Hoe kredietwaardigheidsrisico’s bedrijfsobligaties beïnvloeden

Hoe kredietratingrisico’s bedrijfsobligaties beïnvloeden

Volgens de SEC (2013) zijn  de belangrijkste risico’s van bedrijfsobligaties het risico van wanbetaling (ook wel kredietrisico genoemd), renterisico, economisch risico, liquiditeitsrisico en andere significante risico’s, waaronder call- en eventrisico. Het hogere wanbetalingsrisico is de belangrijkste reden dat emittenten van speculatieve obligaties hogere rentetarieven moeten betalen die hand in hand gaan met het zogenaamde kredietmigratierisico (of kredietratingrisico), dat deel uitmaakt van het kredietrisico van uitbreiding. Kredietbeoordelingen, verstrekt door ratingbureaus zoals S&P en Moody’s, zijn bedoeld om kredietrisico’s vast te leggen en te categoriseren.

Volgens Rebel (2009) beschrijft kredietmigratierisico het risico van “het potentieel voor direct verlies als gevolg van een verlaging of upgrade van interne / externe ratings, evenals de potentiële indirecte verliezen die kunnen voortvloeien uit een kredietmigratiegebeurtenis”, ook wel kredietmigratie genoemd. -risico of downgrade-risico.

Kredietrisico en beleggersperceptie

De sleutel hier is wat beleggers waarnemen. Als de kredietwaardigheid van een bedrijfsobligatie bijvoorbeeld wordt verlaagd, zal de prijs ook vaak dalen. De realiteit is echter dat het niet de kredietwaardigheid is die de prijs direct verlaagt. In plaats daarvan is het de waargenomen waarde van die obligatie in de hoofden van beleggers die verantwoordelijk is voor de koersdaling. Er komt dus meer bij kijken dan alleen de kredietwaardigheid, want dat is slechts een van de dingen waar beleggers rekening mee houden bij het bepalen van de prijs van een bedrijfsobligatie. Dit betekent ook dat de prijs van een obligatie ook kan dalen voordat de rente daalt. De prijs van een obligatie kan ook dalen vanwege andere zorgen van beleggers. Evenzo kan elke verhoging van de rentevoet van een obligatie er ook toe leiden dat de prijs van de obligatie stijgt.

Dit betekent dat de juiste procedure bij het downgraden van een obligatie is dat beleggers onderzoeken wat de oorzaak van deze daling is, om te zien of deze kwesties kortetermijnkwesties zijn of dat het langetermijnkwesties zijn. Bovendien moeten beleggers ook hun risicotolerantie evalueren bij het overwegen van de renteverandering op een obligatie om te bepalen of een nieuwe investeringsstrategie een verstandiger optie zou zijn.

Migratie van kredietrisico en kans op wanbetaling

Het kredietrisico voor een emittent wordt bepaald door de kans op BBMMS (2010) verwijst kredietmigratie specifiek naar de verplaatsing van een uitgever van effecten van de ene risicoklasse naar een nieuwe. De standaardinstelling zou bijvoorbeeld een migratiestatus zijn. Dit is echter een speciale klasse van migratie, een absorberende klasse of een risico. Dat komt omdat wanneer er in gebreke blijft, er een verlies is dat het risico loopt minus mogelijk herstel.

In tegenstelling tot kredietmigratie naar standaard, werkt het bepalen van de waarde van andere migraties een beetje anders. De waarschijnlijkheid van een dergelijke migratie wordt bepaald aan de hand van historische gegevens. Een significant verschil tussen wanbetaling en andere dergelijke migraties is dat andere risicotoestanden niet automatisch een waardeverlies veroorzaken voor effecten die het bedrijf uitgeeft. Wat er in plaats daarvan gebeurt, is dat hun kans op wanbetaling wordt gewijzigd op basis van deze nieuwe historische gegevens. Dus market-to-market transacties geven waarde aan dergelijke migraties als gevolg van het effect op de debieten in de toekomst die zal afhangen van de credit spreads, die variëren van credit staat om krediet staat.

De historische gegevens hier vertellen beleggers hoe vaak ze in gebreke blijven, afhankelijk van hoe ze de looptijd willen bepalen. Een ratingbureau kan ook de historische frequentie van wanbetalingen gedurende 90 dagen verstrekken. In feite houden sommige banken en agentschappen zelfs een standaardgeschiedenis bij van faillissementen of gemiste betalingen. Dergelijke historische gegevens zijn echter slechts enigszins nuttig voor beleggers, omdat ze hen niet laten weten welke wanbetalingsgraden ze kunnen verwachten.

Kredietbeoordelingen

Een veelgebruikte procedure die hier kan worden gebruikt, is het in kaart brengen van de frequentie van wanbetalingen met beoordelingen van bureaus. Onthoud; dergelijke ratings zijn echter geen directe maatstaf voor de kans op wanbetaling. Wat agentschappen beoordelen, is niet de kredietwaardigheid van een effectenemittent, maar in plaats daarvan de kwaliteit van hun risico. Deze kwaliteit van het risico wordt bepaald als de ernst van mogelijke verliezen, die zowel de kans op wanbetaling omvat als wat er zou worden verhaald als de wanbetaling zich toch voordoet. Dit betekent dat de rating van een bepaalde uitgifte niet altijd exact overeenkomt met de ratings en de waarschijnlijkheid van wanbetaling van het bedrijf dat deze heeft uitgegeven. Er is echter een verband tussen de historische frequentie van wanbetalingen en zowel de emissie als de ratings van de uitgevende instelling. Veel banken zullen zelfs intern scores bepalen en deze samen met de ratings van bureaus in kaart brengen om zelf de standaardfrequenties te bepalen.

Diverse bronnen bevestigen dat kredietratingmigratie een integrale rol moet spelen in het meer algemene veld van kredietrisicobeoordeling van bedrijfsobligaties. De informatie in eerdere literatuur over kredietrisico’s is daarom de afgelopen jaren toegenomen. Er is substantiële informatie over migratierisico’s en wanbetalingen, met specifieke aandacht voor verschillende zorgen van beleggers hierover. Men zou zich kunnen concentreren op simpelweg een overzicht van alle historische gegevens. Een ander zou statistische technieken kunnen gebruiken zoals de Credit Metrics van JP Morgan (voor het eerst gepubliceerd in 1997) of RiskCalc, enzovoort, om zich te concentreren op modelleringstechnieken voor de waarschijnlijkheid van wanbetalingen of ratings.

Het komt neer op

Kredietmigratierisico is een essentieel onderdeel van de kredietrisicobeoordeling in het algemeen. Kredietmigratierisicoanalyse is een fundamentele techniek in Credit Metrics en in andere krediet- Nickell et al. bevestigde in 2007 dat dit soort kader voor het meten van het kredietrisico verbonden aan portefeuilles van in gebreke gebleven effecten het potentieel heeft om een ​​revolutie teweeg te brengen in het kredietrisicobeheer en zijn meettechnieken.