Verhandelbare order van intrekking (NOW) -account

Wat is een verhandelbaar bevel tot intrekking (NOW) -account?

Een Verhandelbare Opname-rekening is een rente-verdienende direct opvraagbare deposito rekening. Een klant met een dergelijke rekening mag wissels schrijven tegen depositogelden. Een verhandelbare order voor opname wordt ook wel een “NOW-account” genoemd.

Inzicht in verhandelbare volgorde van intrekkingsrekening

Bij het zoeken naar het optimaliseren van het rendement op liquide middelen hebben beleggers betaalrekeningen, hoogrentende spaarrekeningen, geldmarktrekeningen en depositocertificaten. De zoektocht naar dit soort rekeningen gaat meestal naar commerciële banken, onderlinge spaarbanken en spaar- en kredietverenigingen.

Tot 2011 waren NOW-accounts een goede keuze voor consumenten die op zijn minst wat rendement wilden halen uit hun inactieve contanten. Vóór de Dodd-Frank Act van 2010 werd in de Amerikaanse bankregelgeving onderscheid gemaakt tussen “NOW-rekeningen” en “direct opvraagbare deposito’s”, hoewel er overeenkomsten zijn. Dit kwam doordat Verordening Q (Reg Q) banken verbood om rente te betalen over een direct opvraagbaar deposito en om rekeningen te controleren. NOW-accounts en Super NOW-accounts waren alternatieven voor het opvragen van een storting met een tijdelijke aanhoudperiode die in feite wat rente kon betalen. Dodd-Frank heeft Req Q ingetrokken, waardoor banken rente konden betalen over direct opvraagbare deposito’s, waardoor in feite elk voordeel dat NOW-accounts boden, werd geëlimineerd.

Geschiedenis van verhandelbare order van terugtrekkingsrekeningen

De geschiedenis van het voorkomen dat spaarders rente op rekeningen verdienen, dateert uit de  Grote Depressie. In de jaren dertig van de vorige eeuw markeerde dit tijdperk aanzienlijke onrust bij de banken. Velen beschouwden de rentebetalingen op direct opvraagbare deposito’s als “buitensporige concurrentie”, wat leidde tot verminderde winstmarges. Dit speelde vooral een rol bij de grote banken in New York.

Toen de rentetarieven in de jaren vijftig stegen, probeerden veel banken het verbod te omzeilen. Dit begon met niet-geldelijke beloningen, zoals het aanbieden van meer handige functies, extra filialen en weggeefacties van consumptiegoederen om nieuwe klanten aan te trekken. Ook de impliciete interesse won geleidelijk aan grip. Dit omvatte preferente leentarieven. Banken hebben deze vaak gecorreleerd met de tegoeden van een klant op de vraagdeposito’s. Banken begonnen ook tarieven onder de kostprijs weer te geven voor algemene diensten, zoals het verrekenen van cheques.

Ronald Haselton, de voormalige president en CEO van de in Worcester, Massachusetts gevestigde Consumer Savings Bank, was de eerste die de NOW-rekening officieel ontwikkelde. Dit werd een directe uitdaging voor het verbod op rente betalingen op depositorekeningen. In 1974 stond het Congres NOW Accounts toe in Massachusetts en New Hampshire. In 1976 werd de uitkering uitgebreid tot heel New England met een renteplafond van 5%. Bij deze accounts was ook een opzegtermijn van zeven dagen vereist.

In 1980 werd de toegang tot NOW-accounts landelijk uitgebreid. Vervolgens werd in 1986 het plafond van 5% voor deze rekeningen opgeheven. Het verwijderen van het plafond heeft geleid tot een nieuwe iteratie van het NOW-account, het Super NOW-account. Super NOW-accounts stonden erom bekend hogere rentetarieven te bieden dan gewone NOW-accounts.

In 2010 leidden de bepalingen van de Dodd-Frank Act tot de intrekking van Reg Q. De intrekking van Reg Q heeft het verbod op rentedragende betaalrekeningen volledig geëlimineerd. Als gevolg hiervan kregen banken een veel ruimere speelruimte om rentedragende betaalrekeningen te ontwikkelen.

NOW-accounts versus opvraagbare deposito’s

In de huidige tijd behoren NOW-accounts over het algemeen slechts tot het verleden. Afgezien van het rentevoordeel, was het belangrijkste verschil met direct opvraagbare betaalrekeningen toen deze algemeen beschikbaar waren de zevendaagse aanhoudperiode, waardoor klanten vooruit moesten plannen voor een mogelijke zeven dagen van tevoren. Niet alle banken gebruikten de aanhoudingsperiode, maar het was het belangrijkste kenmerk dat de rekeningen in het algemeen kenmerkte, samen met hun meetbare rentevoet.

Na de intrekking van Req Q werd het aanbod van betaalrekeningen breder gevarieerd. Door de geschiedenis heen is er op betaalrekeningen vertrouwd voor onmiddellijke opnames. Ze worden ook door banken gebruikt voor een aantal kortetermijnbehoeften aan contanten.

Over het algemeen is de concurrentie tussen reguliere banken relatief laag, waarbij de meeste banken weinig tot geen rente bieden. Accounts die wel de hoogste relatieve rentetarieven bieden, hebben meestal een aantal lange vereisten voor saldoniveaus, routinematige automatische stortingen en het gebruik van pinpassen. Speciale betaalrekeningproducten kunnen ook worden geleverd met geld-terug-aanbiedingen of enkele andere eenvoudige extra functies.