Hoe de Federal Reserve de hypotheekrente beïnvloedt
Hoewel de Federal Reserve niet de mogelijkheid heeft om de hypotheekrentetarieven rechtstreeks vast te stellen, creëert ze wel het monetaire beleid dat deze tarieven indirect beïnvloedt. De invloed van de Federal Reserve is terug te zien in de manier waarop haar acties de kredietprijs beïnvloeden, wat vervolgens wordt weerspiegeld in de hypotheekrentes die kredietverstrekkers potentiële kredietnemers bieden.
Voorbeeld van een Federal Reserve die de hypotheekrente beïnvloedt
Als reactie op de wereldwijde financiële crisis van 2008 nam de Federal Reserve de ongebruikelijke stap om een kwantitatief versoepelingsprogramma te starten, waarbij ze door hypotheek gedekte effecten en overheidsschuld in de vorm van schatkistobligaties opkocht. Het programma, dat begon in november 2008 en eindigde in 2014, verhoogde de geldhoeveelheid in de financiële systemen van het land.
Dit stimuleerde banken om gemakkelijker geld te lenen. Het dreef ook de prijs op en verlaagde het aanbod van de soorten effecten die de Fed kocht. Al deze acties hadden tot gevolg dat de krediettarieven, inclusief de hypotheekrentes, laag werden gehouden.
Belangrijkste leerpunten
- De Federal Reserve beïnvloedt indirect de hypotheekrente door monetair beleid te voeren dat van invloed is op de kredietprijs.
- De Federal Reserve heeft verschillende instrumenten waarmee het monetair beleid kan beïnvloeden, waaronder kwantitatieve versoepeling, de Federal Fund-rente en openmarkttransacties.
- Als de Federal Reserve de economie een boost wil geven, voert ze beleid om de hypotheekrentetarieven laag te houden.
- Als de Federal Reserve de geldhoeveelheid wil verkleinen, resulteert haar beleid doorgaans in hogere rentetarieven voor hypotheeknemers.
Instrumenten van monetair beleid
De Federal Reserve streeft ernaar de economie, de inflatie en de werkgelegenheid te beïnvloeden door middel van haar monetair beleid. Hoewel veel experts debatteerden overde effectiviteit van kwantitatieve versoepeling, is het een van de monetaire beleidsinstrumenten die de Fed tot haar beschikking heeft om haar doelstellingen, namelijk het stabiliseren van de prijzen en het bevorderen van duurzame werkgelegenheid, te verwezenlijken. Andere monetairbeleidsinstrumenten zijn de federale fondsenrente en open-markttransacties.
Federal Funds Rate
Een van de instrumenten die het gebruikt om monetair beleid te voeren, is het stellen van een streefcijfer voor de federale fondsenrente. Dit is de korte rente waartegen Amerikaanse financiële instellingen (zoals banken, kredietverenigingen en anderen in het Federal Reserve-systeem) elkaar van de ene op de andere dag geld lenen om aan de verplichte reserveniveaus te voldoen. Elke lenende en uitlenende bank onderhandelt individueel over de rentevoet. Samen vormen het gemiddelde van al deze tarieven de federale fondsenrente.
Net als bij hypotheekrentes, stelt de Federal Reserve de Federal Fund-rente niet rechtstreeks vast. In plaats daarvan stelt het een streefcijfer vast voor het federale fondsentarief en neemt het maatregelen om het tarief in de richting van het streefcijfer te beïnvloeden. Het Federal Funds-tarief is van invloed op alle andere tarieven, inclusief rentetarieven op korte en lange termijn. Het heeft ook invloed op transacties op de forex (FX) -markt en heeft tal van andere stroomafwaartse effecten. In maart 2020 heeft de Fed het streefpercentage voor de federale fondsen vastgesteld op het laagste dat het kan bereiken – tussen 0,00% en 0,25%.
Open markt operaties
Een belangrijke manier waarop de Fed de federale fondsenrente kan beïnvloeden, is door een ander van haar monetairbeleidsinstrumenten te gebruiken: open-markttransacties. Dit is wanneer de Fed staatspapier zoals obligaties koopt en verkoopt. Wanneer de centrale bank het monetaire beleid wil verkrappen en streeft naar een hogere federale fondsenrente, absorbeert ze geld uit het systeem door staatsobligaties te verkopen.
En wanneer het een eenvoudiger monetair beleid wil en een lagere federale fondsenrente nastreeft, gaat de Fed in de tegenovergestelde richting: het kopen van overheidspapier om meer geld in het systeem te introduceren. Waar komt het geld vandaan om al deze staatsobligaties te kopen? Als centrale bank kan de Fed eenvoudig het geld creëren.
Andere instrumenten voor monetair beleid
Naast het richten op de federal funds rate en het gebruik van open-markttransacties, heeft de Fed ook andere instrumenten om het monetaire beleid te beïnvloeden. Deze omvatten het wijzigen van de vereisten voor bankreserve door ze hoger of lager te maken, het wijzigen van de voorwaarden waaronder het aan banken leent via het kortingsvenster en het wijzigen van de rentevoet die het betaalt over de bankreserves die het in deposito heeft.
Rimpeleffect
Wanneer de Federal Reserve het voor banken duurder maakt om te lenen door zich te richten op een hogere federal funds rate, rekenen de banken op hun beurt de hogere kosten door aan hun klanten. De rentetarieven op consumentenleningen, inclusief hypotheekrentes, hebben de neiging om te stijgen. En als de korte rente stijgt, stijgt de lange rente doorgaans ook. Als dit gebeurt, en de rente op de 10-jarige staatsobligatie die de rente op de conventionele 30-jarige hypotheek beïnvloedt, stijgt,neigen dehypotheekrentes ook te stijgen.
Hypotheekverstrekkers stellen rentetarieven vast op basis van hun verwachtingen voor toekomstige inflatie en rentetarieven. Ook het aanbod van en de vraag naar door hypotheek gedekte waardepapieren zijn van invloed op de tarieven. De acties van de Federal Reserve hebben dus een rimpeleffect in termen van hypotheekrentes.
Het komt neer op
De Federal Reserve streeft naar handhaving van de economische stabiliteit en heeft invloed op de rentetarieven van banken. Wanneer de Fed de economie wil stimuleren, wordt het doorgaans goedkoper om een hypotheek af te sluiten. En wanneer de Fed de economie wil beteugelen, handelt ze om geld uit het systeem te halen, wat betekent dat leners waarschijnlijk een hogere rente op hypotheken zullen betalen.