Hoe zijn rentetarieven gerelateerd aan open-markttransacties?

De rentetarieven worden indirect beïnvloed door open-markttransacties (OMO’s ), het kopen en verkopen van overheidspapier op de openbare financiële beurzen.

OMO’s zijn instrumenten in het monetaire beleid waarmee een centrale bank de geldhoeveelheid in een economie kan beheersen. Bij een  samentrekkend beleid verkoopt een centrale bank effecten op de open markt, waardoor er minder geld in omloop is. Expansief monetair beleid houdt de aankoop van effecten en een toename van de geldhoeveelheid in.  Veranderingen in de geldhoeveelheid zijn van invloed op de tarieven waartegen banken aan elkaar lenen, een weerspiegeling van de basiswet van vraag en aanbod.

In de VS is het Federal Funds-tarief het rentetarief waartegen banken van de ene op de andere dag reserves van elkaar lenen om aan hun reserveverplichtingen te voldoen. Dit is het rentetarief dat de Federal Reserve nastreeft bij het uitvoeren van OMO’s. De door banken aangeboden korte rentetarieven zijn gebaseerd op de federale fondsenrente, zodat de Fed indirect de rentetarieven van consumenten en bedrijven kan beïnvloeden door de verkoop en aankoop van effecten.

Voorbeelden uit de praktijk

In 1979 begon de Fed onder voorzitterschap van Paul Volcker OMO’s als hulpmiddel te gebruiken. Om de tot 20%. In 1981 en 1982 waren enkele van de hoogste rentetarieven in de moderne geschiedenis, met een gemiddelde hypotheekrente voor 30 jaar die boven de 18% uitkwam.

Omgekeerd kocht de Fed meer dan $ 1 biljoen aan effecten als reactie op de recessie van 2008. Dit expansieve beleid, kwantitatieve versoepeling genaamd, verhoogde de geldhoeveelheid en verlaagde de rentetarieven. De lage rentetarieven hielpen de bedrijfsinvesteringen en de vraag naar huisvesting te stimuleren.