LIBOR-curve
Wat is de LIBOR-curve?
De LIBOR-curve is de grafische weergave van de rentetermijnstructuur van verschillende looptijden van de London Interbank Offered Rate, beter bekend als LIBOR. LIBOR is een kortlopende variabele rente waartegen grote banken met een hoge kredietwaardigheid elkaar uitlenen. De LIBOR-curve geeft de rentecurve weer voor korte LIBOR-rentetarieven van minder dan een jaar. De overgang van LIBOR naar andere benchmarks, zoals hetgedekte daggeldfinancieringstarief (SOFR), begon in 2020.
Belangrijkste leerpunten
- De LIBOR-curve geeft de rentecurve voor verschillende korte LIBOR-looptijden in grafische vorm weer.
- De overgang van LIBOR naar andere benchmarks, zoals het gedekte daggeldfinancieringstarief (SOFR), begon in 2020.
- Deze LIBOR-tarieven variëren van ’s nachts tot een looptijd van enkele maanden.
- Er wordt gekeken naar de LIBOR-curve om te zien hoe de rentetarieven op verschillende schuldmarkten zich op korte tot middellange termijn zullen gedragen.
Inzicht in de LIBOR-curve
LIBOR is een van ’s werelds meest gebruikte benchmarks voor korte rentetarieven. Het dient als een primaire indicator voor de gemiddelde rentevoet waartegen bijdragende banken kortlopende leningen kunnen krijgen op de Londense interbancaire markt. De LIBOR-curve zet de tarieven uit tegen hun overeenkomstige looptijden. De LIBOR-curve zet zijn rentecurve doorgaans uit over zeven verschillende looptijden: ’s nachts ( spot next (S / N)), één week, één maand, twee maanden, drie maanden, zes maanden en 12 maanden.
Een rentecurve is een lijn die de opbrengsten (rentetarieven) van obligaties met dezelfde kredietkwaliteit maar met verschillende vervaldata in kaart brengt. De helling van de rentecurve geeft een idee van toekomstige renteveranderingen en economische bedrijvigheid. Er zijn drie hoofdtypen van rentecurvevormen: normaal (opwaarts hellende curve), geïnverteerd (neerwaarts hellende curve) en vlak.
- Opwaarts aflopend: de opbrengsten op lange termijn zijn hoger dan de opbrengsten op korte termijn. Dit wordt beschouwd als de “normale” helling van de rentecurve en geeft aan dat de economie zich in een expansiemodus bevindt.
- Neerwaarts aflopend: opbrengsten op korte termijn zijn hoger dan opbrengsten op lange termijn. Nagesynchroniseerd als een “omgekeerde” rentecurve en betekent dat de economie zich in een recessieve periode bevindt of op het punt staat in te gaan.
- Plat: zeer weinig variatie tussen opbrengsten op korte en lange termijn. Signalen dat de markt onzeker is over de toekomstige richting van de economie.
Hoewel LIBOR theoretisch niet risicovrij is, wordt het beschouwd als een goede maatstaf om de afweging tussen risico en rendement voor andere kortlopende instrumenten met variabele rente te meten. De LIBOR-curve kan een voorspellende waarde hebben voor langere rentetarieven en is vooral belangrijk bij de prijsstelling van renteswaps.
Kritiek op de LIBOR-curve
Misbruik van het LIBOR-systeem voor persoonlijk gewin werd aan het licht gebracht in de nasleep van de financiële crisis die in 2008 begon. Door de enorme ontwrichting van het wereldwijde bankwezen konden individuen die bij banken met bijdragen werken, de LIBOR-tarieven manipuleren. In 2013 nam de Financial Conduct Authority (FCA) van het VK de regulering van LIBOR over. Vanaf december 2020 waren er plannen om het LIBOR-systeem tegen 2023 uit te faseren en te vervangen door andere benchmarks, zoals de Sterling Overnight Index Average (SONIA).