Niet-bancaire financiële bedrijven (NBFC’s)
Wat zijn niet-bancaire financiële bedrijven?
Niet-bancaire financiële bedrijven (NBFC’s), ook wel bekend als niet-bancaire financiële instellingen (NBFI’s), zijn financiële instellingen die verschillende bankdiensten aanbieden maar geen bankvergunning hebben. Over het algemeen is het deze instellingen niet toegestaan traditionele direct opvraagbare deposito’s direct beschikbare fondsen, zoals die op betaal- of spaarrekeningen – van het publiek aan te nemen. Door deze beperking blijven ze buiten het bereik van conventioneel toezicht van federale en nationale financiële toezichthouders.
Niet-bancaire financiële bedrijven vallen onder het toezicht van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act, die hen beschrijft als bedrijven die “voornamelijk betrokken zijn bij een financiële activiteit” wanneer meer dan 85% van hun geconsolideerde jaarlijkse bruto-inkomsten of geconsolideerde activa financieel zijn in natuur. Voorbeelden van NBFC’s zijn onder meer investeringsbanken, hypotheekverstrekkers, geldmarktfondsen, verzekeringsmaatschappijen, hedgefondsen, private equity-fondsen en P2P-kredietverstrekkers.1
Belangrijkste leerpunten
- Niet-bancaire financiële bedrijven (NBFC’s), ook wel bekend als niet-bancaire financiële instellingen (NBFI’s), zijn entiteiten die bepaalde bankachtige en financiële diensten verlenen, maar geen bankvergunning hebben.
- NBFC’s zijn niet onderworpen aan de bankregelgeving en het toezicht van federale en nationale autoriteiten die worden nageleefd door traditionele banken.
- Investeringsbanken, hypotheekverstrekkers, geldmarktfondsen, verzekeringsmaatschappijen, hedgefondsen, private equity-fondsen en P2P-geldschieters zijn allemaal voorbeelden van NBFC’s.
- Sinds de Grote Recessie zijn NBFC’s in aantal en type toegenomen en spelen ze een sleutelrol bij het voldoen aan de kredietvraag waaraan traditionele banken niet kunnen voldoen.
Inzicht in NBFC’s
Dodd-Frank definieert drie soorten niet-bancaire financiële bedrijven: buitenlandse niet-bancaire financiële bedrijven, Amerikaanse niet-bancaire financiële bedrijven en Amerikaanse niet-bancaire financiële bedrijven die onder toezicht staan van de Federal Reserve Board of Governors. NBFC’s kunnen diensten aanbieden zoals leningen en kredietfaciliteiten, valutawissel, pensioenplanning, geldmarkten, acceptatie en fusieactiviteiten.
Buitenlandse niet-bancaire financiële bedrijven
Buitenlandse niet-bancaire financiële ondernemingen zijn opgericht of georganiseerd buiten de VS en houden zich voornamelijk bezig met financiële activiteiten zoals hierboven vermeld. Buitenlandse niet-banken kunnen al dan niet filialen hebben in de Verenigde Staten.
Amerikaanse niet-bancaire financiële bedrijven
Amerikaanse niet-bancaire financiële ondernemingen houden zich, net als hun buitenlandse niet-bancaire tegenhangers, voornamelijk bezig met niet-bancaire financiële activiteiten, maar zijn opgericht of opgericht in de Verenigde Staten. Amerikaanse niet-banken mogen niet dienen als Farm Credit System-instellingen, nationale effectenbeurzen of een van de vele andere soorten financiële instellingen.
Amerikaanse niet-bancaire financiële bedrijven onder toezicht van de raad van bestuur
Het belangrijkste verschil tussen deze niet-bancaire financiële bedrijven en andere is dat ze onder toezicht staan van de Federal Reserve Board of Governors. Dit is gebaseerd op de vaststelling door de Raad van Bestuur dat financiële problemen of de “aard, reikwijdte, omvang, schaal, concentratie, onderlinge verbondenheid of mix van activiteiten” bij deze instellingen de financiële stabiliteit van de Verenigde Staten zouden kunnen bedreigen.
Schaduwbanken en meltdowns
NBFC’s bestonden al lang voordat de Dodd-Frank Act. In 2007 kregen ze de bijnaam ‘ schaduwbanken ‘ van econoom Paul McCulley, destijds de algemeen directeur van Pacific Investment Management Company LLC (PIMCO), om de groeiende matrix van instellingen te beschrijven die bijdragen aan de op dat moment geldende makkelijke geldleningen. milieu – wat op zijn beurt leidde tot de ineenstorting van de subprime-hypotheek en de daaropvolgende financiële crisis van 2008.
