Zittend
Wat is een zittende onderneming?
De term zittende verwijst naar een persoon die momenteel een reeks verantwoordelijkheden vervult binnen een specifiek kantoor als onderdeel van een bedrijf of binnen een tak van de overheid. Als zittende persoon heeft deze persoon een verplichting ten aanzien van de functie of het ambt dat hij bekleedt. Alle gevestigde exploitanten van een organisatie, zoals directeuren en functionarissen, worden vermeld op een certificaat van functie. Een gevestigde exploitant kan ook verwijzen naar de verplichting zelf of naar het plichtsbesef rond de vervulling van een bepaalde taak of doelstelling.
Belangrijkste leerpunten
- De term gevestigde exploitant heeft veel verschillende betekenissen.
- Het verwijst normaal gesproken naar een persoon die momenteel verantwoordelijkheden heeft binnen een bedrijf of een tak van de overheid.
- In het bedrijfsleven kan een gevestigde exploitant ook verwijzen naar een leider – de leider van een bedrijf of een bedrijf dat een groot deel van het marktaandeel van de industrie in handen heeft.
- Incumbents verwijzen ook naar zakelijke relaties.
- In de politiek is de zittende persoon een persoon die momenteel in functie is.
Inzicht in gevestigde exploitanten
Het woord zittende heeft verschillende betekenissen, afhankelijk van de context waarin het wordt gebruikt. Het verwijst meestal naar een persoon met een functie in een specifiek kantoor, of deze nu deel uitmaakt van een bedrijf of een gekozen functionaris. Deze persoon heeft bepaalde verantwoordelijkheden die bij zijn functie horen. Bedrijfsleiders zoals chief executive officers (CEO’s) zijn zittende ondernemingen van een bedrijf, terwijl een senator een politieke zittende is.
De term zittende kan ook worden gebruikt om de taken te beschrijven die een bepaalde persoon moet uitvoeren of de verplichting die hij of zij moet vervullen. Het kan ook verwijzen naar een bedrijf dat machtig is met een groot deel van het marktaandeel van zijn branche. Verder kan de term incumbent verband houden met verschillende zakelijke standen en relaties. Dit wordt iets later verder uitgelegd.
Zoals hierboven vermeld, vermelden bedrijven hun leiders op een incumbency-certificaat. Deze leiders zijn onder meer huidige directeuren, functionarissen en mogelijk ook hoofdaandeelhouders. Dit certificaat wordt, net als een jaarverslag, beschouwd als een officiële bedrijfshandeling. Als zodanig kunnen derden, inclusief aandeelhouders, erop vertrouwen dat het nauwkeurig is.
Als investeerder kunt u vertrouwen op de juistheid van een incumbency-certificaat – een officiële handeling van een bedrijf.
Voorbeelden van gevestigde exploitanten
In het bedrijfsleven
Een gevestigde bedrijf verwijst meestal naar een leider in de branche. Hoewel het normaal gesproken naar een persoon kan verwijzen, is dat niet altijd het geval. Het kan ook worden gebruikt om een bedrijf of een product te beschrijven. Een bedrijf kan bijvoorbeeld het grootste marktaandeel hebben of extra invloed hebben binnen de branche. Als zodanig kunnen gevestigde bedrijven in een bedrijfstak veranderen als reactie op veranderingen in de markt. Blackberry producent Research in Motion werd bijvoorbeeld in 2007 ooit beschouwd als een gevestigde exploitant van de smartphonemarkt. In het vierde kwartaal van 2014 verving Apple, de producent van de iPhone, deze als de gevestigde exploitant op basis van wereldwijde verkoop.
Een gevestigde exploitant kan ook verwijzen naar zakelijke relaties, zoals die tussen een leverancier die materialen levert aan een ander bedrijf. De leverancier die momenteel in gebruik is, wordt als de gevestigde exploitant beschouwd vanwege de verenigingen van de leverancier die de functie bekleedt. Als een nieuwe leverancier de taken van de huidige leverancier wil overnemen, is de nieuwe leverancier een uitdager van de huidige leverancier.
In de politiek
Wanneer wordt verwezen naar een functie in de politiek, is de zittende persoon de persoon die momenteel het ambt of de functie bekleedt. Hoewel de term te allen tijde van toepassing is op de persoon die de functie bekleedt, wordt deze vaker gebruikt tijdens verkiezingen als een manier om twee kandidaten te onderscheiden in gevallen waarin de huidige functiehouder zich kandidaat stelt voor een tweede termijn. De persoon die tegen de zittende partij opkomt, wordt vaak de uitdager genoemd.
Het behouden van de zittende positie kan als voordelig worden beschouwd, afhankelijk van het huidige sentiment van de aangesloten kiezers. Als de kiezers van mening zijn dat de huidige omstandigheden acceptabel zijn, kan er een grotere neiging zijn om op de zittende partij te stemmen. Als de kiezers de situatie die het gevolg is van het beleid of de acties van de zittende partij afkeuren, zijn ze mogelijk minder geneigd om ervoor te stemmen.
De gevestigde exploitanten hoeven niet te proberen de positie die ze momenteel bekleden te behouden, hoewel ze de titel behouden tot de dag dat ze hun ambt neerleggen. Als er een nieuwe functie wordt gecreëerd en niemand is in de functie gestapt voorafgaand aan de eerste verkiezing, is er geen zittende persoon voor de functie.