Aansprakelijkheidswissel
Wat is een aansprakelijkheidsruil?
Een passiva swap is een derivatencontract waarbij twee partijen hun rentevoet of valutablootstelling aan een verplichting omwisselen. De meeste swaps hebben betrekking op kasstromen op basis van een nominale hoofdsom. Meestal verandert de directeur niet van eigenaar. De ene cashflow is vast, terwijl de andere variabel is, dat wil zeggen gebaseerd op een referentierentevoet, een zwevende wisselkoers of een indexprijs.
Belangrijkste leerpunten
- Een passiva is als een asset swap, behalve dat bij een passiva swap de partijen blootstelling aan passiva uitwisselen in plaats van aan activa.
- Aansprakelijkheidsswaps kunnen rentegerelateerd zijn, een vaste rente ruilen voor een variabele rente (of vice versa), of wisselkoersgerelateerd zijn.
- Passiva swaps worden door instellingen gebruikt om de rentestructuur (vast of variabel) van passiva af te dekken, mogelijk te speculeren (zeldzaam) of te wijzigen en zo passiva beter af te stemmen op de rentestructuur van activa en andere kasstromen.
Inzicht in de aansprakelijkheidsruil
De voorwaarden en structuur van een passiva swap zijn dezelfde als die voor een asset swap. Met een passiva swap worden blootstellingen aan een passief uitgewisseld, terwijl een asset swap blootstelling aan een actief uitwisselt.
Swaps worden niet op beurzen verhandeld en particuliere beleggers gaan meestal niet over op swaps. In plaats daarvan zijn swaps over-the-counter contracten tussen bedrijven of financiële instellingen. Passiva swaps worden gebruikt om een vaste (of variabele) schuld om te wisselen in een variabele (of vaste) schuld. De twee betrokken partijen wisselen kasuitstromen uit.
Een bank kan bijvoorbeeld een schuldverplichting van 3% ruilen in ruil voor een verplichting met variabele rente van de London Interbank Offered Rate (LIBOR) plus 0,5%. Libor kan momenteel 2,5% bedragen, dus de vaste en variabele rente zijn op dit moment hetzelfde. In de loop van de tijd kan de variabele rente echter veranderen. Als LIBOR stijgt tot 3%, is de variabele rente op de swap nu 3,5%, en de partij die de variabele rente heeft vastgehouden, betaalt nu meer voor die verplichting. Als LIBOR de andere kant op gaat, betalen ze minder dan ze oorspronkelijk waren (3%).
Bedrijven en instellingen gebruiken aansprakelijkheidsswaps om te wijzigen of het tarief dat ze op verplichtingen betalen, variabel of vast is. Ze willen dit misschien doen als ze denken dat de rentetarieven zullen veranderen en daar mogelijk van willen profiteren. Ze kunnen ook een passiva swap aangaan zodat de aard van de verplichting (vast of variabel) overeenkomt met hun activa, wat kan leiden tot vaste of variabele kasstromen. Swaps kunnen ook worden gebruikt om in te dekken.
Voorbeeld van een aansprakelijkheidsruil
Bedrijf XYZ ruilt bijvoorbeeld een zesmaands LIBOR-rentetarief plus 2,5% verplichting voor ABC’s zesmaands vaste rente van 5%. De nominale hoofdsom is $ 10 miljoen.
Bedrijf XYZ heeft nu een vast aansprakelijkheidspercentage van 5%, terwijl bedrijf ABC de LIBOR plus 2,5% aansprakelijkheid op zich neemt. Stel dat de zesmaands LIBOR-rente momenteel 2,5% is, dus de variabele rente is momenteel ook 5%.
Stel dat de LIBOR na drie maanden is gestegen tot 2,75%, zodat de variabele rente nu 5,25% bedraagt. Bedrijf ABC is nu slechter af dan voorheen, omdat ze een hogere variabele rente betalen dan de vaste rente die ze oorspronkelijk hadden. Dat gezegd hebbende, bedrijven sluiten doorgaans geen swaps om geld te verdienen of te verliezen, maar eerder om wisselkoersen te gebruiken op basis van hun zakelijke behoeften.
Als LIBOR daalt tot 2,25%, is de variabele rente nu 4,75% en betaalt bedrijf ABC een lagere rente dan de 5% die ze oorspronkelijk waren.
Aangezien hoofdsommen doorgaans niet worden uitgewisseld en de verplichtingen niet echt van eigenaar veranderen, worden veranderingen in de rentevoet in de loop van de tijd afgehandeld door met regelmatige tussenpozen afrekeningen te maken of wanneer de swap afloopt. Omdat de partijen de voorwaarden van de ruil bepalen, creëren ze voorwaarden waarmee beide partijen akkoord gaan.