Dit is hoe gepensioneerden leven van $ 1 miljoen

Een budget van $ 1 miljoen

Voor de meesten roept het woord ‘miljonair’, een term die in 1762 werd bedacht, beelden op van weelderige rijkdom en extravagante levensstijlen.  Gewoon zoveel geld hebben was ooit een ticket naar een leven in een gemakkelijke straat. Tegenwoordig is, dankzij stijgende kosten van levensonderhoud en veranderingen in levensstijl, met pensioen gaan van $ 1 miljoen niet zo zorgeloos. Het vereist nu slimme budgettering te zorgen dat dit appeltje voor de dorst duurt voor de resterende jaren van een gepensioneerde.

Hoewel het niet voorziet in de weelderige levensstijl van de afgelopen jaren, is het hebben van $ 1 miljoen voor pensionering nog steeds een zegen. Veel gepensioneerden zijnvoor ten minste 50% van hun inkomenafhankelijk van socialezekerheidsuitkeringen. Onder de oudere ontvangers is 21% van de gehuwde paren en 45% van de alleenstaande begunstigden voor 90% of meer van hun inkomen afhankelijk van de sociale zekerheid.  Een gepensioneerde met precies $ 1 miljoen brengt misschien niet veel tijd door in The Breakers in Palm Beach of het Plaza Hotel in New York. Maar slim geïnvesteerd, moet dit bedrag ervoor zorgen dat ze in een typische Amerikaanse grote stad kunnen wonen – zoals Chicago, Los Angeles of Houston – zonder zich zorgen te hoeven maken over armoede of het onvermogen om de rekeningen te betalen.

Laten we eens kijken naar twee van de belangrijkste strategieën die slimme gepensioneerden hanteren om gedurende hun pensioenjaren $ 1 miljoen uit te rekken. Een techniek is om een onmiddellijke lijfrente te kopen, die het vaste bedrag van de gepensioneerde omzet in een gegarandeerd maandelijks salaris voor de rest van hun leven. Een andere is om het geld te investeren in een standaard portefeuille, meestal een gediversifieerd met beleggingsfondsen, aandelen, en beleggingen in obligaties, dan trekken een vast percentage van die portefeuille elk jaar betalen de kosten van levensonderhoud.

Onmiddellijke lijfrentevoordelen

Voor gepensioneerden die zich zorgen maken dat het geld op een gegeven moment opraakt, biedt een onmiddellijke lijfrente misschien wel het meest aantrekkelijke kenmerk van elk pensioenproduct: een vastrentende stroom die levenslang gegarandeerd is – of de koper nu overlijdt op de dag na het kopen van de lijfrente of leeft om 120 te zijn.

Directe lijfrentes worden verkocht door levensverzekeringsmaatschappijen. Ze worden niet geclassificeerd als investeringen, maar als contracten waarbij de gepensioneerde een forfaitair bedrag in de lijfrente stort, dat rente opbrengt. De hoofdsom en het rentesaldo van de lijfrente worden afgeschreven met een reeks vaste, regelmatige betalingen aan de gepensioneerde. Een aantal factoren bepaalt de hoogte van deze betalingen. Een daarvan is de heersende rentetarieven; als de rente hoog is, betalen lijfrentes meer uit. De andere factor is de levensverwachting van de gepensioneerde. Hoe langer ze naar verwachting zullen leven, hoe lager de maandelijkse betalingen. Om deze reden ontvangen vrouwen, die over het algemeen mannen overleven, kleinere lijfrentescheques op hetzelfde saldo.

Hoewel de levensverwachting wordt gebruikt om uitkeringsbedragen te berekenen, houden de controles niet op zodra die leeftijd is bereikt en het lijfrentesaldo wordt afgeschreven. In plaats daarvan ontvangt de gepensioneerde cheques zolang hij leeft. “Het kopen van een onmiddellijke lijfrente is als het kopen van een pensioen. Je ruilt een forfaitair bedrag in voor de verzekeringsmaatschappij die belooft je de rest van je leven te betalen”, zegt Georgia Bruggeman, CFP, Meridian Financial Advisors LLC, Holliston, Massachusetts.

Een lijfrente is in wezen een verzekering tegen het overleven van iemands geld, waarbij de verzekeringsmaatschappij het risico op zich neemt dat het individu te lang leeft. Een gepensioneerde die in dit opzicht voorrang geeft aan gemoedsrust, wetende dat hun ouders en grootouders allemaal 100 jaar oud zijn geworden, zou een lijfrente moeten overwegen.

