Homo Economicus

Wat is Homo Economicus?

Homo economicus is een financiële term die sommige economen gebruiken om een ​​rationeel mens te beschrijven. 

Homo Economicus begrijpen

Homo economicus, of economische mens, is de figuurlijke mens die wordt gekenmerkt door het oneindige vermogen om rationele beslissingen te nemen.

Bepaalde economische modellen zijn traditioneel gebaseerd op de aanname dat mensen rationeel zijn en zullen proberen hun nut te maximaliseren voor zowel geldelijke als niet-geldelijke winsten. Moderne gedragseconomen en neuro-economen hebben echter aangetoond dat mensen in feite niet rationeel zijn in hun besluitvorming, en beweren dat een ‘menselijker’ onderwerp (dat enigszins voorspelbare irrationele beslissingen maakt) een nauwkeuriger hulpmiddel zou zijn voor het modelleren van menselijke beslissingen. gedrag.

Oorsprong van Homo Economicus

De oorsprong van de economische man ligt in een essay over politieke economie door John Stuart Mill in 1836. Het essay, getiteld “On the Definition of Political Economy and on the Method of Investigation Proper It”, probeerde kenmerken toe te kennen aan onderwerpen. in overweging voor het nieuwe veld.

Mill’s onderwerp was een ‘wezen dat rijkdom wenst te bezitten en in staat is de relatieve doeltreffendheid te beoordelen van middelen om dat doel te bereiken’. Hij verklaarde dat de politieke economie andere menselijke motieven abstraheert, behalve die welke het hypothetische wezen helpen bij zijn zoektocht naar rijkdom.

Luxe wordt beschouwd als onderdeel van de verlangens van het wezen, evenals het produceren van baby’s. De smaak en neigingen van de economische man worden volgens Mill ook van de ene generatie op de andere doorgegeven. In het model van Mill zou een ouder met een voorliefde voor luxe kinderen kunnen hebben met dezelfde neigingen.

Beperkingen van Homo Economicus

De geschiedenis en verschillende economische crises door de jaren heen hebben bewezen dat de theorie van een economische man gebrekkig is. Daniel Kahneman, een Israëlisch-Amerikaanse psycholoog en Nobelprijswinnaar, en Amos Tversky, een vooraanstaand expert in oordeelsvorming en menselijke besluitvorming, richtten het veld van de gedragseconomie op met hun paper uit 1979, “Prospect Theory: An Analysis of Decision under Risk”.

Kahneman en Tversky onderzochten menselijke risicoaversie en ontdekten dat de houding van mensen ten aanzien van risico’s verbonden aan winst anders is dan die met betrekking tot verliezen. Homo economicus, en het idee dat mensen altijd rationeel handelen, worden uitgedaagd door risicoaversie. Kahneman en Tversky ontdekten bijvoorbeeld dat als mensen de keuze krijgen tussen zeker $ 1.000 of 50% kans om $ 2.500 te krijgen, de kans groter is dat mensen de $ 1.000 accepteren.

Voorbeeld van Homo Economicus

Het meest voorkomende voorbeeld van homo economicus is dat van een ondernemer.

De ondernemer probeert winst te maken uit elke transactie en beslissing. Ze kunnen bijvoorbeeld activiteiten automatiseren en werknemers ontslaan om de productiviteit te maximaliseren. Evenzo kunnen ze zich ontdoen van niet-presterende delen van hun bedrijf om zich te concentreren op de onderdelen die winst genereren.

Een homo economicus-wezen brengt dezelfde rationaliteit in hun handelingen in andere levenssferen. Maar de theorie schiet tekort bij het verklaren van de grondgedachte achter enkele schijnbaar irrationele beslissingen. Rationaliteit zou bijvoorbeeld moeten dicteren dat de rationele ondernemer de winst van zijn bedrijf moet gebruiken om een ​​redelijk zuinig bestaan ​​te leiden. Maar dat is niet altijd het geval. De prevalentie van luxeartikelen en filantropie zijn directe weerleggingen van de theorie.