Onafhankelijke externe bestuurder
Wat is een onafhankelijke externe bestuurder?
Een onafhankelijke externe bestuurder is een lid van de raad van bestuur (BoD) van een bedrijf dat het bedrijf van buitenaf heeft ingebracht (in tegenstelling tot een interne bestuurder die vanuit de organisatie wordt gekozen).
Omdat onafhankelijke externe bestuurders gedurende een bepaalde periode niet met het bedrijf hebben gewerkt (meestal gedurende ten minste het voorgaande jaar), zijn ze geen bestaande managers en hebben ze geen banden met de huidige manier van zakendoen van het bedrijf. Onafhankelijke externe bestuurders kunnen nieuwe inzichten en balans brengen in een team; er zijn echter ook enkele nadelen (lees hieronder verder).
Inzicht in onafhankelijke externe bestuurders
De algemene consensus onder aandeelhouders is dat onafhankelijke bestuurders de prestaties van een bedrijf verbeteren door hun objectieve kijk op de gezondheid en de activiteiten van het bedrijf. Soms kunnen onafhankelijke externe bestuurders ook specifieke expertise uit hun sector en / of persoonlijke ervaring inbrengen. Een bedrijf dat gespecialiseerd is in gezondheidstechnologieën, zou bijvoorbeeld een externe directeur met een prestigieuze medische achtergrond en diploma kunnen aantrekken om extra inzicht te geven in de wetenschap achter hun product (en).
Een bijkomend voordeel van een onafhankelijke externe bestuurder is dat ze zich geen zorgen hoeven te maken over het behouden van hun baan binnen het bedrijf en hun stem op een meer objectieve manier kunnen laten horen (volgens sommigen). Aandeelhouders en politici drongen aan op meer onafhankelijke externe bestuurders voor grote bedrijven in de nasleep van de ineenstorting van Enron in het begin van de jaren 2000. De consensus was dat het gebrek aan perspectief en verantwoordingsplicht van buitenaf veel van de diepe problemen en valse claims maskeerde die binnen het bedrijf optraden en mochten herhalen.
Belangrijkste leerpunten
- Onafhankelijke externe bestuurders zijn leden van de raad van bestuur van een firma die niet gelieerd zijn aan het bedrijf zelf.
- In tegenstelling tot insiders, wordt gedacht dat externe bestuurders objectiever zijn en een ander perspectief bieden op het management van een bedrijf.
- Best practices voor goed ondernemingsbestuur moedigen de toevoeging van onafhankelijke externe bestuurders aan aan raden van bestuur om verantwoording en objectiviteit te behouden.
Onafhankelijke externe vs. Insider-directeur
Een bedrijf moet een evenwicht hebben tussen bestuurders van buiten en van binnen. Terwijl externe bestuurders waardevolle en verschillende perspectieven kunnen bieden, hebben interne bestuurders het voordeel dat ze de innerlijke werking, cultuur, geschiedenis en problemen van het bedrijf kennen die in realtime moeten worden opgelost. Interne bestuurders kunnen huidige werknemers, functionarissen of directe belanghebbenden in het bedrijf zijn.
Meer specifiek omvatten ze doorgaans de topmanagers van een bedrijf, zoals de chief operating officer (COO), de chief financial officer (CFO) en de chief operating officer (COO), en vertegenwoordigers van grote aandeelhouders en geldschieters, zoals institutionele beleggers. met aanzienlijke investeringen in het bedrijf. In dat geval zal de meerderheidsaandeelhouder vaak aandringen op de benoeming van een of meer vertegenwoordigers in de raad van bestuur van de vennootschap.
Net als bij externe bestuurders hebben interne bestuurders nog steeds een fiduciaire plicht jegens het bedrijf en wordt van hen verwacht dat ze altijd in het beste belang van het bedrijf handelen.
Externe bestuurders en het voorbeeld van het falen van Enron
Externe bestuurders hebben een belangrijke verantwoordelijkheid om hun positie met integriteit hoog te houden en het vermogen van aandeelhouders te beschermen en te helpen groeien. In het geval van Enron (zoals hierboven vermeld), beschuldigden velen de externe bestuurders van het bedrijf van nalatigheid in hun toezicht op Enron. In 2002 beschuldigden eisers en het Congres de externe bestuurders van Enron ervan dat ze de voormalige CEO van het bedrijf, Andrew S. Fastow, toestonden om deals te sluiten die een aanzienlijk belangenconflict met aandeelhouders veroorzaakten, omdat hij een plan bedacht om het bedrijf een solide financiële basis te geven ondanks het feit dat veel van haar dochterondernemingen geld verloren.
Zoals het Enron-voorbeeld liet zien, is het belangrijk om een duidelijk beleid voor corporate governance op te stellen en te ondersteunen om het risico van dergelijke fraude te verkleinen. Corporate governance is een alomvattend systeem van regels die een bedrijf controleren en aansturen. Dit protocol brengt de belangen van de vele belanghebbenden van een bedrijf in evenwicht, waaronder aandeelhouders, management, klanten, leveranciers, financiers, overheid en de gemeenschap. Ze helpen een bedrijf ook om zijn doelstellingen te bereiken, door actieplannen en interne controles aan te bieden voor prestatiemeting en bedrijfsinformatie.