Incrementele kapitaaloutputratio (ICOR)
Wat is de incrementele kapitaaloutputratio (ICOR)?
De incrementele kapitaaloutputratio (ICOR) is een veelgebruikt instrument dat de relatie verklaart tussen het investeringsniveau in de economie en de daaruit voortvloeiende stijging van het bruto binnenlands product (bbp). ICOR geeft de extra eenheid kapitaal of investering aan die nodig is om een extra eenheid output te produceren.
Belangrijkste leerpunten
- De incrementele kapitaaloutputratio (ICOR) verklaart de relatie tussen het investeringsniveau in de economie en de daaruit voortvloeiende toename van het bbp.
- ICOR is een maatstaf die de marginale hoeveelheid investeringskapitaal beoordeelt die een land of andere entiteit nodig heeft om de volgende productie-eenheid te genereren.
- Een lagere ICOR heeft de voorkeur omdat dit aangeeft dat de productie van een land efficiënter is.
- Sommige critici van ICOR hebben gesuggereerd dat het gebruik van ICOR beperkt is omdat het ontwikkelingslanden begunstigt die het gebruik van infrastructuur en technologie kunnen vergroten, in tegenstelling tot ontwikkelde landen, die op het hoogst mogelijke niveau opereren.
Inzicht in de incrementele kapitaaloutputratio (ICOR)
ICOR is een maatstaf die de marginale hoeveelheid investeringskapitaal beoordeelt die een land of andere entiteit nodig heeft om de volgende productie-eenheid te genereren.
Over het algemeen heeft een hogere ICOR-waarde niet de voorkeur omdat dit aangeeft dat de productie van de entiteit inefficiënt is. De maatstaf wordt voornamelijk gebruikt om het niveau van productie-efficiëntie van een land te bepalen.
Sommige critici van ICOR hebben gesuggereerd dat het gebruik ervan beperkt is, omdat er een limiet is aan hoe efficiënt landen kunnen worden op basis van beschikbare technologie. Een ontwikkelingsland kan bijvoorbeeld zijn BBP theoretisch met een grotere marge verhogen met een vast bedrag aan middelen dan zijn ontwikkelde tegenhanger.
Dit komt omdat het ontwikkelde land al werkt met het hoogste niveau van technologie en infrastructuur, terwijl een ontwikkelingsland ruimte heeft om te verbeteren. Elke verdere verbetering in een ontwikkeld land zou moeten komen van duurder onderzoek en ontwikkeling (O&O), terwijl het ontwikkelingsland bestaande technologie kan implementeren om zijn situatie te verbeteren.
ICOR kan worden berekend als:
Stel dat land X een incrementele kapitaaloutputratio (ICOR) van 10 heeft. Dit impliceert dat $ 10 aan kapitaalinvestering nodig is om $ 1 aan extra productie te genereren. Bovendien, als de ICOR van land X vorig jaar 12 was, betekent dit dat land X efficiënter is geworden in het gebruik van kapitaal.
Beperkingen van de incrementele kapitaaloutputratio (ICOR)
Voor geavanceerde economieën is het nauwkeurig schatten van ICOR onderhevig aan veel problemen. Een primaire klacht van critici is het onvermogen om zich aan de nieuwe economie aan te passen; een economie die steeds meer gedreven wordt door immateriële activa, die moeilijk te meten of vast te leggen zijn.
In de 21e eeuw worden bedrijven bijvoorbeeld steeds meer beïnvloed door design, branding, R&D en software, die allemaal een grotere uitdaging zijn om rekening te houden met investeringsniveaus en het bbp dan materiële activa, zoals machines, gebouwen en computers; kenmerken van industriële periodes.
On-demand opties zoals software-as-a-service (SaaS) hebben de behoefte aan investeringen in vaste activa sterk doen afnemen. Dit kan nog verder worden uitgebreid met de opkomst van “as-a-service” -modellen voor bijna alles. Het komt er allemaal op neer dat bedrijven hun productieniveaus verhogen met items die nu als last worden opgenomen, en niet worden gekapitaliseerd, en dus als een investering worden beschouwd.
Voorbeeld uit de echte wereld
Neem het voorbeeld van India als een echt voorbeeld van het gebruik van ICOR. De werkgroep van de planningscommissie in India heeft het vereiste investeringspercentage opgesteld dat nodig zou zijn om verschillende groeiresultaten te bereiken in het 12e vijfjarenplan. Voor een groeipercentage van 8% zou het investeringspercentage tegen marktprijs 30,5% moeten zijn, terwijl voor een groeipercentage van 9,5% een investeringspercentage van 35,8% vereist zou zijn.
Het investeringspercentage in India daalde van het niveau van 36,8% van het bruto binnenlands product (bbp) in het jaar 2007 tot 2008 tot 30,8% van 2012 tot 2013. Het groeitempo in dezelfde periode daalde van 9,6% tot 6,2%.
Het is duidelijk dat de daling van de groei in India tijdens deze periode dramatischer en steiler is dan de daling van de investeringspercentages. Daarom moeten er andere redenen zijn dan de spaar- en investeringspercentages die de daling van het groeitempo van de Indiase economie zouden kunnen verklaren. Anders wordt de economie steeds inefficiënter. Vanaf 2019 bedroeg het bbp-groeipercentage van India 4,23% en het investeringspercentage als percentage van het bbp was 30,21%.