Een kort overzicht van de verzekeringssector

De verzekeringssector bestaat uit bedrijven die risicomanagement aanbieden in de vorm van verzekeringscontracten. Het basisconcept van een verzekering is dat één partij, de verzekeraar, de uitkering garandeert voor een onzekere toekomstige gebeurtenis. Ondertussen betaalt een andere partij, de verzekerde of de verzekeringnemer, een kleinere premie aan de verzekeraar in ruil voor die bescherming bij die onzekere toekomstige gebeurtenis.

Als bedrijfstak wordt verzekeren beschouwd als een langzaam groeiende, veilige sector voor investeerders. Deze perceptie is niet zo sterk als in de jaren zeventig en tachtig, maar is in het algemeen nog steeds waar in vergelijking met andere financiële sectoren.

Soorten verzekeringsmaatschappijen

Niet alle verzekeringsmaatschappijen bieden dezelfde producten aan of bedienen hetzelfde klantenbestand. Tot de grootste categorieën verzekeringsmaatschappijen behoren ongevallen- en zorgverzekeraars; eigendoms- en ongevallenverzekeraars; en financiële garantstellers. De meest voorkomende soorten persoonlijke verzekeringen zijn auto, gezondheid, huiseigenaren en leven. De meeste mensen in de Verenigde Staten hebben ten minste een van deze soorten verzekeringen en een autoverzekering is wettelijk verplicht.

Ongevallen- en gezondheidsbedrijven zijn waarschijnlijk de meest bekende. Deze omvatten bedrijven zoals UnitedHealth Group, Anthem, Aetna en AFLAC, die zijn ontworpen om mensen te helpen die lichamelijk letsel hebben opgelopen.

Levensverzekeringsmaatschappijen geven voornamelijk polissen uit die een uitkering bij overlijden als een vast bedrag uitkeren bij het overlijden van de verzekerde aan hun begunstigden. Levensverzekeringspolissen kunnen worden verkocht als overlijdensrisicoverzekering, die minder duur is en afloopt aan het einde van de looptijd, of permanent (meestal het hele leven of universele levensduur), die duurder is maar een leven lang meegaat en een component voor contante accumulatie bevat. Levensverzekeraars kunnen ook langdurige arbeidsongeschiktheidspolissen verkopen die het inkomen van de verzekerde vervangen als ze ziek of arbeidsongeschikt worden. Bekende levensverzekeraars zijn onder meer Northwestern Mutual, Guardian, Prudential en William Penn.

Eigendoms  en ongevallenbedrijven verzekeren zich tegen ongevallen of niet-fysieke schade. Dit kan onder meer bestaan ​​uit rechtszaken, schade aan persoonlijke bezittingen, auto-ongelukken en meer. Grote eigendoms- en ongevallenverzekeraars zijn onder meer State Farm, Nationwide en Allstate.

Bedrijven hebben speciale soorten verzekeringspolissen nodig die verzekeren tegen specifieke soorten risico’s waarmee een bepaald bedrijf wordt geconfronteerd. Een fastfoodrestaurant heeft bijvoorbeeld een beleid nodig dat schade of letsel dekt als gevolg van koken met een frituurpan. Een autodealer is niet onderhevig aan dit soort risico’s, maar heeft wel dekking nodig voor schade of letsel die kan optreden tijdens testritten.

Er zijn ook verzekeringen beschikbaar voor zeer specifieke behoeften, zoals ontvoering en losgeld (K&R), medische wanpraktijken en beroepsaansprakelijkheidsverzekeringen, ook wel  fouten- en verzuimverzekering genoemd.

Sommige bedrijven gaan over tot  herverzekering  om het risico te verkleinen. Herverzekering is een verzekering die verzekeringsmaatschappijen kopen om zichzelf te beschermen tegen buitensporige verliezen als gevolg van een hoge blootstelling. Herverzekering is een integraal onderdeel van de inspanningen van verzekeringsmaatschappijen om zichzelf solvabel  te houden  en wanbetaling  als gevolg van uitbetalingen te voorkomen , en toezichthouders verplichten het voor bedrijven van een bepaalde grootte en type.