Onmiddellijke lijfrenteverzekeringen Nadelen

Lijfrenten hebben twee duidelijke nadelen: fiscale behandeling en illiquiditeit. Terwijl de meeste beleggingsinkomsten die over een lange periode worden verdiend, worden belast tegen langetermijnvermogenswinstpercentages, worden lijfrentes belast tegen de gewone inkomenspercentages.  Het verschil tussen de twee hangt af van de belastingschijf van de investeerder;het is misschien niet van belang, maar het kan ook significant zijn. Voor een hoogverdiener is het hoogste gewone belastingtarief 37%.  Meerwaarden op lange termijn worden daarentegen belast tegen 0%, 15% of 20%.

Het andere probleem met lijfrentes is dat eigenaren in feite beperkt zijn tot hun maandelijkse cheques. “Het kopen van een onmiddellijke lijfrente wanneer de rentetarieven nog relatief laag zijn, is geen goed idee, vooral niet gezien de hoge voorafbetalingen en afkoopkosten die gepaard gaan met lijfrentes, omdat de vaste betalingen laag zullen zijn en niet zullen stijgen, zelfs niet als de rente stijgt, “zegt Elizabeth Saghi, CFP, president, InAlliance Financial Planning, in Santa Barbara, Californië. Bovendien kun je geen groot deel van de lijfrente opnemen, zoals voor een noodgeval of een grote aankoop, zonder boetes op te lopen.

Het komt neer op prioriteiten. Als het hebben van een inkomen voor het leven een grotere prioriteit is voor een gepensioneerde dan het hebben van volledige toegang tot hun geld, is een lijfrente misschien de beste optie. Anders moeten gepensioneerden ergens anders zoeken – of in ieder geval niet al hun of de meeste van hun pensioenfondsen in een lijfrente beleggen. 

Voordelen van traditionele portfolio’s

Een andere strategie om door pensionering $ 1 miljoen te verdienen, is door het geld in een gediversifieerde portefeuille te plaatsen en een vast percentage per jaar op te nemen, waarbij dat bedrag wordt geïndexeerd tot inflatie. Veel gepensioneerden die deze strategie gebruiken, volgen de 4% -regel. Ze nemen het eerste jaar 4% op, of $ 40.000, en ze leven van dit bedrag. In het tweede jaar nemen ze dezelfde 4% af, plus het inflatiepercentage voor dat jaar. Als de inflatie 2% was, zou de terugtrekking in het tweede jaar 102% van $ 40.000 of $ 40.800 bedragen. Het derde jaar volgt hetzelfde patroon, enzovoort, waarbij de gepensioneerde altijd 4% plus het opgebouwde inflatiepercentage neemt. Vooruitlopend op de rentetarieven en de inflatieomgeving van 2020, kan een gepensioneerde met deze strategie gemakkelijk $ 1 miljoen verdienen om meer dan 30 jaar mee te gaan.

“ Een wereldwijd gediversifieerde portefeuille stelt beleggers in staat om hun individuele risicocapaciteit af te stemmen op hun individuele risicoblootstelling, flexibiliteit te bieden in termen van toegang tot hun geld, mogelijk flexibiliteit te bieden in termen van belastingblootstelling en mogelijk hogere uitbetalingspercentages te bieden dan door producten wordt geboden. op de verzekeringsmarkt. Hoewel een intrekkingsregel van 4% een goed begin is, vertel ik klanten meestal dat ze zich 5% tot 6% kunnen veroorloven als ze wereldwijd gediversifieerd zijn met een neiging naar de bekende bronnen van verwacht rendement, zoals small-cap en value aandelen ‘, zegt Mark Hebner, president en oprichter van Index Fund Advisors Inc., Irvine, Californië, en auteur van Index Funds: The 12-Step Recovery Program for Active Investors.

Traditionele Portfolio-nadelen

Het belangrijkste nadeel van de traditionele portefeuillestrategie is dat er helaas geen methode bestaat om toekomstige marktrendementen of inflatiecijfers met enige zekerheid te voorspellen. De jaren na de Grote Recessie waren uitstekend voor aandelen en onderlinge fondsen, en even goed voor wat betreft de lage inflatie. Een langdurige bearmarkt of een periode van ongewoon hoge inflatie – de jaren zeventig waren beide – zal ervoor zorgen dat de $ 1 miljoen van een gepensioneerde veel sneller verdampt als het wordt geïnvesteerd volgens de hierboven beschreven strategie.6

Het komt neer op

Door $ 1 miljoen in een traditionele portefeuille te investeren en jaarlijks geld op te nemen, krijgen gepensioneerden meer financiële flexibiliteit dan bij het kopen van een lijfrente. Het rendement van onderlinge fondsen was historisch gezien sterker dan het rendement op lijfrentes. En in een omgeving met lage rentetarieven zullen lijfrentes minder genereuze uitbetalingspercentages hebben dan in tijden waarin de rentetarieven hoger zijn. Aan de andere kant biedt een lijfrente een gepensioneerde een eigenschap die een traditionele portefeuille niet biedt – een ijzersterke garantie dat ze hun geld nooit zullen overleven.