Hoe beïnvloeden vraag en aanbod de woningmarkt?
Onroerend goed is een materieel goed dat bestaat uit onroerend goed en de grond waarop het staat, en hoewel het onbeweeglijk is, is onroerend goed, net als andere activa, onderhevig aan vraag en aanbod. Dit betekent dat de prijzen van huizen, zoals die van aandelen en obligaties, sterk afhankelijk zijn van de wet van vraag en aanbod. Meer vraag, prijzen stijgen meestal; meer aanbod, ze hebben de neiging om te vallen.
Maar wat voor relatie heeft de woningmarkt met deze wet? Lees hieronder meer over hoe deze economische theorie werkt en hoe deze de vastgoedmarkt beïnvloedt.
Belangrijkste leerpunten
- De woningmarkt is een goed voorbeeld van hoe vraag en aanbod binnen een bedrijfstak werken.
- Wanneer de vraag naar woningen groot is, maar het aanbod laag, stijgen de huizenprijzen vaak.
- Wanneer er een overvloed aan woningen beschikbaar is op een markt, kunnen huiseigenaren hun prijzen verlagen vanwege minder vraag op de markt.
De wet van vraag en aanbod
De wet van vraag en aanbod is een economisch basisprincipe dat de relatie verklaart tussen vraag en aanbod van een goed of dienst, en hoe die interactie de prijs van dat goed of die dienst beïnvloedt.
Als er veel vraag is naar een goed of dienst, stijgt de prijs. Als er een groot aanbod van een goed of dienst is, maar er niet genoeg vraag naar is, daalt de prijs. De reden is dat mensen de prijzen zullen verhogen als er relatieve schaarste is, en dat er onverkochte artikelen zullen zijn als er een overaanbod is.
De theorie van vraag en aanbod is een van de meest basisprincipes in de economie. Vraag en aanbod werken elkaar tegen tot het punt waarop de evenwichtsprijs wordt bereikt – dat is de prijs waarbij het aanbod gelijk is aan de vraag op de markt. Dat gebeurt natuurlijk als alle andere factoren gelijk blijven.
Vraag naar
De wet van de vraag schrijft voor dat mensen een steeds lagere vraag naar een goed zullen hebben naarmate de prijs steeds hoger stijgt. Evenzo stimuleren lagere prijzen de vraag, wat betekent dat consumenten iets meer waarderen en kopen als het goedkoper is.
Levering
De leveringswet zegt dat een hogere prijs producenten ertoe zal aanzetten om een grotere hoeveelheid aan de markt te leveren. Evenzo, wanneer het aanbod laag is, zullen de prijzen stijgen omdat mensen zich haasten om schaarse middelen op te kopen.
Vraag en aanbod van onroerend goed
Ook de huizenmarkt is sterk afhankelijk van vraag en aanbod en is daarom een veel bekeken indicator in de branche. Bij elke woningtransactie zijn natuurlijk een koper en een verkoper betrokken. De koper doet een bod om een woning te kopen en laat de verkoper het aanbod accepteren of afwijzen.
De krachten van vraag en aanbod werken elkaar tegen tot het punt waarop de evenwichtsprijs van een onroerend goed wordt bereikt.
De wet van vraag en aanbod bepaalt de evenwichtsprijs van een woning. Een lage voorraad of huizenvoorraad kan de prijzen opdrijven, wat meestal resulteert in biedoorlogen. Een specifiek pand kan in trek zijn bij meerdere partijen die allemaal proberen elkaar te overbieden door hun bod op de koopprijs te verhogen.
De biedoorlog eindigt wanneer de verkoper een van de biedingen accepteert, die dan ook een eenheid uit de beschikbare voorraad verwijdert. Wanneer er een grote vraag is naar onroerend goed in een bepaalde stad of staat in combinatie met een gebrek aan aanbod van kwaliteitswoningen, hebben de prijzen van huizen de neiging om te stijgen.
Aan de andere kant, wanneer een zwakke economie en een overaanbod aan woningen leidt tot een lage of geen vraag naar woningen, neigen de huizenprijzen te dalen.
Factoren die het aanbod en de vraag naar huisvesting beïnvloeden
De precieze waarden die aan vraag en aanbod in een markt worden toegekend, zijn in de vastgoedmarkt niet eenvoudig te meten. Dit komt onder meer doordat het veel tijd kost om nieuwe woningen te bouwen of oude op te knappen om weer op de markt te brengen.