Een verzekeringsmaatschappij kan bijvoorbeeld te veel orkaanverzekering afsluiten, gebaseerd op modellen die een lage kans laten zien dat een orkaan een geografisch gebied treft. Als het onvoorstelbare zou gebeuren met een orkaan die die regio treft, kunnen er aanzienlijke verliezen voor de verzekeringsmaatschappij ontstaan. Zonder dat herverzekering een deel van de risico’s van tafel zou nemen, zouden verzekeringsmaatschappijen failliet kunnen gaan wanneer zich een natuurramp voordoet.

Wederzijdse vs. aandelenverzekeringsmaatschappijen

Verzekeringsmaatschappijen worden geclassificeerd als aandelen of onderling, afhankelijk van de eigendomsstructuur van de organisatie. Er zijn ook enkele uitzonderingen, zoals Blue Cross Blue Shield en broederlijke groepen die nog een andere structuur hebben. Toch zijn aandelen- en onderlinge maatschappijen verreweg de meest voorkomende manieren waarop verzekeringsmaatschappijen zichzelf organiseren.

Wereldwijd waren onderlinge verzekeringsmaatschappijen goed voor 26,7% van het marktaandeel in 2017. In de VS was 39,9% van de markt in handen van onderlinge verzekeraars.

Een  aandelenverzekeringsmaatschappij  is een bedrijf dat eigendom is van zijn aandeelhouders of aandeelhouders, en het doel is om voor hen winst te maken. Polishouders delen niet rechtstreeks in de winsten of verliezen van het bedrijf. Om als naamloze vennootschap te opereren, moet een verzekeraar een minimum aan kapitaal en overschot bij de hand hebben voordat hij goedkeuring krijgt van de overheidsinstanties. Er moet ook aan andere vereisten worden voldaan als de aandelen van de onderneming openbaar worden verhandeld. Enkele bekende Amerikaanse aandelenverzekeraars zijn onder meer Allstate, MetLife en Prudential.

Een onderlinge verzekeringsmaatschappij is een vennootschap die uitsluitend eigendom is van de polishouders die “contractuele crediteuren” zijn met stemrecht in de raad van bestuur. Over het algemeen worden bedrijven beheerd en worden activa (verzekeringsreserves, overschotten, onvoorziene fondsen, dividenden) aangehouden voor het voordeel en de bescherming van de polishouders en hun begunstigden.

Het management en de raad van bestuur bepalen welk bedrag aan bedrijfsinkomsten elk jaar als dividend aan de polishouders wordt uitgekeerd. Hoewel dit niet gegarandeerd is, zijn er bedrijven die  elk jaar een dividend hebben uitgekeerd , zelfs in moeilijke economische tijden. Grote onderlinge verzekeraars in de VS zijn onder meer Northwestern Mutual, Guardian, Penn Mutual en Mutual of Omaha.

Wat is Insurance Float?

Een van de interessantere kenmerken van verzekeringsmaatschappijen is dat ze in wezen het geld van hun klanten mogen gebruiken om voor zichzelf te investeren. Hierdoor lijken ze op banken, maar wordt er in nog grotere mate geïnvesteerd. Dit wordt ook wel “de vlotter” genoemd.

Float treedt op wanneer een partij geld aan een andere partij verstrekt en pas na een omstandige gebeurtenis terugbetaling verwacht. Dit mechanisme betekent in wezen dat verzekeringsmaatschappijen positieve kapitaalkosten hebben. Dit onderscheidt hen van private equity-fondsen, banken en onderlinge fondsen. Voor beleggers in aandelenverzekeringsmaatschappijen (of polishouders in onderlinge maatschappijen) betekent dit het potentieel voor stabiele rendementen met een lager risico.

Verzekering en verkoop van financiële producten

Verzekeringsplannen zijn het belangrijkste product van de sector. De afgelopen decennia hebben echter een aantal  bedrijfspensioenregelingen  voor bedrijven en lijfrentes voor gepensioneerden opgeleverd.

Dit plaatst verzekeringsmaatschappijen in directe concurrentie met andere aanbieders van financiële activa op dit soort producten. Inderdaad, veel verzekeringsagenten worden nu gebrandmerkt als full-service financiële adviseurs die zowel beschermingsproducten als investeringen, financiële planning en pensioenplanning aanbieden. Veel verzekeringsmaatschappijen hebben nu hun eigen makelaar-dealer in huis of in partnerschap.