Obligaties versus vaste deposito’s: wat is het verschil?
Obligaties versus vaste deposito’s: een overzicht
Obligaties en vaste deposito’s zijn twee verschillende manieren om geld te beleggen via financiële instrumenten met een relatief laag risico. Een obligatielening is een ongedekte obligatie. In wezen is het een obligatie die niet wordt gedekt door een fysiek actief of onderpand.
Een vaste storting is een regeling met een bank waarbij een inlegger geld bij de bank plaatst en een reguliere, vastrentende winst ontvangt.
Belangrijkste leerpunten
- Vaste deposito’s zijn een soort product dat door een bank wordt aangeboden met een vaste rentebetaling.
- Obligaties zijn ongedekte schuldinstrumenten die door bedrijven worden uitgegeven om kapitaal aan te trekken, en met complexere structureringsvoorzieningen dan vaste deposito’s.
- De obligatielening kan een vaste of variabele rente omvatten, en ze kunnen converteerbaar of niet-converteerbaar zijn.
Obligaties
Een obligatielening is een soort obligatie. De term obligatie is echter alleen van toepassing op een ongedekte obligatie. Daarom kunnen alle obligaties obligaties zijn, maar niet alle obligaties zijn obligaties. Bij bedrijfsfinanciering of bedrijfsfinanciering zijn ongedekte obligaties doorgaans risicovoller en vereisen de betaling van hogere coupons. Bedrijven geven vaak de voorkeur aan het uitgeven van gedekte obligaties omdat ze een lagere couponrente kunnen betalen.
Een door Apple uitgegeven ongedekte bedrijfsobligatie zou een voorbeeld zijn van een obligatielening. Een bedrijfshypotheekobligatie die is uitgegeven aan een selecte groep schuldeisers en die een voorziening met onderpand voor het onroerend goed omvat, zou een voorbeeld zijn van een gedekte obligatie die niet als een obligatielening wordt beschouwd.
Soms worden obligaties uitgegeven met bepalingen die de houder in staat stellen de obligatielening in te wisselen voor bedrijfsaandelen. Niet-converteerbare obligaties zijn ongedekte obligaties die niet kunnen worden omgezet in eigen vermogen of aandelen van het bedrijf. Niet-converteerbare obligaties hebben doorgaans een hogere rente dan converteerbare obligaties.
Alle obligaties hebben specifieke kenmerken. Eerst wordt een trustcontract opgesteld, een overeenkomst tussen de uitgevende onderneming en de trust die de belangen van de investeerders beheert. Vervolgens wordt de couponrente bepaald, de rentevoet die het bedrijf aan de obligatiehouder of investeerder zal betalen. Dit tarief kan vast of variabel zijn, afhankelijk van de kredietwaardigheid van het bedrijf of de kredietwaardigheid van de obligatie.
Obligaties worden uitgegeven via makelaars en syndicaten. Vaste deposito’s zijn een soort product dat via een bank wordt aangeboden.
Bij niet-converteerbare obligaties is ook de vervaldatum een belangrijk kenmerk. Deze datum bepaalt wanneer de uitgevende onderneming de obligatiehouders moet terugbetalen. De meest voorkomende vorm van aflossing wordt een aflossing uit kapitaal genoemd. Door deze aflossing betaalt de uitgevende onderneming een eenmalig bedrag op de vervaldag.
Een aanzienlijk deel van de obligaties die op standaard obligatieplatforms worden verhandeld, zijn obligaties. Zo kan het gemakkelijker zijn om in obligaties te beleggen dan in gedekte obligaties. Veel gedekte obligaties worden uitgegeven aan een selecte groep investerende schuldeisers. Sommige gedekte obligaties kunnen ook worden gekocht via brokerageplatforms, maar voor veel is een full-service broker vereist.
Vaste deposito’s
Een vaste deposito, ook wel termijndeposito genoemd, is een soort product dat via banken wordt aangeboden. Wanneer een inlegger geld in een vast deposito plaatst, staat het bedrag aan winst of rente dat over de investering wordt betaald vast. Het tarief zal op geen enkel moment stijgen of dalen, ongeacht schommelingen in rentetarieven. Het rentetarief dat wordt geboden door vaste deposito’s wordt meestal bepaald door de geldende marktnormen met een laag risico, zoals de London Inter-bank Offered Rate (LIBOR) of de Treasury-rente.
Vaste deposito’s kunnen een looptijd hebben van één week tot vijf jaar. Vaste deposito’s kunnen niet vervroegd worden terugbetaald. Met andere woorden, geld kan om welke reden dan ook niet worden opgenomen totdat de duur van de storting is verstreken. Als geld vervroegd wordt opgenomen, kan de bank een boete of vergoeding voor vervroegde opname in rekening brengen.
Een veel voorkomend voorbeeld van een rekening met vaste deposito’s is een depositocertificaat (CD).
Zowel individuele beleggers als bedrijven kunnen ervoor kiezen om te beleggen in vaste depositoproducten. Voor particuliere beleggers worden vaste deposito-cd’s aangeboden door veel verschillende bankinstellingen. Voor bedrijven zullen de onderhandelings- en investeringsrekeningprocedures doorgaans variëren en bevatten ze doorgaans speciale bepalingen die specifiek zijn voor de behoeften van het bedrijf.
Belangrijkste verschillen
Obligaties en vaste deposito’s hebben een aantal belangrijke verschillen. Obligaties kunnen alleen worden uitgegeven door bedrijven en worden gebruikt om kapitaal aan te trekken. Een investeerder die in een obligatielening investeert, investeert in een bedrijf en moet de specifieke risico’s van dat bedrijf begrijpen.
Investeren in een vast deposito kan zowel door particulieren als door instellingen worden gedaan. Investeren in een vast deposito houdt in dat u de bepalingen van het product begrijpt, maar houdt doorgaans geen hoog risico in dat verband houdt met de activiteiten van de aanbiedende bank, aangezien de Federal Deposit Insurance Corporation ( FDIC ) de meeste vaste deposito’s verzekert.