24 juni 2021 16:54
SWIFT voor elektronische overboekingen
Moet u naar het buitenland geld overmaken? Tegenwoordig is het gemakkelijk om een bank binnen te lopen en overal ter wereld geld over te maken, maar hoe gebeurt dit? Achter de meeste internationale geld- en zekerheidsoverboekingen zit het Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications (SWIFT) -systeem. SWIFT is een uitgebreid berichtennetwerk dat door banken en andere financiële instellingen wordt gebruikt om snel, nauwkeurig en veilig informatie te verzenden en te ontvangen, zoals instructies voor geldoverboekingen.
Meer dan 11.000 bij SWIFT aangesloten instellingen stuurden in 2020 meer dan 35 miljoen transacties per dag via het netwerk. De organisatie registreerde in maart 2021 gemiddeld 42,5 miljoen berichten per dag op een year-to-date (YTD) -basis. Het verkeer groeide met 9,8% vergeleken met dezelfde periode van het voorgaande jaar.
In dit artikel onderzoeken we wat SWIFT doet, hoe het werkt en hoe het geld verdient.
Belangrijkste leerpunten
- Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications (SWIFT) is een coöperatie die eigendom is van leden en die haar leden veilige en beveiligde financiële transacties biedt.
- Met dit betalingsnetwerk kunnen particulieren en bedrijven elektronische of kaartbetalingen accepteren, zelfs als de klant of verkoper een andere bank gebruikt dan de begunstigde.
- SWIFT werkt door elke aangesloten instelling een unieke ID-code toe te kennen die niet alleen de naam van de bank identificeert, maar ook het land, de stad en het filiaal.
Binnen een SWIFT-transactie
SWIFT is een berichtennetwerk dat financiële instellingen gebruiken om veilig informatie en instructies te verzenden via een gestandaardiseerd codesysteem.
SWIFT kent aan elke financiële organisatie een unieke code toe van 8 of 11 karakters. De code wordt door elkaar de bankidentificatiecode (BIC), SWIFT-code, SWIFT-ID of ISO 9362-code genoemd. Om te begrijpen hoe de code wordt toegewezen, kijken we naar de Italiaanse bank UniCredit Banca, met hoofdkantoor in Milaan. Het heeft de 8-cijferige SWIFT-code UNCRITMM.
- Eerste vier tekens: de instituutscode (UNCR voor UniCredit Banca)
- Volgende twee karakters: de landcode (IT voor het land Italië)
- Volgende twee karakters: de locatie / stadscode (MM voor Milaan)
- Laatste drie tekens: optioneel, maar organisaties gebruiken het om codes toe te wijzen aan individuele filialen.
Laten we aannemen dat een klant van het Bank of America ( BAC ) -filiaal in New York geld wil sturen naar zijn vriend die bankiert bij het UniCredit Banca-filiaal in Venetië. De klant in New York kan zijn Bank of America-filiaal binnenlopen met het rekeningnummer van zijn vriend en de unieke SWIFT-code van UniCredit Banca’s voor zijn filiaal in Venetië.
Bank of America stuurt via het beveiligde SWIFT-netwerk een SWIFT-bericht over de betalingsoverdracht naar het filiaal van UniCredit Banca. Zodra Unicredit Banca het SWIFT-bericht over de inkomende betaling heeft ontvangen, wordt het geld verrekend en bijgeschreven op de rekening van de Italiaanse vriend.
Hoe krachtig SWIFT ook is, houd er rekening mee dat het slechts een berichtensysteem is. SWIFT bezit geen fondsen of effecten en beheert ook geen klantenrekeningen.
De wereld vóór SWIFT
Voorafgaand aan SWIFT was Telex het enige beschikbare middel voor berichtbevestiging voor internationale overboekingen. Telex werd gehinderd door lage snelheid, beveiligingsproblemen en een gratis berichtformaat. Met andere woorden, Telex had geen uniform systeem van codes zoals SWIFT om banken een naam te geven en transacties te beschrijven. Afzenders van Telex moesten elke transactie omschrijven in zinnen die vervolgens door de ontvanger werden geïnterpreteerd en uitgevoerd. Dit leidde tot veel menselijke fouten.
Om deze problemen te omzeilen, werd in 1973 het SWIFT-systeem opgericht. Zes grote internationale banken vormden een coöperatieve vennootschap om een wereldwijd netwerk te exploiteren dat financiële berichten op een veilige en tijdige manier zou overbrengen.
Waarom is SWIFT dominant?
Volgens de London School of Economics, “begon de steun voor een gedeeld netwerk… institutionele vorm te krijgen… in de late jaren 1960, toen de Société Financière Européenne (SFE, een consortium van zes grote banken gevestigd in Luxemburg en Parijs, startte een ‘message-switching project’. “
SWIFT werd vervolgens in 1973 opgericht met 239 banken in 15 landen. In 1977 was het uitgebreid tot 518 instellingen in 22 landen.
Hoewel er andere berichtendiensten zijn, zoals Fedwire, Ripple en Clearing House Interbank Payments System (CHIPS), behoudt SWIFT zijn dominante positie op de markt. Het succes wordt toegeschreven aan de manier waarop het voortdurend nieuwe berichtcodes toevoegt om verschillende financiële transacties te verzenden.
Hoewel SWIFT in de eerste plaats begon met eenvoudige betalingsinstructies, verzendt het nu berichten voor een breed scala aan acties, waaronder beveiligingstransacties, schatkisttransacties, handelstransacties en systeemtransacties. Bijna 50% van het SWIFT-verkeer is nog steeds voor op betalingen gebaseerde berichten, 47% is voor beveiligingstransacties en de resterende verkeersstromen naar de schatkist, handel en systeemtransacties.
Wie gebruikt SWIFT?
In het begin hebben de oprichters van SWIFT het netwerk ontworpen om alleen de communicatie over Treasury- en correspondenttransacties te vergemakkelijken. De robuustheid van het ontwerp van het berichtformaat maakte een enorme schaalbaarheid mogelijk waardoor SWIFT geleidelijk uitbreidde om diensten te verlenen aan het volgende:
- Banken
- Makelaarsinstellingen en handelshuizen
- Effectenhandelaars
- Vermogensbeheermaatschappijen
- Huizen verreken
- Bewaarplaatsen
- Uitwisselingen
- Corporate Business Huizen
- Deelnemers aan de Treasury-markt en dienstverleners
- Deviezen- en geldmakelaars1112
Het SWIFT-systeem biedt veel diensten die bedrijven en individuen helpen om naadloze en nauwkeurige zakelijke transacties uit te voeren. Enkele van de aangeboden diensten worden hieronder vermeld.