24 juni 2021 19:37

Metcalf-rapport

Wat is het Metcalf-rapport?

Het Metcalfe-rapport was een kritisch rapport over het Amerikaanse accountantsberoep en de invloed van de “Big 8” accountantskantoren, uitgebracht in 1976 door senator Lee Metcalf, die voorzitter was van een Amerikaanse Senaatscommissie die de accountantssector onderzocht. De belangrijkste focus van het rapport was de noodzaak van verandering in de structuur van het boekhoudsysteem. De eigenlijke titel van het rapport was “The Accounting Establishment.”

Belangrijkste leerpunten

  • Een van de bevindingen van het Metcalf-rapport was dat boekhoudkundig toezicht en auditnormen in de boekhoudsector ontoereikend waren.
  • In het Metcalf-rapport wordt de federale overheid aanbevolen controlestandaarden voor accountantskantoren vast te stellen en te controleren.
  • In het Metcalf-rapport wordt ook aanbevolen dat de effectenwetgeving het recht van individuen om accountantskantoren wegens nalatigheid aan te klagen, moet herstellen. 

Inzicht in het Metcalf-rapport

De Subcommissie van de Amerikaanse Senaat voor Rapporten, Boekhouding en Beheer van de Commissie voor Overheidsoperaties (Metcalf-commissie) deed een onderzoek naar het accountantsberoep en publiceerde in 1976 een rapport met de titel “The Accounting Establishment”.

Een van de bevindingen van het Metcalf-rapport was dat onafhankelijk boekhoudkundig toezicht ontbrak in de boekhoudsector. Uit het rapport bleek dat de “Big Eight” accountantskantoren het American Institute of Certified Public Accountants (AICPA) controleerden. De AICPA stelt normen vast voor gecertificeerde openbare accountants (CPA’s) om ervoor te zorgen dat ze voldoen aan de kerncompetentie- en prestatienormen.

De AICPA had een goedkeuringsbevoegdheid voor het benoemen van Financial Accounting Trustees, en de Trustees hebben op hun beurt de leden benoemd van de Financial Accounting Standards Board (FASB), die verantwoordelijk is voor het vaststellen van de financiële boekhoudnormen voor Amerikaanse bedrijven. Daarom beheersten de “Big Eight” -firma’s het proces van normalisatie.

In de jaren zeventig en tachtig verwees de Big 8 naar acht grote multinationale accountantskantoren die de meeste audits uitvoerden voor beursgenoteerde bedrijven. De Big 8-bedrijven waren als volgt:

  1.    Arthur Andersen
  2.    Coopers en Lybrand
  3.    Deloitte Haskins and Sells
  4.    Ernst en Whinney
  5.    Turf Marwick Mitchell
  6.    Prijs Waterhouse
  7.    Touche Ross
  8.    Arthur Young

De bevindingen van het Metcalf-rapport

De voornaamste kritiek op de boekhoudsector in het Metcalf-rapport was dat nationale firma’s het opstellen van controlestandaarden domineerden. Een audit is een objectief onderzoek van de jaarrekening van een onderneming. Audits zijn bedoeld om ervoor te zorgen dat de financiële gegevens nauwkeurig zijn en een getrouw beeld geven van de financiële prestaties van het bedrijf.

Er was ook geen mechanisme voor inspraak van het publiek bij het vaststellen van deze normen. In het rapport wordt aanbevolen dat de federale overheid controlestandaarden vaststelt via het Government Accountability Office (GAO), dat toezicht houdt op de overheidsuitgaven en de Securities and Exchange Commission (SEC). De SEC reguleert de financiële markten, maar zorgt er ook voor dat bedrijven de juiste financiële overzichten indienen, zodat beleggers toegang hebben tot nauwkeurige en transparante informatie. Zo niet via die agentschappen, suggereerde het rapport dat controlestandaarden worden vastgesteld door de federale wet.

De tweede kritiek op de boekhoudsector die in het Metcalf-rapport werd benadrukt, was dat de SEC haar verantwoordelijkheden bij het opstellen van boekhoudkundige en auditnormen niet had vervuld. Met andere woorden, er was te veel afhankelijkheid van de particuliere sector.

De aanbevelingen van het Metcalf-rapport

Het Metcalf-rapport bevatte verschillende aanbevelingen, waaronder:

  • Wijzig de effectenwetten om het recht van individuen om accountantskantoren wegens nalatigheid aan te klagen, te herstellen. 
  • De federale overheid zou boekhoudkundige en auditnormen moeten opstellen.
  • De federale overheid moet de auditors controleren.
  • De federale overheid zou een ethische code voor auditors moeten opstellen.
  • Accountantskantoren mogen alleen door de federale overheid worden ingehuurd om audit- en boekhouddiensten uit te voeren.

De Metcalf-commissie resulteerde in een aantal acties van de AICPA, de SEC en de Financial Accounting Foundation (FAF). De Financial Accounting Foundation (FAF) is een onafhankelijke organisatie die is belast met het ontwikkelen en verbeteren van financiële boekhoudnormen. Het FAF verzorgt gedeeltelijk het toezicht op en de administratie van de Financial Accounting Standards Board (FASB).

Als resultaat van het Metcalf-rapport heeft de FAF een structuurcommissie aangesteld om de organisatie en activiteiten van de FAF en de FASB te bestuderen. Ook vonden er tal van veranderingen plaats binnen de AICPA, en de SEC deed een intensieve zelfevaluatie van haar rol bij het vaststellen van boekhoudnormen.