Hoe salariskappen sport veranderden
Salarisplafonds zijn een veelbesproken onderwerp in de sport, van de meest informele sportfans tot de hoogste niveaus van professionele clubs. Het opleggen van een limiet aan hoeveel een team kan uitgeven aan de salarissen van hun atleten bestaat al sinds de Grote Depressie.
Voor de meeste professionele sporten moeten teams zich houden aan een vooraf bepaald bedrag om goede spelers te vinden, wat wordt bepaald door een ietwat ingewikkelde wiskundige vergelijking. Het gaat om hoeveel geld de competitie in het voorgaande jaar heeft verdiend, winst uit kaartverkoop, verkoop van merchandise, televisiecontracten en gedeeld door hoeveel teams er in een bepaalde sport zijn.
Major League-honkbal is de enige sport die in de VS wordt gespeeld en die geen salarislimiet heeft. In de Amerikaanse voetbal, basket- en hockey-nationale sportcompetities hebben ze ze allemaal.
Voor de fans is het eigenlijk niet echt een game-wisselaar, maar als je een investeerder bent die ook een sportliefhebber is, ben je misschien geïnteresseerd in de voor- en nadelen van sportbeleggen .
Snelwegoverval, minus de snelweg
Iedereen die ooit een professionele sportwedstrijd heeft bijgewoond, heeft waarschijnlijk het gevoel gehad dat ze veel voor hun ticket hebben betaald. Je huurt tenslotte maar een ruimte die half zo groot is als je thuis zou innemen, en de meeste aanwezigen krijgen een beeld dat erger is dan het bekijken op hun eigen HDTV.
Maar iedereen weet dat het niet om de stoelen gaat, maar om de beleving. Dus we betalen.
Maar zijn de prijzen duurder als er geen salarisplafonds zijn? Enig onderzoek naar het onderwerp toont aan dat de kaartverkoop en de verkoop van merchandise niet rechtstreeks worden beïnvloed door salarislimieten.
Belangrijkste leerpunten
- De salarislimieten in de professionele sportindustrie zouden een gelijkmaker tussen teams moeten zijn. Niet alle atleten en coaches geloven in salarisplafonds en door de jaren heen zijn er problemen, zoals stakingen, om hen heen.
- De salarislimieten voor spelers zijn het afgelopen decennium gestegen.
- Major League Baseball is de enige nationale sportcompetitie die geen salarislimiet heeft.
Zowel kaartjes als merchandise worden voornamelijk bepaald op basis van iets veel basaler: winst. Volgens een studie van de Universiteit Antwerpen in België bepalen teams hoeveel winst ze willen maken met de kaartverkoop, rekening houdend met de vraag van hun team, en stellen vervolgens prijzen vast op basis van die cijfers. Daarnaast heeft onderzoek uitgewezen dat hoe meer een team wint, hoe meer kaartverkoop stijgt.
(Weet je hoeveel commissarissen er worden betaald? Bekijk 5 topbetaalde sportcommissarissen.)
Ticketprijzen stijgen doorgaans rond hetzelfde tempo als de inflatie.
Zie het op deze manier: wanneer een team een stadion, arbeiders en spelers op hun loonlijst heeft, maken die kosten deel uit van de totale uitgaven, ongeacht of er een of 30.000 fans komen opdagen om een wedstrijd te bekijken.
Salarisplafonds, zowel hoog als laag, hebben geen doorslaggevend effect op goedkopere ticketprijzen.
Wat de salarislimieten beïnvloeden
Hoewel salarislimieten niet rechtstreeks van invloed zijn op de koopwaar en ticketprijzen, hebben ze wel invloed op de manier waarop teams atleten werven en behouden. De salarislimieten stellen teams met minder talent in staat om spelers weg te lokken bij betere teams omdat alle teams (theoretisch) evenveel geld hebben om mee te werken.
In plaats van teams te hebben met diepe zakken en sommige teams met weinig te besteden aan talent, zouden alle teams dezelfde koopkracht en het vermogen moeten hebben om een sterke franchise op te bouwen.
Het is duidelijk dat het beperken van het bedrag dat een team aan spelers kan uitgeven, van invloed is op hoeveel atleten in een bepaald jaar kunnen verdienen. Dit zorgt er soms voor dat best presterende atleten protesteren tegen beperkingen van de limieten, wat ernstige gevolgen heeft voor de sport, zoals stakingen van spelers.
Naast stakingen hebben salarislimieten ook invloed op hoe spelers worden uitbetaald. Wanneer aan een speler een contract van meerdere miljoenen dollars wordt toegekend, hoeft het salaris niet noodzakelijkerwijs elk jaar gelijkmatig te worden verdeeld. Een speler kan het ene jaar minder dan een miljoen dollar krijgen, het volgende jaar meer dan een miljoen, en dan de resterende miljoenen die hij tijdens zijn derde en vierde seizoen verschuldigd is.
Door deze budgettering heeft het team meer ruimte om uit een contract te komen en om te kunnen plannen hoe hun teambudget past bij hun feitelijke salarislimiet. Aangezien dit niet de beste opzet is voor spelers, kunnen teams spelers tekenbonussen met hoge cijfers aanbieden, die al dan niet zijn opgenomen in de algemene salarislimietstructuur.
Het komt neer op
Terwijl de discussies over salarislimieten voortduren, is het goed om te onthouden dat de professionele sportindustrie big business is met tal van financiële factoren die van invloed zijn op hoe salarissen worden betaald, hoe hoog ticketprijzen worden vastgesteld en hoe salarislimieten worden vastgesteld.
Maar uiteindelijk zijn de winsten de drijvende kracht achter de grote financiële gevolgen voor de fans, omdat het in de sport meestal terugkomt op vraag en aanbod. (Om te zien wie het in de sport binnenhaalt, bekijk de Baseball Greats Who Were Paid Like Benchwarmers.)