Mark-to-model
Wat is mark-to-model?
Mark-to-model is een prijsbepalingsmethode voor een specifieke investeringspositie of portefeuille op basis van financiële modellen. Dit in tegenstelling tot traditionele marktprijzen worden gebruikt om zowel waarden als verliezen of winsten op posities te berekenen.
Activa die naar model moeten worden gemarkeerd, hebben ofwel geen reguliere markt die nauwkeurige prijzen biedt, of hebben waarderingen die gebaseerd zijn op een complexe set referentievariabelen en tijdsbestekken. Dit creëert een situatie waarin giswerk en aannames moeten worden gebruikt om waarde toe te kennen aan een activum, wat het activum risicovoller maakt.
Belangrijkste leerpunten
- Mark-to-model omvat het toekennen van waarden aan activa met behulp van financiële modellen in tegenstelling tot normale marktprijzen.
- De behoefte aan deze waardering ontstaat door illiquide activa die niet voldoende markt hebben voor mark-to-market-prijsstelling.
- De activa zijn doorgaans risicovoller omdat hun waarden gebaseerd zijn op giswerk.
- De gesecuritiseerde hypotheken die de financiële crisis van 2008 veroorzaakten, werden gewaardeerd op basis van mark-to-model-waarderingen.
- Na de financiële crisis moeten alle bedrijven die activa houden die volgens mark-to-model worden gewaardeerd, deze openbaar maken.
Inzicht in Mark-to-Model
Mark-to-model-waarderingen worden voornamelijk gebruikt in illiquide markten voor producten die niet vaak worden verhandeld. Mark-to-model-activa laten zichzelf in wezen open voor interpretatie, en dit kan risico’s voor beleggers opleveren. De legendarische belegger, Warren Buffett, noemde deze waarderingsmethode ‘waardering voor de mythe’, vanwege de onderprijs van het risico.
De gevaren van mark-to-model-activa deden zich voor tijdens de ineenstorting van subprime-hypotheken die in 2007 begon als gevolg van deze verkeerde prijsstelling van het risico en dus van de activa. Miljarden dollars aan gesecuritiseerde hypotheekactiva moesten op de bedrijfsbalansen worden afgeschreven omdat de aannames over de waardering onnauwkeurig bleken te zijn. Veel van de mark-to-model-waarderingen gingen uit van liquide en ordelijke secundaire markten en historische wanbetalingsniveaus. Deze aannames bleken onjuist toen de secundaire liquiditeit opdroogde en de wanbetalingspercentages op hypotheken ver boven het normale niveau uitkwamen.
Grotendeels als gevolg van de balansproblemen met gesecuritiseerde hypotheekproducten, heeft de Financial Accounting Standards Board (FASB) in november 2007 een verklaring uitgegeven waarin wordt geëist dat alle beursgenoteerde bedrijven alle activa op hun balans vermelden die afhankelijk zijn van mark-to-model taxaties die beginnen in het boekjaar 2008.
Niveau één, niveau twee en niveau drie
FASB Statement 157 introduceerde een classificatiesysteem dat tot doel heeft duidelijkheid te scheppen over de financiële activa van bedrijven. Activa (evenals passiva) zijn onderverdeeld in drie categorieën:
- Niveau 1
- Level 2
- Niveau 3
Activa van niveau 1 worden gewaardeerd op basis van waarneembare marktprijzen. Deze tegen marktwaarde gewaardeerde activa omvatten schatkistpapier, verhandelbare effecten, vreemde valuta, grondstoffen en andere liquide middelen waarvoor de huidige marktprijzen gemakkelijk kunnen worden verkregen.
Activa van niveau 2 worden gewaardeerd op basis van genoteerde prijzen op inactieve markten en / of zijn indirect afhankelijk van waarneembare inputs zoals rentetarieven, wanbetalingspercentages en rentecurves. Bedrijfsobligaties, bankleningen en over-the-counter (OTC) -derivaten vallen in deze categorie.
Ten slotte worden activa van niveau 3 gewaardeerd met interne modellen. Prijzen zijn niet direct waarneembaar en aannames, die onderhevig kunnen zijn aan grote verschillen, moeten worden gemaakt bij de waardering van activa op basis van een model. Voorbeelden van mark-to-model-activa zijn noodlijdende schulden, complexe derivaten en private equity-aandelen.