Bruto schuldaflossingsverhouding (GDS)
Wat is de aflossingsverhouding van de bruto schuld?
De bruto schuldaflossingsratio (GDS) is een schuldaflossingsmaatstaf die financiële kredietverstrekkers gebruiken om het aandeel van de huisvestingsschuld te beoordelen dat een lener betaalt in vergelijking met hun inkomen. De brutoschuldserviceratio is een van de vele maatstaven die worden gebruikt om leners in aanmerking te laten komen voor een hypotheeklening en om het bedrag van de aangeboden hoofdsom te bepalen.
De bruto schuldendienst kan ook wel de woonlastenquote of de front-end ratio worden genoemd. Over het algemeen dienen kredietnemers te streven naar een bruto schuldendienstratio van 28% of minder.
Hoe de GDS-ratio werkt
De brutoschuldserviceratio is doorgaans een allesomvattende maatstaf voor alle maandelijkse woonlasten van een lener. Het kan ook op jaarbasis worden berekend. De huidige maandelijkse hypotheekbetaling van de lener is de primaire uitgave. Andere uitgaven kunnen ook zijn: maandelijkse onroerende voorheffing, maandelijkse betalingen voor woningverzekeringen en energierekeningen.
Over het algemeen hebben kredietverstrekkers een totale schuldendienstratio van ongeveer 36% of minder nodig voor goedkeuring van de lening.
De totale maandelijkse uitgaven worden gedeeld door het totale maandelijks inkomen om de verhouding te berekenen. Als vuistregel eisen kredietverstrekkers doorgaans een bruto schuldendienstratio van 28% of minder. Kredietverstrekkers gebruiken ook de GDS-ratio om te bepalen hoeveel de lener zich kan veroorloven om te lenen.
Kredietverstrekkers zullen over het algemeen hypotheekleningen verstrekken met hypotheekbetalingen die resulteren in een GDS van ongeveer 28% voor de kredietnemer.
Belangrijkste leerpunten
- De bruto schuldaflossingsratio (GDS), de totale schuldaflossingsratio en de kredietscore van een lener zijn de belangrijkste componenten die worden geanalyseerd in het acceptatieproces voor een hypotheeklening.
- GDS kan ook worden gebruikt in andere berekeningen van persoonlijke leningen, maar komt het meest voor bij hypotheekleningen.
- Veel kredietverstrekkers eisen dat een lener aan specifieke kredietscore-eisen voldoet om de lening tegen te gaan.
Voorbeeld van een bruto schuldaflossingsverhouding
Beschouw als voorbeeld twee gehuwde rechtenstudenten die een maandelijkse hypotheekbetaling van $ 1.000 hebben en jaarlijkse onroerendgoedbelasting van $ 3.000 betalen met een bruto gezinsinkomen van $ 45.000. Dit zou een GDS-ratio van 33% opleveren. Op basis van de benchmark van 28% lijkt dit echtpaar een onaanvaardbaar bedrag aan schulden te hebben en zal het gezien hun huidige situatie waarschijnlijk niet worden goedgekeurd voor een hypothecaire lening.
Speciale overwegingen
De GDS-ratio is slechts één onderdeel dat betrokken is bij het acceptatieproces voor een lening. De totale schuldendienstratio en het kredietrapport van een lener zijn ook belangrijke componenten.
Het kredietrapport van een lener wordt verkregen uit een hard onderzoek en geeft de kredietgever de kredietscore en kredietgeschiedenis van de lener. Veel kredietverstrekkers eisen dat een lener aan specifieke kredietscore-eisen voldoet om de lening tegen te gaan.
De totale schuldendienstratio van een lener is ook een factor in het kwalificatieproces voor goedkeuring. De totale schuldendienst is vergelijkbaar met de bruto schuldendienst, maar omvat alle schulden van een lener en is niet alleen gericht op huisvesting. De totale schuldaflossingsratio telt de volledige maandelijkse schuld van een lener op en deelt deze door zijn maandelijks inkomen om een ratio te berekenen.