Internationale portefeuille
Een internationale portefeuille is een selectie van aandelen en andere activa die zich eerder op buitenlandse markten dan op binnenlandse markten richt. Indien goed ontworpen, geeft een internationale portefeuille de belegger blootstelling aan opkomende en ontwikkelde markten en zorgt voor diversificatie.
Inzicht in de internationale portefeuille
Een internationale portefeuille is aantrekkelijk voor beleggers die hun vermogen willen diversifiëren door afstand te nemen van een portefeuille die alleen in het land is gevestigd. Dit type portefeuille kan verhoogde risico’s met zich meebrengen als gevolg van potentiële economische en politieke instabiliteit in sommige opkomende markten. Er bestaat ook het risico dat de valuta van een buitenlandse markt in waarde daalt ten opzichte van de Amerikaanse dollar.
Belangrijkste leerpunten
- Een internationale portefeuille kan aantrekkelijk zijn voor de belegger die enige blootstelling wil aan de aandelen van economieën die sneller groeien dan die van de VS.
- De risico’s van een dergelijke strategie kunnen worden verkleind door aandelen uit opkomende markten te vermengen met aandelen in enkele van de solide presteerders van geïndustrialiseerde landen.
- De belegger kan ook een kijkje nemen bij enkele van de Amerikaanse bedrijven die in het buitenland hun snelste groei doormaken.
De ergste van deze risico’s kunnen worden verminderd door risicovollere aandelen uit opkomende markten te compenseren met investeringen in geïndustrialiseerde en volwassen buitenlandse markten. Of de risico’s kunnen worden gecompenseerd door te beleggen in aandelen van Amerikaanse bedrijven die het beste groeien op markten in het buitenland.
De meest kosteneffectieve manier voor beleggers om een internationale portefeuille aan te houden, is door een exchange-traded fund (ETF) te kopen dat zich richt op buitenlandse aandelen, zoals de Vanguard FTSE Developed Markets ETF of de Schwab International Equity ETF.
Risicovolle en minder risicovolle keuzes
In het recente verleden was de groei van de economieën van China en India veel groter dan die van de VS. Dat zorgde voor een haast om te investeren in de aandelen van die landen. Beide groeien nog steeds snel, maar een belegger in de aandelen van een van beide landen zou nu wat onderzoek moeten doen om aandelen te vinden die hun beste dagen nog niet hebben gekend.
De zoektocht naar nieuwe snelgroeiende landen heeft geleid tot enkele winnaars en verliezers. Niet zo lang geleden keken investeerders die voor snelle groei gingen naar de CIVETS-landen. Het waren Colombia, Indonesië, Vietnam, Egypte, Turkije en Zuid-Afrika. Niet al deze landen zouden nog steeds op de lijst van veelbelovende economieën van een investeerder staan.
Valutarisico speelt een rol bij internationaal beleggen. U kunt winnen (of verliezen) als de valutakoers van een ander land beweegt.
Ondertussen zijn er in de meer geïndustrialiseerde wereld namen die alle Amerikaanse investeerders bekend zullen voorkomen en die direct of via onderlinge fondsen en ETF’s beschikbaar zijn. De grootste belangen in de Total International Stock Fund Index van Vanguard zijn bijvoorbeeld China’s Alibaba, Zwitserland Nestle, China’s Tencent Holdings, Zuid-Korea’s Samsung en Taiwan Semiconductor.
Het is vermeldenswaard dat begin 2020 slechts 22,50% van de posities van het fonds was belegd in opkomende markten, 41,50% in Europese activa en de rest verspreid over de hele wereld.
Voordelen van de internationale portefeuille
- Kan het risico verminderen: het hebben van een internationale portefeuille kan worden gebruikt om het investeringsrisico te verminderen. Als Amerikaanse aandelen ondermaats presteren, kunnen winsten in de internationale belangen van de belegger het rendement afvlakken. Een belegger kan bijvoorbeeld een portefeuille gelijkelijk verdelen over buitenlandse en binnenlandse belangen. De binnenlandse portefeuille kan met 10% dalen, terwijl de internationale portefeuille met 20% kan stijgen, waardoor de belegger een totaal nettorendement van 10% overhoudt. Het risico kan verder worden verminderd door een selectie van aandelen uit ontwikkelde en opkomende markten in de internationale portefeuille aan te houden.
- Diversificeert valutablootstelling: wanneer beleggers aandelen kopen voor een internationale portefeuille, kopen ze ook effectief de valuta’s waarin de aandelen zijn genoteerd. Als een belegger bijvoorbeeld een aandeel koopt dat is genoteerd aan de London Stock Exchange, kan de waarde van dat aandeel stijgen en dalen met het Britse pond. Als de Amerikaanse dollar daalt, helpt de internationale portefeuille van de belegger om valutaschommelingen te neutraliseren.
- Market Cycle Timing: Een belegger met een internationale portefeuille kan profiteren van de marktcycli van verschillende landen. Een belegger kan bijvoorbeeld denken dat Amerikaanse aandelen en de Amerikaanse dollar overgewaardeerd zijn en kan op zoek gaan naar investeringsmogelijkheden in ontwikkelingsregio’s, zoals Latijns-Amerika en Azië, waarvan wordt aangenomen dat ze profiteren van de instroom van kapitaal en de vraag naar grondstoffen.
Beperkingen van de internationale portefeuille
- Politiek en economisch risico: veel ontwikkelingslanden hebben niet hetzelfde niveau van politieke en economische stabiliteit als de Verenigde Staten. Dit verhoogt het risico tot een niveau dat veel beleggers niet kunnen tolereren. Een politieke staatsgreep in een ontwikkelingsland kan er bijvoorbeeld toe leiden dat de aandelenmarkt met 40% daalt.
- Verhoogde transactiekosten: Beleggers betalen doorgaans meer commissie en makelaarskosten wanneer ze internationale aandelen kopen en verkopen, waardoor hun totale rendement afneemt. Mogelijk moeten ook belastingen, zegelrechten, heffingen en wisselkosten worden betaald, waardoor de winsten verder verwateren. Veel van deze kosten kunnen aanzienlijk worden verminderd of geëlimineerd door blootstelling aan een internationale portefeuille met behulp van ETF’s of beleggingsfondsen.