Maximale lening-tot-waarde-ratio
Wat is een maximale verhouding tussen lening en waarde?
Een maximale loan-to-value-ratio is de grootste toegestane verhouding tussen de omvang van een lening en de dollarwaarde van het onroerend goed. Hoe hoger de loan-to-value-ratio, hoe groter het deel van de koopsom van een woning wordt gefinancierd. Omdat het huis een onderpand is voor de lening, is de loan-to-value-ratio een maatstaf voor het risico dat door kredietverstrekkers wordt gebruikt. Verschillende leningprogramma’s worden geacht verschillende risicofactoren te hebben en daarom verschillende maximale lening / waarde-verhoudingen.
Belangrijkste leerpunten
- Een maximale loan-to-value-ratio is de grootste toegestane ratio die een bank toestaat bij het vergelijken van de omvang van een lening met de aankoopprijs van een onroerend goed.
- Hoe hoger de loan-to-value-ratio, hoe hoger het deel van de aankoopprijs van een onroerend goed wordt gefinancierd.
- De loan-to-value-ratio is een risicomaatstaf die door kredietverstrekkers wordt gebruikt bij het bepalen van de omvang van een lening die moet worden goedgekeurd.
- Voor een woninghypotheek is de maximale lening / waarde-ratio doorgaans 80%.
- Bij hogere loan-to-value-verhoudingen kan het nodig zijn dat een lener een verzekering aanschaft om de uitlener te beschermen of dat hij hogere rentetarieven tot gevolg heeft.
Inzicht in een maximale verhouding tussen lening en waarde
Een maximale loan-to-value-ratio zal voor elk type bedrijf en elk type activum anders zijn. Bij het bepalen van een maximale loan-to-value-ratio wil een geldverstrekker ervoor zorgen dat hij eventuele verliezen kan terugverdienen als de lener in gebreke blijft en dat hij het actief moet verkopen om het onbetaalde deel van de lening te dekken. Hoe lager de maximale loan-to-value-ratio, hoe minder risico de geldverstrekker loopt omdat hij minder geld inlegt. Maximale loan-to-value-ratio’s worden vaak gebruikt bij woningkredieten en autoleningen.
Sommige woningkredietprogramma’s maken een hoge maximale lening / waarde-ratio mogelijk en zijn specifiek ontworpen voor kopers met een laag tot gemiddeld inkomen en voor het eerst een huis kopen. Veel van deze programma’s worden gesponsord door nationale en lokale overheden, de Federal Housing Administration (FHA) en de Veterans Administration. Het is verstandig voor een lener om deze opties te onderzoeken voordat hij het programma voor hoge leenwaarde van een kredietverstrekker selecteert.
De combinatie van een hypotheeklening en een aanbetaling wordt voor de meeste huizenkopers gebruikt om een huis te kopen. Het onroerend goed dient als onderpand voor de lening en dus in het geval dat de koper de lening niet meer kan betalen, neemt de geldschieter het onroerend goed in bezit. De geldschieter kan dan het onroerend goed verkopen en de opbrengst gebruiken om zichzelf terug te betalen ten belope van het geleende geld. Tijdens het goedkeuringsproces voor de lening plaatst de geldschieter een maximaal toegestaan bedrag op de lening versus de waarde van het onroerend goed, want als de lening een te groot deel van de waarde van het onroerend goed is, kan de bank mogelijk niet de volledige waarde terugkrijgen in het geval van een lener in gebreke blijft.
Bepalen van een goede maximale lening-tot-waarde-ratio
Het berekenen van een loan-to-value-ratio is eenvoudig. U deelt het bedrag van de lening door de aankoopprijs van het activum. Het bepalen van de maximale loan-to-value-ratio is een oefening waarbij kredietverstrekkers beslissen op basis van een aantal factoren, zoals het kredietprofiel van de lener en de mogelijkheid om het actief te verkopen om het geleende bedrag terug te verdienen in geval van wanbetaling.
Elk actief heeft een andere maximale lening / waarde-verhouding. Voor woningen in de VS is het standaard dat een huizenkoper een aanbetaling doet van 20%, wat betekent dat hij 80% zal moeten lenen. Als een huis bijvoorbeeld $ 200.000 kost en de koper van het huis een aanbetaling van 20% kan doen, zet hij $ 40.000 van zijn eigen geld in, en de rest, $ 160.000, wordt geleend via een geldschieter in de vorm van een hypotheek. In dit geval is de loan-to-value-ratio 0,80 (160.000 / 200.000) of 80%. Dit wordt meestal beschouwd als de maximale loan-to-value-ratio voor een hypotheek. Hoe minder de bank hoeft te lenen, betekent dat als de lener in gebreke blijft, de kans groter is dat hij het actief kan verkopen voor een prijs die de lening dekt.
Als u een hoger geleend bedrag voor een hypotheek vraagt, moet u mogelijk een particuliere hypotheekverzekering (PMI) afsluiten om de geldschieter te beschermen, wat een extra kostenpost is. Of misschien heeft u een hogere rente op uw lening, waardoor ook de kosten toenemen. Als een hypotheek wordt verkregen via de Federal Housing Administration (FHA), is de maximale loan-to-value-ratio doorgaans 97%.