Hoe liquide zijn geldmarktrekeningen?
Er zijn veel dingen waarmee u rekening moet houden bij het samenstellen van uw beleggingsportefeuille. U moet weten wat uw risicotolerantie en investeringsstrategie zijn, om nog maar te zwijgen van het soort activa waarin u van plan bent uw geld te stoppen. Dit alles hangt af van uw doelen – wat u van plan bent voor de lange termijn, zoals plannen voor het onderwijs van uw kinderen en uw pensioen, maar ook van uw korte termijn doelen.
Het kan zijn dat er een moment komt dat u onmiddellijk contant geld nodig heeft, bijvoorbeeld voor een medisch noodgeval of als u op vakantie wilt. Door uw geld op een rekening te zetten die u rente oplevert, maar waarmee u gemakkelijk geld kunt opnemen, kunt u deze doelen realiseren. U kunt overwegen wat geld op een spaarrekening te zetten, of u kunt een geldmarktrekening (MMA) proberen, een liquide activa die een hogere rente oplevert.
Belangrijkste leerpunten
- Een geldmarktrekening is een deposito-rekening die wordt aangehouden bij een bank, kredietvereniging of andere financiële instelling die rente betaalt en die wordt geleverd met privileges voor het schrijven van cheques en bankpassen.
- MMA’s zijn in tegenstelling tot andere investeringen omdat ze gemakkelijk kunnen worden geliquideerd, in tegenstelling tot andere investeringen.
- Twee factoren beperken de liquiditeit van geldmarktrekeningen, waaronder minimale balansvereisten en beperkingen voor het aantal maandelijkse opnames.
Geldmarktrekeningen
Een geldmarktrekening is een spaarrekening die wordt aangehouden bij een bank, kredietvereniging of andere financiële instelling. Op deze rekening wordt rente betaald – veel hoger dan op gewone spaarrekeningen. Banken gebruiken het geld op een geldmarktrekening om te beleggen in kortlopende liquide middelen, waaronder schatkistpapier (T-bills) of gemeentelijke obligaties. Banken verdienen rente over deze beleggingen en splitsen de rente in feite met rekeninghouders.
Opnemen van een geldmarktrekening is net zo eenvoudig als elke andere spaarrekening. Velen van hen worden geleverd met betaalpassen en andere functies, waaronder de mogelijkheid om cheques uit te schrijven. Rekeninghouders kunnen mogelijk ook hun bank- of kredietverenigingstak bezoeken om hun opnames te doen.
Hoewel ze overeenkomsten vertonen met standaard betaal- en spaarrekeningen, zijn er wel bepaalde beperkingen aan verbonden, waardoor ze minder flexibel zijn. Ze kunnen gepaard gaan met minimale balansvereisten, een beperkt aantal opnames en komen vaak met vergoedingen en andere kosten.
Geldmarktrekeningen en liquiditeit
Geldmarktrekeningen zijn niet zoals andere beleggingen, omdat het zeer liquide activa zijn. Met uitzondering van bepaalde limieten aan de beschikbaarheid van recent gestort geld, zijn stortingen op geldmarktrekeningen beschikbaar voor onmiddellijke opname. Dit betekent dat deze rekeningen snel in contanten kunnen worden omgezet zonder waarde te verliezen. Geldmarktrekeningen zijn niet-termijndeposito’s, dus er is geen vervaldatum. Rekeninghouders verliezen geen rente bij het liquideren van hun rekeningen. Termijndeposito’s vereisen daarentegen dat de rekeninghouder de rekening openhoudt tot de vervaldatum. Vervroegde opnames resulteren meestal in het verbeuren van rente.
Er zijn twee factoren die de liquiditeit van geldmarktrekeningen beperken. In tegenstelling tot betaal- of spaarrekeningen, eisen banken dat mensen die geldmarktrekeningen hebben, een minimumsaldo aanhouden – wel $ 5.000 tot $ 10.000 aan de lage kant. En omdat het een spaarrekening is, moet het voldoen aan federale voorschriften. Alle accounthouders zijn beperkt tot zes opnames per maand. Elke extra afschrijvingstransactie leidt tot servicekosten of transactiekosten.
De liquiditeit van een geldmarktrekening kan worden beperkt door minimale saldi en een beperkt aantal opnames.
Depositobasis voor banken
Commerciële banken en kredietverenigingen bieden geldmarktrekeningen aan om relatief grote, stabiele deposito’s aan te trekken in ruil voor rentetarieven die iets hoger zijn dan die voor spaarrekeningen en rentedragende betaalrekeningen. Deze stabiele depositobasis vergroot het vermogen van de financiële instelling om leningen te verstrekken.
Deze behoefte aan stabiliteit leidt tot de enige substantiële liquiditeitsbeperkingen, namelijk de vereiste om bepaalde saldi aan te houden en de beperking van het aantal opnames. Het overtreden van deze balansvereisten en transactielimieten kan de rente op de stortingen verlagen of de betaalde vergoedingen verhogen.
Het is belangrijk op te merken dat geldmarktrekeningen, die federaal verzekerde deposito’s zijn, verschillen van geldmarktfondsen die worden aangeboden door investeringsbanken.
Geldmarktrekeningen versus geldmarktfondsen
Het feit dat geldmarktrekeningen zijn verzekerd en daarom gereguleerd door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), biedt een regelgevende en structurele ondersteuning voor deze rekeningen. Natuurlijk is het vermogen om verliezen te verhalen door middel van een verzekering geen praktische bron van liquiditeit, aangezien een dergelijk herstel tot twee werkdagen kan duren. Deze federale verzekering is echter een belangrijk en vaak verkeerd begrepen onderscheid tussen geldmarktrekeningen en geldmarktfondsen.
Geldmarktfondsen zijn een soort beleggingsfondsen. Ze lijken enigszins op een geldmarktrekening doordat het activa met een laag risico zijn die ook beleggen in kortlopende, zeer liquide voertuigen. Securities and Exchange Commission (SEC) en zijn niet verzekerd door de FDIC.