IPO’s voor beginners
Er zijn duizenden bedrijven die handelen op de New York Stock Exchange (NYSE) en de Nasdaq. Deze bedrijven variëren van de leviathan Apple tot de kleinere, meer onbeduidende bedrijven, met een marktkapitalisatie van minder dan de prijs van een auto.
Elk van die bedrijven moest ergens beginnen. Ze hebben elk sprang tot de handel leven met initial public offerings (IPO’s), het draaien van particuliere bedrijven om het publiekrecht, het aantrekken van investeerders en het aantrekken van kapitaal.
Belangrijkste leerpunten
- Een eerste openbare aanbieding (IPO) is wanneer een privébedrijf openbaar wordt door zijn aandelen op een effectenbeurs te verkopen.
- Particuliere bedrijven werken samen met investeringsbanken om hun aandelen openbaar te maken, wat enorme hoeveelheden due diligence, marketing en wettelijke vereisten vereist.
- Het kopen van aandelen bij een IPO is moeilijk omdat het eerste bod meestal is gereserveerd voor grote investeerders, zoals hedgefondsen en banken.
- Gewone investeerders kunnen vrij snel na de IPO aandelen kopen van een nieuw IPO-bedrijf.
Hoe een beursintroductie (IPO) werkt
IPO is een van de weinige afkortingen op de markt die bijna iedereen kent. Voor een beursgang is een bedrijf in privébezit; meestal door de oprichters en misschien de familieleden die hen geld hebben uitgeleend om aan de slag te gaan. In sommige gevallen hebben een paar oude werknemers mogelijk een deel van het eigen vermogen in het bedrijf, ervan uitgaande dat het al tientallen jaren niet meer bestaat.
De oprichters geven de geldschieters en werknemers een deel van de actie in plaats van contant geld. Waarom? Omdat de oprichters weten dat als het bedrijf hapert, het weggeven van een deel van het bedrijf hen niets kost. Als het bedrijf slaagt en uiteindelijk naar de beurs gaat, zou in theorie iedereen moeten winnen. Een aandeel dat de dag voor de beursgang niets waard was, heeft nu waarde.
Omdat hun aandelen echter niet op een open markt worden verhandeld, zijn de belangen van die particuliere eigenaren in het bedrijf moeilijk te waarderen. Neem een gevestigd bedrijf als IBM; iedereen die een aandeel bezit, weet precies wat het waard is door een snelle blik op de financiële pagina’s.
De waarde van een particulier bedrijf is grotendeels een schatting, afhankelijk van het inkomen, de activa, de omzet, de groei, enz. Hoewel dit zeker veel van dezelfde criteria zijn die gelden voor het waarderen van een beursgenoteerd bedrijf, doet een binnenkort beursgenoteerd bedrijf dat niet Ik heb geen feedback in de vorm van een koper die bereid is zijn aandelen onmiddellijk tegen een bepaalde prijs te kopen.
Een IPO is een vorm van eigen vermogen, waarbij een percentage van de eigendom van een bedrijf wordt opgegeven door de oprichters in ruil voor kapitaal. Het is het tegenovergestelde van schuldfinanciering.
Het IPO-proces werkt samen met een privébedrijf dat contact opneemt met een investeringsbank die de IPO zal vergemakkelijken. De investeringsbank waardeert het bedrijf door middel van financiële analyse, komt met een waardering, aandelenkoers, een datum voor de beursgang en een enorme hoeveelheid andere informatie.
Een bedrijf dat een IPO plant, moet zich registreren bij de beurzen en de Securities and Exchange Commission (SEC) om ervoor te zorgen dat het aan alle criteria voldoet. Zodra alle vereiste processen zijn voltooid, wordt een bedrijf genoteerd aan een effectenbeurs en zijn de aandelen beschikbaar voor aan- en verkoop. Dit is een van de belangrijkste manieren waarop een bedrijf kapitaal aantrekt om zijn groei te financieren.
