John Bogle
Wie is John Bogle?
John Bogle was de oprichter van de indexbeleggen. Bogle, gewoonlijk “Jack” genoemd, bracht een revolutie teweeg in de wereld van beleggingsfondsen door indexbeleggen te creëren, waardoor beleggers beleggingsfondsen kunnen kopen die de bredere markt volgen. Hij deed dit met de algemene bedoeling om beleggen gemakkelijker en tegen lage kosten voor de gemiddelde belegger te maken.
Hij stierf op 16 januari 2019 op 89-jarige leeftijd.
Belangrijkste leerpunten
- John Bogle was een investeerder en oprichter van de Vanguard Group, een van de grootste investeringsfirma’s ter wereld.
- Bogle creëerde indexbeleggen, waarmee beleggers beleggingsfondsen kunnen kopen die de bredere markt volgen.
- Bogle introduceerde het Vanguard 500-fonds, dat het rendement van de S&P 500 volgt en het eerste indexfonds markeerde dat op de markt werd gebracht voor particuliere beleggers.
- Een van de baanbrekende prestaties van Bogle was het goedkoop investeren in beleggingsfondsen door het creëren van onbelaste fondsen.
- Indexbeleggen maakt gebruik van een passieve beleggingsstrategie die vereist dat een beheerder er alleen voor zorgt dat de posities van het fonds overeenkomen met die van de referentie-index.
- “Common Sense on Mutual Funds: New Imperatives for the Intelligent Investor” is een boek dat Bogle schreef over beleggen dat sindsdien een klassieker is geworden voor beleggers over de hele wereld.
John Bogle begrijpen
John Bogle studeerde aan Princeton University, waar hij beleggingsfondsen studeerde. In zijn vroege carrière werkte hij voor Wellington Management voordat hij in 1975 zijn eigen beleggingsfonds oprichtte, Vanguard Group.
Met Vanguard hanteerde Bogle een nieuwe eigendomsstructuur waarin de aandeelhouders van onderlinge fondsen mede-eigenaar werden van de fondsen waarin ze investeerden. De fondsen zijn zelf eigenaar van de beleggingsonderneming, waardoor de fondsbeleggers indirect eigenaar zijn van de onderneming zelf. Deze structuur stelt het bedrijf in staat om eventuele winsten in zijn bedrijfsstructuur op te nemen, waardoor de investeringskosten voor fondsbeleggers worden verlaagd.
In 1976 introduceerde Bogle het Vanguard 500-fonds, dat het rendement van de S&P 500 volgt en het eerste indexfonds markeerde dat op de markt werd gebracht voor particuliere beleggers. Bogle’s unieke structuur voor Vanguard maakte het ook uitermate geschikt voor het verstrekken van onbelaste beleggingsfondsen, die geen commissie in rekening brengen over investeringsaankopen.
Toen het Vanguard 500-fonds in zijn eerste iteratie werd gelanceerd, haalde het slechts $ 11 miljoen op bij zijn eerste acceptatie in 1976. Op 31 oktober 2020 beheert het fonds $ 557 miljard aan activa.1
Bogle ging in 1999 met pensioen als CEO en voorzitter van Vanguard en schreef in hetzelfde jaar “Common Sense on Mutual Funds: New Imperatives for the Intelligent Investor”, dat sindsdien een klassieker is geworden voor beleggers over de hele wereld.
John Bogle en passief beleggen
John Bogle in belangrijke mate bijgedragen aan de populariteit van indexbeleggen, waarin een fonds handhaaft een mix van investeringen die een belangrijke markt te volgen index. Bogle’s filosofie dat gemiddelde beleggers het moeilijk of onmogelijk zouden vinden om de markt in de loop van de tijd te verslaan, bracht hem ertoe om prioriteit te geven aan manieren om de kosten die gepaard gaan met beleggen in beleggingsfondsen te verminderen. Bogle richtte zich bijvoorbeeld op onbelaste fondsen met een lage omzet en eenvoudige investeringsstrategieën.
De filosofie achter passief beleggen berust over het algemeen op het idee dat de kosten die gepaard gaan met het nastreven van hoge marktrendementen de meeste of alle winsten opheffen die een belegger anders zou behalen met een passieve strategie die afhankelijk is van fondsen met lagere omzet, beheerskosten en kostenratio’s..
Passief beleggen staat in tegenstelling tot actief beleggen, waarbij managers een meer praktische rol moeten spelen met de bedoeling beter te presteren dan de markt.
Indexfondsen passen goed in dit model omdat ze hun posities baseren op de effecten die op een bepaalde index staan vermeld. Beleggers die aandelen in indexfondsen kopen, profiteren van de diversiteit die wordt vertegenwoordigd door alle effecten op een index.
Dit beschermt tegen het risico dat een bepaald bedrijf de prestatie van het totale fonds zal verlagen. Indexfondsen runnen ook min of meer zelf, aangezien beheerders er alleen voor hoeven te zorgen dat hun posities overeenkomen met die van de index die ze volgen. Hierdoor blijven de vergoedingen voor indexfondsen lager dan voor fondsen met actievere handel.
Ten slotte, omdat indexfondsen minder transacties nodig hebben om hun portefeuilles te onderhouden dan fondsen met actievere beheerprogramma’s, leveren indexfondsen doorgaans een fiscaal efficiënter rendement op dan andere soorten fondsen.