Directe vooringenomenheid in de geschiedenis

Wat is directe geschiedenisbias?

Instant history bias, ook wel “backfill bias” genoemd, is een fenomeen waarbij inconsistente rapportagepraktijken de schijnbare prestaties van een hedgefonds onnodig kunnen opblazen.

Deze onnauwkeurigheid vloeit voort uit het feit dat beheerders van hedgefondsen kunnen kiezen of en wanneer ze hun resultaten aan het publiek rapporteren. Daarom stellen managers het rapporteren van hun prestaties vaak uit totdat ze een trackrecord van positieve resultaten hebben gegenereerd. Daarbij verbergen ze effectief de jaren waarin ze slecht presteerden.

Onmiddellijke geschiedenis is een concept dat verband houdt met overlevingsvoorkeur, wat de nauwkeurigheid van de prestatiestatistieken van hedgefondsen verder ondermijnt.

Inzicht in Instant History Bias

Onmiddellijke vooringenomenheid in het verleden is vooral wijdverbreid onder hedgefondsen, vanwege het licht gereguleerde karakter van de hedgefondssector. Hoewel beleggers in theorie prestatiestatistieken van hedgefondsen kunnen onderzoeken in databases, zoals de Lipper Hedge Fund Database, kan de betrouwbaarheid van deze gegevens niet als vanzelfsprekend worden beschouwd. De reden hiervoor is dat de prestatiecijfers die in dergelijke databases werden gepubliceerd, vaak maanden of zelfs jaren nadat ze plaatsvonden, werden ingediend, waardoor de hedgefondsbeheerder de publicatie kon uitstellen of annuleren, tenzij hun beleggingsresultaten positief zijn.

Een bijkomend fenomeen, de voorkeur voor overlevingskansen, ondermijnt de betrouwbaarheid van de prestatiestatistieken van hedgefondsen verder. Volgens deze vooringenomenheid hebben databases de neiging de investeringsprestaties te overdrijven omdat ze geen rekening houden met de investeringsfondsen die mislukt zijn en daardoor uit de database zijn verdwenen. Op dezelfde manier, benchmarks en aandelen indices kan ook opgeblazen resultaten door het negeren van het negatieve rendement in verband met bedrijven die ging failliet en daardoor opgehouden worden opgenomen in de index.

In de praktijk werken directe vooringenomenheid in de geschiedenis en vooringenomenheid in overlevingskansen vaak samen. In plaats van een nieuw long-short-fonds van $ 5 miljoen dollar te lanceren, zou een hedgefondsbeheerder bijvoorbeeld twee long-short-fondsen van $ 2,5 miljoen dollar kunnen lanceren met verschillende posities of selectiestrategieën. De beheerder kan dan twee of drie jaar wachten en alleen de resultaten publiceren van het fonds dat het meest succesvol is.

Voorbeeld uit de echte wereld van directe geschiedenisbias

In de praktijk beïnvloedt instant history bias fondsen en hun beheerders op enigszins verschillende manieren. Door de publicatie van de prestaties van de afgelopen jaren uit te stellen totdat een positief trackrecord is behaald, kunnen fondsen zichzelf positioneren om meer kapitaal van nieuwe investeerders aan te trekken. Uiteindelijk moeten de resultaten uit het verleden echter worden bekendgemaakt, zelfs als de timing van hun publicatie wordt vertraagd.

Voor hedgefondsbeheerders zijn er echter nog meer mogelijkheden om het rendement selectief op te drijven. Een beheerder heeft immers de keuze om de resultaten van een fonds al dan niet te publiceren, waardoor de prestaties van een mislukt fonds mogelijk voor altijd verborgen blijven. Dit is duidelijk een voordeel voor een fondsbeheerder en kan worden gebruikt om van een middelmatige manager een superster te maken door alleen de winnende fondsen te laten zien.

Om deze perverse prikkel te helpen bestrijden, zijn hedgefondsdatabases begonnen met het beperken van de mate waarin hedgefondsbeheerders hun resultaten kunnen aanvullen – en sommige hebben aanvullen helemaal verboden. Maar ondanks deze initiatieven blijven de onmiddellijke geschiedenis en vooroordelen over overlevingskansen van invloed zijn op de prestatiestatistieken van de hedgefondssector.