Hoewel de term ietwat sinister klinkt, hielden veel bekende makelaars en beleggingsondernemingen zich bezig met schaduwbankieren. Investeringsbankiers Lehman Brothers en Bear Stearns waren twee van de meer bekende NBFC’s in het centrum van de meltdown.
Als gevolg van de daaropvolgende financiële crisis kwamen traditionele banken onder strengere controle van de regelgeving te staan, wat leidde tot een langdurige krimp van hun kredietverlening. Terwijl de autoriteiten de banken verscherpten, verscherpten de banken op hun beurt leningen of kredietaanvragers. De strengere eisen zorgden ervoor dat meer mensen andere financieringsbronnen nodig hadden – en daarmee de groei van niet-bancaire instellingen die buiten de beperkingen van de bankregelgeving konden opereren.
Kortom, in het decennium na de financiële crisis van 2007-2008 namen NBFC’s in grote aantallen en verschillende types toe en speelden ze een sleutelrol bij het voldoen aan de kredietvraag waaraan traditionele banken niet konden voldoen.
NBFC-controverse
Voorstanders van NBFC’s stellen dat deze instellingen een belangrijke rol spelen bij het voldoen aan de stijgende vraag naar krediet, leningen en andere financiële diensten. Klanten zijn zowel bedrijven als particulieren, vooral degenen die moeite hebben om zich te kwalificeren volgens de strengere normen van traditionele banken.
NBFC’s bieden niet alleen alternatieve bronnen, zeggen voorstanders, ze bieden ook efficiëntere bronnen. NBFC’s schakelen de tussenpersoon uit – de rol die banken vaak spelen – om klanten rechtstreeks met hen te laten omgaan, waardoor kosten, vergoedingen en tarieven worden verlaagd, in een proces dat desintermediatie wordt genoemd. Het verstrekken van financiering en krediet is belangrijk om de geldhoeveelheid liquide te houden en de economie te neuriën.
Voordelen
-
Alternatieve financieringsbron, krediet
-
Direct contact met klanten, waardoor er geen tussenpersonen meer zijn
-
Hoge opbrengsten voor investeerders
-
Liquiditeit voor het financiële systeem
Nadelen
-
Niet gereguleerd, niet onderhevig aan toezicht
-
Niet-transparante operaties
-
Systeemrisico voor het financieringssysteem, de economie
Toch maken critici zich zorgen over het gebrek aan verantwoordingsplicht van NBFC’s aan toezichthouders en hun vermogen om buiten de gebruikelijke bankregels en -regelgeving te opereren. In sommige gevallen kunnen ze onder toezicht staan van andere autoriteiten – de Securities and Exchange Commission (SEC) als het beursgenoteerde bedrijven zijn, of de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) als het makelaars zijn. In andere gevallen kunnen ze echter mogelijk te werk gaan met een gebrek aan transparantie.
Dit alles zou het financiële systeem steeds meer onder druk kunnen zetten. NBFC’s bevonden zich in het epicentrum van de financiële crisis van 2008 die leidde tot de Grote Recessie. Critici geven aan dat het aantal sindsdien alleen maar in aantal is toegenomen.
Real-World voorbeeld van NBFC’s
Entiteiten variërend van hypotheekverstrekker Quicken Loans tot financiële dienstverlener Fidelity Investments kwalificeren als NBFC’s. Het snelst groeiende segment van de niet-bancaire kredietsector is echter de peer-to-peer (P2P) kredietverlening.
De groei van P2P-leningen werd mogelijk gemaakt door de kracht van sociale netwerken, die gelijkgestemde mensen van over de hele wereld samenbrengt. P2P-leenwebsites, zoals LendingClub Corp. (LC), StreetShares en Prosper, zijn ontworpen om potentiële leners in contact te brengen met investeerders die hun geld willen investeren in leningen die hoge opbrengsten kunnen genereren.
P2P-leners zijn meestal individuen die anders niet in aanmerking zouden kunnen komen voor een traditionele banklening of die liever zaken doen met niet-banken. Beleggers hebben de mogelijkheid om een gediversifieerde portefeuille van leningen op te bouwen door kleine bedragen te investeren bij verschillende leners.
Hoewel P2P-leningen slechts een klein deel uitmaken van de totale leningen die in de Verenigde Staten zijn verstrekt, suggereert een rapport van Brand Essence Research dat:
De wereldwijde peer-to-peer-kredietmarkt (P2P) wordt geschat op 34,16 miljard dollar in 2018 en zal naar verwachting 589,05 miljard dollar bereiken in 2025 met een CAGR van 50,2% over de prognoseperiode. Universele vooruitgang in technologieën die de processen beheersen die verband houden met geldleningen, drijven de wereldwijde peer-to-peer (P2P) -markt grotendeels aan.