. Deze kloof maakt overtollige reserves tot een ander beleidsinstrument van de Fed. Als de economie te snel opwarmt, kan de Fed haar IOER verhogen om aan te moedigen dat meer kapitaal bij de Fed wordt geparkeerd, waardoor de groei van het beschikbare kapitaal wordt vertraagd en de veerkracht van het banksysteem toeneemt.
Dit beleidsinstrument is echter nog niet getest in een uitdagende economie. De eerste test die moet worden bekeken en geanalyseerd, is nu met de COVID-19-pandemie en de verdubbeling van de overtollige reserves in negen weken tijd.