Free-Float-methodologie
Wat is de free-float-methodologie?
De free float-methode is een methode om de marktkapitalisatie van de onderliggende bedrijven van een beursindex te berekenen. Met de free float-methode wordt de marktkapitalisatie berekend door de prijs van het eigen vermogen te nemen en deze te vermenigvuldigen met het aantal aandelen dat direct op de markt beschikbaar is.
In plaats van alle aandelen te gebruiken (zowel actieve als inactieve aandelen), zoals het geval is bij de volledige marktkapitalisatiemethode, sluit de free-float-methode lock-in aandelen uit, zoals die gehouden worden door insiders, promotors en overheden.
Belangrijkste leerpunten
- Free float-methode is een methode om de marktkapitalisatie van de onderliggende bedrijven van een aandelenmarktindex te berekenen.
- Met behulp van deze methode wordt de marktkapitalisatie van een bedrijf berekend door de prijs van het eigen vermogen te nemen en deze te vermenigvuldigen met het aantal aandelen dat direct op de markt beschikbaar is.
- De free-float-methode staat in contrast met de full-market-kapitalisatiemethode, waarbij zowel actieve als inactieve aandelen worden berekend bij het bepalen van de marktkapitalisatie.
- De free-float-methode sluit lock-in-aandelen uit, zoals die van insiders, promotors en overheden.
Inzicht in de Free-Float-methodologie
De free-float-methode wordt ook wel voor float gecorrigeerde kapitalisatie genoemd. Volgens sommige experts wordt de free-float-methode beschouwd als een betere manier om marktkapitalisatie te berekenen (in tegenstelling tot bijvoorbeeld de methode voor volledige marktkapitalisatie).
De volledige marktkapitalisatie omvat alle aandelen die door een bedrijf worden verstrekt via zijn aandelenuitgifteplan. Bedrijven geven vaak niet-uitgeoefende aandelen uit aan insiders via compensatieplannen voor aandelenopties. Andere houders van niet-uitgeoefende aandelen kunnen promotors en regeringen zijn. De weging van volledige marktkapitalisatie voor indexen wordt zelden gebruikt en zou de rendementsdynamiek van een index aanzienlijk veranderen, omdat bedrijven verschillende niveaus van strategische plannen hebben voor de uitgifte van aandelenopties en uitoefenbare aandelen.
De free-float-methodologie wordt doorgaans verondersteld een nauwkeuriger beeld te geven van marktbewegingen en aandelen die actief beschikbaar zijn voor verhandeling op de markt. Bij gebruik van een free-float-methode is de resulterende marktkapitalisatie kleiner dan wat zou resulteren uit een volledige marktkapitalisatiemethode.
Een index die een free-float-methode gebruikt, geeft de neiging om markttrends weer te geven omdat deze alleen rekening houdt met de aandelen die beschikbaar zijn voor verhandeling. Het maakt de index ook breder omdat het de concentratie van de beste bedrijven in de index vermindert.
Hoe marktkapitalisatie te berekenen met behulp van de Free-Float-methode
De free float-methodologie wordt als volgt berekend:
FFM = aandelenkoers x (aantal uitgegeven aandelen – vergrendelde aandelen)
De free-float-methode is overgenomen door veel van ’s werelds belangrijkste indexen. Het wordt gebruikt door de S&P 500 Index, door Morgan Stanley Capital International (MSCI) World Index en door de Financial Times Stock Exchange Group (FTSE) 100 Index.
Er is ook een verband tussen free float-methodologie en volatiliteit. Het aantal vrij zwevende aandelen van een bedrijf is omgekeerd evenredig met de volatiliteit. Doorgaans betekent een grotere free-float dat de volatiliteit van het aandeel lager was omdat er meer handelaren zijn die de aandelen kopen en verkopen. Dat betekent dat een kleinere free-float gelijk staat aan een hogere volatiliteit (aangezien minder transacties de prijs aanzienlijk veranderen en er een beperkt aantal aandelen beschikbaar is om te kopen en / of te verkopen). De meeste institutionele beleggers geven de voorkeur aan handelsbedrijven met een grotere free float omdat ze een groot aantal aandelen kunnen kopen of verkopen zonder dat dit een grote impact heeft op de prijs.
Prijsgewogen vs. marktkapitalisatie-gewogen
Indexen in de markt worden gewoonlijk gewogen op basis van prijs of marktkapitalisatie. Beide methodologieën wegen het rendement van de individuele aandelen van de indexen af op basis van hun respectievelijke wegingstypen. Weging naar marktkapitalisatie is de meest gebruikelijke methode voor indexweging. De belangrijkste naar kapitalisatie gewogen index in de Verenigde Staten is de S&P 500 Index.
Het soort wegingsmethodologie dat door een index wordt gebruikt, heeft een aanzienlijke invloed op het totale rendement van de index. Prijsgewogen indexen berekenen het rendement van een index door het individuele aandelenrendement van de index te wegen aan de hand van hun prijsniveaus. In een prijsgewogen index krijgen aandelen met een hogere prijs een hogere weging en hebben ze dus meer invloed op het rendement van de index (ongeacht hun marktkapitalisatie). Prijsgewogen indexen versus kapitalisatiegewogen indexen variëren aanzienlijk als gevolg van hun indexmethodologie.
Op de handelsmarkt zijn zeer weinig indexen prijsgewogen. De Dow Jones Industrial Average (DJIA) is een voorbeeld van een van de weinige prijsgewogen indexen op de markt.
Voorbeeld van Free-Float-methodologie
Stel dat aandelen ABC wordt verhandeld tegen $ 100 en in totaal 125.000 aandelen heeft. Van dit bedrag zijn 25.000 aandelen vergrendeld (wat betekent dat ze worden gehouden door grote institutionele beleggers en bedrijfsmanagement en niet beschikbaar zijn voor verhandeling). Met behulp van de free-float-methode is de marktkapitalisatie van ABC 100 x 100.000 (totaal aantal aandelen dat beschikbaar is voor verhandeling) = $ 10 miljoen.