Hoe Vanguard Index Funds werken

Vanguard- indexfondsen gebruiken een passief beheerde index-samplingstrategie om een ​​referentie-index te volgen. Het type benchmark hangt af van het activatype van het fonds. Vanguard berekent vervolgens kostenratio’s voor het beheer van het indexfonds. Vanguard-fondsen staan ​​erom bekend de laagste kostenratio’s in de branche te hebben. Hierdoor kunnen beleggers geld besparen op vergoedingen en hun rendement op de lange termijn helpen.

Vanguard is de grootste exchange-traded funds (ETF’s). John Bogle, de oprichter van Vanguard, begon het eerste indexfonds, dat de S&P 500 volgde in 1975. Indexfondsen met lage vergoedingen zijn geschikte investeringen voor de meeste beleggers. Met indexfondsen kunnen beleggers blootstelling aan de markt verwerven in één enkel, eenvoudig en gemakkelijk te verhandelen beleggingsinstrument.

Passief beheer

Passief beheer betekent dat het fonds of de ETF alleen de referentie-index volgt. Dit verschilt van actief beheer waarbij een fondsbeheerder probeert de prestaties van een index te verslaan. Voor de meeste actieve aandelenfondsen is de referentie-index de S&P 500.

De vergoedingen voor actief beheer zijn over het algemeen hoger dan voor passief beheerde fondsen. Actief beheerde fondsen hebben hogere handelskosten omdat er een grotere omzet is in fondsbelangen. Deze fondsen hebben ook de extra kosten van compensatie voor fondsbeheer. Deze factoren leiden tot hogere vergoedingen in vergelijking met passieve fondsen.

Veel actief beheerde fondsen slagen er niet in om op consistente basis hun referentie-indexen te verslaan. Hogere vergoedingen in combinatie met ondermaatse prestaties leiden tot inferieure resultaten. Academische studies hebben aangetoond dat alleen hogere vergoedingen leiden tot ondermaatse prestaties voor de meeste actieve fondsen. Zelfs als een fondsbeheerder enige tijd succesvol is, is toekomstig succes niet gegarandeerd. Het risico van ondermaatse prestaties is een belangrijke reden waarom passief beheerde indexfondsen een betere optie zijn voor de meeste beleggers.

Index bemonstering

Vanguard gebruikt indexsampling om een ​​referentie-index te volgen zonder noodzakelijkerwijs de belangen in de hele index te repliceren. Hierdoor kan het bedrijf de fondskosten laag houden. Het is duurder om elk aandeel of elke obligatie in een index aan te houden. Verder hoeven indexen geen rekening te houden met de in- en uitstroom van fondsen zoals ETF’s en beleggingsfondsen. Vanguard gebruikt de index-samplingtechniek om het natuurlijke kapitaalverkeer voor zijn fondsen aan te pakken en tegelijkertijd de prestaties van de referentie-index te repliceren. Vanguard onthult zijn specifieke bemonsteringstechniek niet.

Andere veelgebruikte steekproeftechnieken verdelen de index in cellen die de verschillende kenmerken van de referentie-index vertegenwoordigen. Voor een grote aandelenindex kan de beheerder de aandelen in de index verdelen over verschillende categorieën. Deze categorieën kunnen de industriesector, P / E ), land of regio, volatiliteit of een aantal andere individuele kenmerken omvatten. De fondsbeheerder koopt aandelen of activa die de prestaties van de componenten van de index nabootsen.

De index-samplingtechniek heeft het risico van een tracking error. Een tracking error is het verschil tussen de intrinsieke waarde ( NAV ) van de beleggingen van het fonds en de prestatie van de referentie-index in de loop van de tijd. Hoe groter de tracking error, hoe groter het verschil tussen het fonds en de index. Een index die is samengesteld op basis van alle aandelen in de benchmark, heeft geen tracking error, maar is ook duurder om samen te stellen en te onderhouden.

Onkostenverhoudingen

Vanguard-fondsen brengen kostenratio’s in rekening als compensatie voor het beheer en de uitgifte van het fonds. De kostenratio wordt berekend door de exploitatiekosten van het fonds te nemen en deze te delen door het beheerd vermogen (AUM). De kostenverhoudingen van Vanguard behoren tot de laagste in de branche. De kostenratio’s voor de onderlinge fondsen zijn over het algemeen 82% lager dan het branchegemiddelde.

Kostenverhoudingen kunnen in de loop van de tijd een aanzienlijke invloed hebben op het rendement. Vanguard merkt op dat voor een hypothetische investering van $ 50.000 over 20 jaar, en investeerders ongeveer $ 24.000 aan uitgaven zouden kunnen besparen, uitgaande van een jaarlijks rendement van 6%. Dit is een aanzienlijk bedrag. Beleggers moeten daarom proberen te beleggen in fondsen met lage kosten.

Voorbeeld: Vanguard Total Stock Market Index Fund (VTSAX)

Laten we als voorbeeld eens nader kijken naar een van Vanguard’s brede beleggingsfondsen op de beursindex. Het Vanguard Total Stock Market Index Fund (VTSAX) biedt een gediversifieerde blootstelling aan small, mid- en large-cap groei- en waardeaandelen die worden verhandeld op de  Nasdaq  en de  New York Stock Exchange  (NYSE).

Het beleggingsfonds werd opgericht op 27 april 1992 en heeft sinds de oprichting (per 31 maart 2020) een gemiddeld jaarlijks rendement van 8,87% behaald. De Admiral-aandelen van het fonds – de enige die momenteel beschikbaar zijn voor nieuwe beleggers – hebben sinds hun oprichting op 13 november 2000 een gemiddeld rendement van 5,79% op jaarbasis opgeleverd. Dit rendement is bijna identiek aan dat van de benchmark van het fonds , de CRSP US Total Market Index. Het fonds past een representatieve steekproefbenadering toe om de volledige index en zijn belangrijkste kenmerken te benaderen.

Op 29 februari 2020 had het fonds 3.551 aandelen en beheerde het een nettovermogen van $ 840,9 miljard. Technologie, financiële, industriële, gezondheidszorg- en consumentenservicebedrijven vormen de grootste belangen. VTSAX rekent een  extreem lage kostenratio  van 0,04% aan en vereist een minimale investering van $ 3.000.