Hoe centrale banken rentetarieven beïnvloeden

De centrale bank van de Verenigde Staten – de Federal Reserve (de Fed) – heeft tot taak een bepaald niveau van stabiliteit binnen het financiële systeem van het land te handhaven. De Fed krijgt specifieke instrumenten ter beschikking die wijzigingen in het brede monetaire beleid mogelijk maken die bedoeld zijn om het geplande begrotingsbeleid van de regering uit te voeren. Deze omvatten het beheer van en het toezicht op de productie en distributie van de nationale munteenheid, het delen van informatie en statistieken met het publiek, en de bevordering van economische groei en werkgelegenheidsgroei door de implementatie van wijzigingen in de discontovoet.

Het meest invloedrijke economische instrument dat de centrale bank onder haar controle heeft, is de mogelijkheid om de discontovoet te verhogen of te verlagen. Verschuivingen in dit cruciale rentetarief hebben een drastisch effect op de bouwstenen van de macro-economie, zoals consumentenbestedingen en -leningen.

Overnight leningen en bankreserveringen

Banken worden door de Fed verplicht om een minimum aan reserves bij de hand te hebben, dat momenteel is vastgesteld op 0% als reactie op de COVID-19-pandemie. Voorheen was het tarief vastgesteld op 10%.  Dit betekende dat een bank met $ 1 miljoen op deposito minimaal $ 100.000 in reserve moest houden en vrij was om de resterende $ 900.000 uit te lenen aan leners of andere banken. Elke dag worden de bankreserves uitgeput of vergroot naarmate klanten dagelijks bankieren en betalingen, opnames en stortingen doen.

Als er aan het einde van de werkdag meer opnames waren gemaakt dan stortingen, had de bank mogelijk te weinig reserves, zeg maar $ 50.000 over, en zou ze onder de wettelijke vereisten zijn geweest. Het zou dan de andere $ 50.000 van de ene op de andere dag als kortlopende lening hebben moeten lenen.

Als een andere bank meer stortingen zag dan uitstromen, had ze misschien $ 150.000 beschikbaar en zou ze dus $ 50.000 kunnen lenen aan de eerste bank. Het zou die overtollige reserves liever uitlenen en er een klein bedrag aan inkomen mee verdienen dan dat het werkeloos als contant geld blijft zitten en geen rendement oplevert. Het tarief waartegen banken elkaar van de ene op de andere dag lenen, wordt de Federal Funds-rente genoemd (of kortweg Fed Funds-rente ) en wordt bepaald door het aanbod en de vraag op de markt naar dergelijke kortetermijnleningen uit reserves.

Als er geen banken met reserves zijn die bereid zijn geld te lenen aan mensen in nood, kan die bank in plaats daarvan rechtstreeks bij de Fed lenen, tegen een rentevoet die bekend staat als de discontovoet.

Het Fed Funds-tarief en het discontopercentage

Voor banken en bewaarinstellingen is de disconteringsvoet de rente die wordt berekend op kortlopende leningen die zijn verkregen van regionale centrale banken. Met andere woorden, de disconteringsvoet is de rentevoet waartegen banken rechtstreeks bij de Fed kunnen lenen.

Financiering die via federale leningen wordt ontvangen, wordt meestal gebruikt om de liquiditeitsbehoeften van de inlenende financiële instelling op korte termijn te ondersteunen; als zodanig worden leningen alleen verstrekt voor een kortstondige termijn. De disconteringsvoet kan worden geïnterpreteerd als de kosten om te lenen bij de Fed.

Bedenk dat de rentevoet op het interbancair kortstondig lenen van reserves de “fed funds rate” wordt genoemd. Het past zich aan om het aanbod van en de vraag naar reserves in evenwicht te brengen. Als het aanbod van reserves op de gevoede fondsenmarkt bijvoorbeeld groter is dan de vraag, dan daalt de fondsrente, en als het aanbod van reserves kleiner is dan de vraag, stijgt de fondsrente. De Fed stelt een streefrentetarief vast voor de fed-fundsrente, maar dat feitelijke tarief zal variëren met de vraag en aanbod van daggeldreserves. Het streefpercentage van de Fed Funds is momenteel vastgesteld op 0,00% -0,25%. De Fed biedt disconteringsvoeten voor drie verschillende soorten krediet: primair krediet, secundair krediet en seizoenskrediet. Deze disconteringsvoeten bedragen momenteel respectievelijk 0,25%, 0,75% en 0,15%.

De disconteringsvoet wordt doorgaans hoger vastgesteld dan het streefcijfer van de Federal Funds-rente, omdat de Fed er de voorkeur aan geeft dat banken van elkaar lenen, zodat ze elkaar voortdurend controleren op kredietrisico. Als gevolg hiervan is in de meeste gevallen het bedrag aan discountleningen onder de discount window faciliteit erg klein. In plaats daarvan is het bedoeld als een reserve-liquiditeitsbron voor gezonde banken, zodat de federale fondsenrente nooit te ver boven zijn doel uitkomt – het legt een plafond op de fed-fundsrente.

Rentetarieven verlagen

Wanneer de Fed een wijziging aanbrengt in de Fed Fund-rente of de disconteringsvoet, neemt de economische activiteit toe of af, afhankelijk van het beoogde resultaat van de wijziging. Wanneer de economie van het land stagneert of traag is, kan de Federal Reserve haar macht uitoefenen om de discontovoet te verlagen in een poging om het lenen voor de aangesloten banken betaalbaarder te maken.

Wanneer banken tegen een goedkopere rente geld van de Fed kunnen lenen, kunnen ze het spaargeld doorgeven aan bankklanten door middel van lagere rentetarieven voor persoonlijke, auto- of hypotheekleningen. Dit creëert een economische omgeving die het lenen van consumenten aanmoedigt en uiteindelijk leidt tot een toename van de consumentenbestedingen  terwijl de tarieven laag zijn.

Hoewel een verlaging van de disconteringsvoet een positief effect heeft op de rentetarieven voor consumenten die bij banken willen lenen, ervaren consumenten ook een verlaging van de rentetarieven op spaarvehikels. Dit kan langetermijnsparen in veilige beleggingsopties zoals depositocertificaten (cd’s) of geldmarktspaarrekeningen ontmoedigen.

Rentetarieven verhogen

Wanneer de economie groeit in een tempo dat tot hyperinflatie kan leiden, kan de Fed de rente verhogen. Als de aangesloten banken niet kunnen lenen van de centrale bank tegen een rentetarief dat kosteneffectief is, kan de kredietverlening aan het consumerende publiek worden aangescherpt totdat de rentetarieven weer worden verlaagd. Een verhoging van de disconteringsvoet heeft een directe impact op de rente die consumenten in rekening worden gebracht voor het uitlenen van producten, en de consumentenbestedingen nemen af ​​als deze tactiek wordt toegepast.

Hoewel kredietverlening niet zo aantrekkelijk is voor banken of consumenten wanneer de disconteringsvoet wordt verhoogd, is de kans groter dat consumenten aantrekkelijkere rentetarieven krijgen op spaarvehikels met een laag risico wanneer deze strategie in gang wordt gezet.

Het komt neer op

De Fed gebruikt, net als alle centrale banken, rentetarieven om de macro-economie te beheren. Het verhogen van de rente maakt lenen duurder en vertraagt ​​de economische groei, terwijl het verlagen van de tarieven het lenen en investeren in goedkopere kredieten aanmoedigt. Dit alles vloeit voort uit de zeer korte rente die banken moeten hanteren om hun vereiste reserves aan contanten te behouden – die ook door de Fed is vastgesteld.