Anonimiteit versus roem
De overgrote meerderheid van de beursgenoteerde bedrijven op de NYSE en Nasdaq handelen vanaf de eerste dag in anonimiteit. Er zijn maar weinig mensen die zich zorgen maken over elk bedrijf dat aan een beurs genoteerd staat, vooral niet bedrijven die geen grote indruk maken of een aanzienlijk marktaandeel beheersen.
Wanneer de meeste bedrijven aandelen aan het publiek aanbieden, wordt het nieuws aanvankelijk nauwelijks geregistreerd bij iemand buiten de effectenindustrie; echter, wanneer een veel gepubliceerde Facebook of Google de kamer binnenkomt, merken de meeste mensen dit op.
Dat komt omdat dergelijke bedrijven op detailhandelsniveau of het equivalent daarvan opereren. Ze zijn alomtegenwoordig. Er zijn niet honderden miljoenen mensen die inloggen op hun Cisco-account om meerdere keren per dag foto’s te posten, en niemand maakt een Hollywood-speelfilm over mensen en bedrijven waarin het grootste deel van de bevolking niet geïnteresseerd is.
Roem kan een positieve eigenschap zijn, aangezien het weinig marketing vereist om aandacht te vragen voor de beursintroductie en vaak zal resulteren in een grote vraag naar de aandelen. Roem komt ook met veel meer druk, aangezien investeerders, analisten en overheidsinstanties allemaal elke beweging van het populaire bedrijf onder de loep nemen.
Kunt u en moet u kopen?
Dus waarom koopt niet elke belegger, ongeacht zijn expertise, IPO’s op het moment dat ze beschikbaar zijn? Er zijn verschillende redenen.
De eerste reden is er een die gebaseerd is op bruikbaarheid, aangezien IPO’s niet zo gemakkelijk te kopen zijn. De meeste mensen hebben geen effectenrekeningen, het kost tijd en geld om er een te openen, en zelfs als je zover komt, is het plaatsen van een “nieuw uitgegeven aandeel X kopen” -order moeilijker dan het klinkt.
Het bedrijf dat op het punt staat naar de beurs te gaan, verkoopt zijn aandelen via een underwriter; een investeringsbank die is belast met het proces om die aandelen in handen van investeerders te krijgen. De underwriters geven de eerste optie aan instellingen, grote banken en financiële dienstverleners die de aandelen aan hun meest prominente klanten kunnen aanbieden.
Als u in een op de beurs verhandeld fonds of een beleggingsfonds belegt, kunnen zij de aandelen van een IPO kopen, wat voor u een gemakkelijkere manier is om blootstelling te krijgen aan de IPO.
Wanneer een aandeel openbaar wordt, is het de insiders van het bedrijf die de aandelen in de eerste plaats bezaten wettelijk verboden om het te verkopen voor een vaste periode – bepaald door de voorschriften van de Securities and Exchange Commission (SEC) – van ten minste drie maanden. Tot dan toe zijn de insiders alleen op papier rijk.
Op het moment dat ze kunnen verkopen, doen ze dat meestal – allemaal tegelijk. Dit drukt natuurlijk de aandelenkoers. Het is op dat moment, met een overvloed aan aandelen die op de markt komen, dat gewone beleggers vaak hun eerste scheur in wat nu een IPO is, ver in de kinderschoenen staan.
Het komt neer op
De overleden en legendarische Benjamin Graham, die fundamenten van een aandeel dan om het publieke imago.
Voor de gewone belegger is rechtstreeks aankopen bij een IPO een moeilijk proces, maar kort na een IPO worden de aandelen van een bedrijf vrijgegeven voor het grote publiek om te kopen en verkopen. Als je na je onderzoek in een bedrijf gelooft, kan het nuttig zijn om in een groeiend bedrijf te stappen als de aandelen nieuw zijn.