Financieel Stabiliteitsplan (FSP)
Wat is het Financieel Stabiliteitsplan (FSP)?
Het Financial Stability Plan (FSP) was eenmemo dat begin 2009door de Amerikaanse schatkist onder de regering-Obamawerdgepubliceerd en waarin de geplande implementatie van de Emergency Economic Stabilization Act van 2008 werd geschetst. De FSP was zelf geen onafhankelijk beleid, maar eerder een reeks gesprekspunten die samenvatten hoe de administratie het Troubled Asset Relief Program en gerelateerde programma’s zou uitvoeren die bedoeld waren om de financiële crisis van 2008-2009 aan te pakken. De hoofdverantwoordelijkheid voor het plan lag bij het Bureau voor Financiële Stabiliteit van de Schatkist, maar er werd ook samengewerkt met andere overheidsinstanties.
Belangrijkste leerpunten
- Het Financial Stability Plan was het plan om verschillende financiële noodstabilisatiebeleidslijnen te implementeren door de Amerikaanse schatkist onder president Obama.
- In het plan werd uiteengezet hoe de Schatkist het Troubled Asset Relief Program en andere beleidsmaatregelen zou beheren om de kredietverlening te stimuleren en de kredietvoorwaarden op de Amerikaanse financiële markten te versoepelen.
- Het Office of Financial Stability van de Schatkist zou het voortouw nemen in het plan, maar in nauwe samenwerking met de Fed en andere financiële toezichthouders en overheidsinstanties.
Inzicht in het plan voor financiële stabiliteit (FSP)
De FSP heeft maatregelen genomen om het Amerikaanse banksysteem, de effectenmarkten en de markten voor hypotheken en consumentenkrediet te verstevigen. Volgens het Amerikaanse ministerie van Financiën probeerde het plan “onze kredietcrisis op alle fronten aan te pakken met ons volledige arsenaal aan financiële instrumenten en de middelen die in overeenstemming waren met de diepte van het probleem”.
Het Financieel Stabiliteitsplan beloofde een nieuw publiek-privaat overheidsfonds op te richten om giftige activa op te vangen en particulier kapitaal aan te trekken om de financiële markten te stimuleren. Het was ook bedoeld om het banksysteem verder te standaardiseren en kapitaal te verschaffen aan onstabiele kredietinstellingen. Het lanceerde ook een initiatief om het consumentenkrediet voor stabiele leners te herstellen.
Het plan benaderde financieel herstel via verschillende belangrijke stappen. De eerste betrof een stresstest voor banken. Bij deze stap werd beoordeeld of grote financiële instellingen daadwerkelijk over de nodige activa beschikten om geld te blijven uitlenen. Het eiste ook nieuwe niveaus van transparantie en verantwoordingsplicht van banken en kredietinstellingen.
Een ander aspect van het plan was gericht op het stabiliseren van de huizenmarkt en het stoppen van de hoge mate van marktafscherming. Daartoe heeft het plan $ 50 miljard vastgelegd om executieverkopen te helpen stoppen met behulp van hypotheekaanpassingen. Het verklaarde ook het voornemen te hebben om de hypotheekrentetarieven in het algemeen te verlagen en extra flexibiliteit te bieden aan kredietnemers die mogelijk te maken hebben met afscherming.
Het plan was een onderdeel van een algemene agenda van monetair en fiscaal stimuleringsbeleid, waarbij gecoördineerd optreden van de Schatkist, de Fed en andere financiële toezichthouders betrokken waren. Minister van Financiën Timothy Geithner, Federal Reserve-voorzitter Ben Bernanke, FDIC voorzitter Sheila Bair, Office of Thrift Supervision Director John Reich en Comptroller of the Currency John Dugan hebben de FSP grotendeels ontworpen en uitgevoerd.
Gevolgen voor transparantie
Volgens het plan moesten financiële bedrijven eerst laten zien hoe overheidssteun de bedrijven zou helpen de kredietverlening uit te breiden. Bedrijven die hulp van de overheid ontvingen, moesten maandelijks een rapport indienen bij het Amerikaanse ministerie van Financiën, waarin de toewijzing, het aantal nieuwe leningen dat werd gecreëerd en het aantal door hypotheek of activa gedekte effecten die ze kochten, werd gespecificeerd.
Uiteindelijklanceerde het ministerie van Financiën ook een website onder de naam ‘The Taxpayer’s Right to Know’. Deze website heeft alle informatie openbaar gemaakt die aan het ministerie van Financiën is gerapporteerd door bedrijven die financiële steun van de schatkist ontvangen. Op deze manier probeerde het ministerie van Financiën de belastingbetaler zelf te laten beslissen of het FSP succes had.