Mutualisatie

Wat is mutualisering?

Mutualisatie is het proces waarbij de bedrijfsstructuur van een bedrijf verandert van een naamloze vennootschap naar een wederzijdse structuur waarbij de aandeelhouders of klanten een meerderheid van de aandelen bezitten. Ze komen in aanmerking voor uitkeringen in contanten van het bedrijf in directe verhouding tot het bedrag aan inkomsten dat het bedrijf van elk lid verdient.

Deze vorm van bedrijfsstructuur wordt ook wel een coöperatie genoemd. Het tegenovergestelde van mutualisering is privatisering of demutualisatie.

Hoe Mutualisatie werkt

De onderlinge bedrijfsstructuur kan zeer gunstig zijn voor leden, die elk een dividend ontvangen voor het zakendoen met het bedrijf. Deze uitkering kan echter een belastingvrije gebeurtenis zijn, afhankelijk van de wetten van het rechtsgebied waarin het lid woont. Een voorbeeld van een wederzijds bedrijf is een kruidenierswinkelketen waarbij elke klant lid kan worden en elk jaar geld kan ontvangen om bij die kruidenierswinkelketen te winkelen. De bank en verzekeringsmaatschappij Mutual of Omaha en Liberty Mutual (respectievelijk) zijn uitstekende voorbeelden van onderlinge maatschappijen. De organisatie die Liberty Mutual heeft opgericht, is in feite eigendom van polishouders.

In feite zijn de eigenaren van het bedrijf dat mutualisering ondergaat, nog steeds actieve klanten in die zin dat ze nog steeds de diensten in kwestie betuttelen, net zoals ze deden voordat het bedrijf zijn bedrijfsmodel veranderde. En in de meeste gevallen krijgen de leden de bevoegdheid om te helpen bij het nemen van beslissingen over de verkiezing van senior managementpersoneel. In sommige gevallen kunnen leden zowel bestuursleden als bestuursvoorzitters kiezen.

Hoewel veel bedrijven het mutualiseringsparadigma kunnen overnemen, wordt deze activiteit voornamelijk begunstigd door de volgende soorten belangen:

1. Spaarbanken
2. Spaar- en leningmaatschappijen
3. Verzekeringsmaatschappijen

Bij de meeste verzekeringsmaatschappijen ontvangen de leden van het bedrijf aan het einde van elk kalenderjaar uitkeringen van de volledige winst die in de afgelopen 12 maanden is verdiend. Maar banken en andere financiële instellingen zouden deze overeenkomst niet met zoveel enthousiasme aangaan, als ze geen grote kans op winst voor hun doeleinden zagen. En dat komt meestal in de vorm van kostenbesparende maatregelen. Deze instellingen delen effectief hun eigen kosten op het gebied van infrastructuur en operaties door hun activa te verdelen.

De demutualisatie keerzijde

Veel instellingen hebben de neiging om hun structuren in de tegenovergestelde richting van mutualisering te brengen door ervoor te kiezen hun activa te demutualiseren, in een proces waarin bedrijven die eigendom zijn van leden hun model transformeren naar een structuur die eigendom is van de aandeelhouders. Deze stap is vaak een voorbode van de lancering door het bedrijf van een beursintroductie ( IPO ). Dit zou een vertrek suggereren van verzekeringsmaatschappijen die het eigenlijke woord ‘wederzijds’ in hun naam hebben ingebed, omdat de handeling van demutualisering in strijd is met het soort cultuur dat hun handvatten suggereren.

Maar in elk geval krijgen polishouders in deze scenario’s ofwel geld of aandelen in het bedrijf aangeboden in ruil voor afstand van hun eigendomsrechten, aandelen of geld in ruil voor hun eigendomsrechten.

[Belangrijk: de term mutualisatie kan ook worden toegepast op elk proces waarbij twee partijen tot een overeenkomst komen die beide partijen tevreden stelt, zoals een bemiddeling, als een methode voor juridische oplossing of conflictoplossing.]