Evenzo is onroerend goed niet zoals andere bedrijfstakken, omdat het veel tijd kost om huizen en andere eigendommen te kopen en verkopen. Dit betekent dat het lang kan duren voordat transacties voltooid zijn, waardoor onroerend goed enigszins illiquide wordt.
Enkele van de factoren die de vraag naar woningen zullen beïnvloeden, zijn onder meer lagere rentetarieven of financieringskosten. Als de rente laag is, zijn mensen over het algemeen bereid om meer schulden aan te gaan, omdat ze voor dezelfde maandelijkse uitgaven relatief meer schulden kunnen betalen. Anders gezegd, ze kunnen de aankoop van een huis misschien financieren omdat het bedrag aan rente dat ze moeten betalen bij lage tarieven niet zo belastend is.
Naarmate er meer kopers op de markt komen, neemt ook de vraag naar woningen toe. En als er een beperkt aanbod van woningvoorraad blijft, kunnen de prijzen in een omgeving met lage rentetarieven zelfs nog meer stijgen.
Ondertussen is het woningaanbod constant in beweging. De inventaris kan toenemen wanneer mensen ergens anders heen verhuizen – sommigen worden misschien ingekrompen, anderen proberen misschien meer ruimte te maken voor een groeiende familie, en weer anderen kopen misschien hun allereerste huis. Evenzo kan er een toename zijn in ontwikkeling en nieuwbouw van woningen, wat bijdraagt aan de bestaande inventaris.
Aan de andere kant neemt de woningvoorraad af in tijden van natuurrampen zoals overstromingen en aardbevingen, of wanneer bestaande eigendommen worden gesloopt. Grondbezit is ook een eindige grondstof, dus het aantal nieuwe ontwikkelingen is over het algemeen beperkt.
Wanneer huizenmarkten crashen
Een van de belangrijkste oorzaken van de Grote Recessie die volgde op de financiële crisis in het midden van de jaren 2000 was dat de huizenmarkt instortte. Dit was te wijten aan de wet van vraag en aanbod.
In de aanloop naar de financiële crisis genoten consumenten van relatief lage leenrentes. Banken begonnen lagere rentetarieven op hypotheken aan te bieden en werden ook aangemoedigd om hun kredietnormen te versoepelen. Mensen die zich anders niet eerder een huis konden veroorloven, merkten plotseling dat ze hun dromen van eigenwoningbezit konden realiseren. Veel van deze consumenten, de zogenaamde subprime-leners, waren in staat om een huis te bemachtigen met zeer lage aanbetalingen, ook al hadden ze een zeer lage kredietscore.
Gedurende deze tijd begonnen ook speculatieve kopers de markt te betreden, wat de vraag naar woningen opdreef en tegelijkertijd het beschikbare aanbod afsneed. Dit alles dreef op zijn beurt de prijzen naar hoge niveaus.
Het aanbod kon het niet bijhouden en investeerders begonnen op de huizenmarkt te speculeren om snel wat geld te verdienen met het kopen en omdraaien van huizen in een zeer korte tijd. Maar al snel hielden de hoge prijzen mensen weg en begonnen mensen zich terug te trekken uit de markt. De vraag begon te dalen en dat gold ook voor de prijzen. De opmaat naar de ineenstorting van de vastgoedmarkt in 2007 zorgde voor een overaanbod aan woningen en vervolgens voor snel dalende vastgoedprijzen.
Het komt neer op
De woningsector en zijn economische factoren zijn afhankelijk van vraag en aanbod, omdat het een transactiemarkt is die gebruik maakt van gebouwen en eigendommen. De wet van vraag en aanbod creëert de omstandigheden waarin kopers en verkopers met elkaar omgaan.
Als een stad bijvoorbeeld een grote vraag en een laag aanbod aan woningvoorraad heeft, profiteren eigenaren vaak van een hogere prijs voor hun huis. Maar als er een heleboel eigendommen te koop zijn en slechts een paar kopers, kunnen de verkopers uiteindelijk minder krijgen dan hun vraagprijs.
Discriminatie op het gebied van hypotheekleningen is illegaal. Consumer Financial Protection Bureau of bij het Amerikaanse Department of Housing and Urban Development (HUD).