Lokale Exchange-handelssystemen
Wat zijn lokale ruilsystemen?
Lokale ruilhandelssystemen zijn lokaal georganiseerde economische organisaties die leden in staat stellen deel te nemen aan de uitwisseling van goederen en diensten onder andere in de groep. Local Exchange Trading Systems (LETS) gebruiken een lokaal gecreëerde valuta als coupures van waarde-eenheden die kunnen worden verhandeld of geruild in ruil voor goederen of diensten. Leden van LETS beschouwen de systemen doorgaans als georganiseerde en coöperatieve regelingen die de koopkracht maximaliseren en tegelijkertijd de leden en de gemeenschap ten goede komen.
Belangrijkste leerpunten
- Local Exchange Trading Systems zijn gewoon een ruilsysteem in lokale gemeenschappen.
- De LETS-beweging bereikte zijn hoogtepunt in de jaren negentig.
- De beweging vertoont 5 fundamentele hoofdkenmerken: servicekosten, toestemming, openbaarmaking, gelijkwaardigheid met de regionale valuta en rentevrij.
Hoe Local Exchange Trading Systems werken
Het lokale ruilsysteem vindt zijn oorsprong in 1983, toen Michael Linton de term bedacht. Toen Linton het Comox Valley LETSysteem startte in British Columbia, Canada, ontwierp hij het zodat de leden een ander valutasysteem konden beheren dan dat van de federale overheid.
Deze organisatie tussen leden zou hen in staat stellen deel te nemen aan de lokale economie, zelfs als ze geen traditionele valuta hadden. In wezen zouden leden credits verdienen en uitgeven door zaken met elkaar te doen.
Lokale beurssystemen vertonen doorgaans vijf fundamentele kenmerken:
- Servicekosten
- Toestemming
- Openbaarmaking
- Gelijkwaardigheid met de regionale valuta
- Allemaal rentevrij
Deze eigenschappen – samen met algemene richtlijnen zoals lidmaatschapsbijdragen, gedetailleerde logboeken van transacties en ledenlijsten – zorgen voor een georganiseerde en goed geleide uitwisseling.
Deelnemende leden krijgen een account. Ze worden vermeld in een lijst met diensten die zowel worden aangeboden als vereist in ruil voor groene dollars. Deze dollars zijn gelijk aan de federale valuta, maar worden nooit gestort, uitgegeven of ingewisseld. In plaats daarvan gedragen ze zich als credits, dus wanneer iemand een dienst voltooit voor een ander lid, worden hun accounts bijgewerkt met de overeenkomstige waarde.
Transacties vereisen niet noodzakelijk een nominale uitwisseling van aandelen. Leden kunnen bijvoorbeeld andere leden die voor hen een dienst hebben verricht, terugbetalen door in ruil daarvoor een dienst te verlenen, in plaats van te betalen voor de oorspronkelijke dienst.
Speciale overwegingen
De meeste LETS-groepen variëren van 50 tot 150 leden, met een kleine kerngroep die het systeem als basis voor een levensstijl gebruikt. Die groep oudere mensen vormt momenteel de beweging. Maar er heeft een verschuiving plaatsgevonden in de lokale valuta die is ontworpen om tegoedbonnen te omvatten die worden ondersteund door dollars en op tijd gebaseerde valuta – een waarde die is gebaseerd op tijd en arbeidsuren in plaats van op werkelijk geld. In plaats van een krediet- of lokaal valutasysteem zoals groene dollars te gebruiken, zijn veel landen begonnen met het gebruik van tijdseenheden tussen leden.
De LETS-beweging heeft de technologie over het algemeen niet kunnen bijhouden. In feite was er een zekere onwil voor groepen om dit te doen. Dat komt door een gebrek aan geld en de overtuiging dat internet hun systeem kan decentraliseren.
Veel mensen hebben moeite met dit soort geldsysteem, dat is heel verschillend van conventionele valuta, die levert rente aan spaarders en rentelasten aan leners. Een LETS-systeem stimuleert verschillende gedragingen tot wederzijds krediet dat geen goederenwaarde en geen rente heeft.
Voorbeeld van een lokaal handelssysteem op de beurs
Laten we als voorbeeld een hypothetische situatie gebruiken. Stel dat Mary haar huis geschilderd wil hebben en John accepteert de baan. Wanneer John het voltooit, wordt zijn rekening gecrediteerd met de juiste waarde van Mary’s rekening. John kan die groene dollars dan ergens anders gebruiken. Het systeem stelt mensen ook in staat om geld uit te geven, zelfs als ze geen tegoed hebben, waardoor de waarde wordt gecompenseerd door werk te doen wanneer ze kunnen.