Wat is de snelste, gemakkelijkste en goedkoopste manier om een obligatie te kopen?
Obligaties kunnen meestal worden gekocht bij een obligatiemakelaar via full-service of discountmakelaarskanalen, vergelijkbaar met de manier waarop aandelen bij een effectenmakelaar worden gekocht.
Hoewel de aanwezigheid van particuliere beleggers.
Belangrijkste leerpunten
- De meeste beleggers zouden een deel van hun portefeuille in obligaties moeten hebben als diversificatie, aangezien deze andere kenmerken hebben dan aandelen.
- Veel makelaars geven beleggers nu toegang om individuele obligaties online te kopen, hoewel het misschien gemakkelijker is om een beleggingsfonds of ETF te kopen dat gespecialiseerd is in obligaties.
- Staatsobligaties kunnen rechtstreeks worden gekocht via door de overheid gesponsorde websites zonder tussenkomst van een tussenpersoon.
Hoe obligatiemakelaars werken
Veel gespecialiseerde obligatiebemiddelaars vereisen een hoge minimale inleg; $ 5.000 is typisch. Er kunnen ook kosten voor accountonderhoud in rekening worden gebracht. En natuurlijk commissies op transacties. Afhankelijk van de hoeveelheid en het type gekochte obligatie kunnen makelaarscommissies variëren van 0,5% tot 2%.
Als u een makelaar (zelfs uw gewone) gebruikt om obligaties te kopen, krijgt u mogelijk te horen dat de transactie vrij van commissie is. Wat echter vaak gebeurt, is dat de prijs wordt gemarkeerd, zodat de kosten die u in rekening worden gebracht, in wezen een compenserende vergoeding bevatten. Als de makelaar niets aan de transactie verdient, zou hij de service waarschijnlijk niet aanbieden.
Stel dat u een order heeft geplaatst voor 10 bedrijfsobligaties die werden verhandeld tegen $ 1.025 per obligatie. U krijgt echter te horen dat ze $ 1.035,25 per obligatie kosten, dus de totale prijs van uw investering komt niet uit op $ 10.250, maar op $ 10.352,50. Het verschil vertegenwoordigt een effectieve commissie van 1% voor de makelaar.
Om de markup voor de aankoop te bepalen, zoekt u de laatste quote voor de obligatie op; u kunt ook de Trade Reporting and Compliance Engine (TRACE) gebruiken, die alle over-the-counter (OTC) -transacties voor de secundaire obligatiemarkt toont. Gebruik uw discretie om te beslissen of de commissie al dan niet buitensporig is of dat u bereid bent te accepteren.
Overheidsobligaties kopen
Het kopen van staatsobligaties zoals schatkistcertificaten (VS) of Canadese spaarobligaties (Canada) werkt iets anders dan het kopen van bedrijfs- of gemeentelijke obligaties. Veel financiële instellingen bieden hun klanten diensten waarmee ze staatsobligaties kunnen kopen via hun reguliere beleggingsrekeningen. Als deze dienst niet voor u beschikbaar is via uw bank of makelaardij, heeft u ook de mogelijkheid om deze effecten rechtstreeks bij de overheid te kopen.
In de VS kunnen bijvoorbeeld schatkistcertificaten en -biljetten (T-obligaties en T-bills) worden gekocht via TreasuryDirect. Met TreasuryDirect, dat wordt gesponsord door het Amerikaanse ministerie van Financiën van de Fiscale Dienst, kunnen individuele beleggers schatkistpapier, obligaties, obligaties, door inflatie beschermde effecten (TIPS) en serie I- en EE-spaarobligaties in papierloze vorm kopen, verkopen en aanhouden. rekeningen. Er worden geen kosten of commissies in rekening gebracht, maar u moet een burgerservicenummer of Amerikaans belastingbetaleridentificatienummer, een Amerikaans adres en een Amerikaanse bankrekening hebben om via de site aankopen te kunnen doen.
Obligatiefondsen
Een andere manier om blootstelling aan obligaties te verkrijgen, is door te beleggen in een obligatiefonds, een beleggingsfonds of een exchange-traded fund (ETF) dat uitsluitend obligaties in zijn portefeuille houdt. Deze fondsen zijn handig omdat ze meestal goedkoop zijn en een brede basis van gediversifieerde obligaties bevatten, zodat u geen onderzoek hoeft te doen om specifieke problemen te identificeren.
Houd er bij het kopen en verkopen van deze fondsen (of, wat dat betreft, obligaties zelf op de open markt) rekening mee dat dit transacties op de “secundaire markt” zijn, wat betekent dat u bij een andere belegger koopt en niet rechtstreeks bij de uitgevende instelling. Een nadeel van onderlinge fondsen en ETF’s is dat beleggers de looptijd van alle obligaties in de fondsportefeuille niet kennen, aangezien deze vrij vaak veranderen, en daarom zijn deze beleggingsvehikels niet geschikt voor een belegger die een obligatie tot de vervaldag wil aanhouden.
Een ander nadeel is dat u extra vergoedingen moet betalen aan de portefeuillebeheerders, hoewel obligatiefondsen doorgaans lagere kostenratio’s hebben dan hun tegenhangers in aandelen. Passief beheerde obligatie-ETF’s, die een obligatie-index volgen, hebben doorgaans de minste kosten.