On-the-run schatkistpapier

Wat zijn on-the-run schatkistcertificaten?

On-the-run Treasuries zijn de meest recent uitgegeven Amerikaanse staatsobligaties of notes met een bepaalde looptijd. On-the-run Treasuries zijn het tegenovergestelde van “off-the-run” Treasuries, die verwijzen naar Treasury-effecten die zijn uitgegeven vóór de meest recente uitgifte en die nog steeds uitstaan. Media vermeldt de rendementen op staatsobligaties en de prijzen verwijzen over het algemeen naar on-the-run staatsobligaties.

Hoe on-the-run treasuries werken

De on-the-run obligatie is het meest verhandelde schatkistpapier op de vervaldag. Omdat on-the-run-issues het meest liquide zijn, worden ze doorgaans tegen een kleine premie verhandeld en dus iets minder opgebracht dan hun off-the-run tegenhangers. Sommige handelaren maken met succes gebruik van dit prijsverschil door middel van een arbitragestrategie die bestaat uit het verkopen of short gaan van on-the-run staatsobligaties en het kopen van off-the-run staatsobligaties.

Treasuries worden beschouwd als een lager risico dan sommige andere investeringsopties, aangezien het schulden zijn van de federale overheid. De Schatkist geeft ze uit om inkomsten te genereren voor overheidsuitgaven. Terwijl Treasuries worden gecreëerd en verkocht, wordt de nieuwste batch de on-the-run Treasuries.

On-the-run vs. off-the-run schatkisten

Een schatkist gaat over van on-the-run naar off-the-run zodra een nieuwere set schatkistpapier te koop wordt aangeboden. Als er vandaag bijvoorbeeld eenjarige schatkistcertificaten worden uitgegeven, zijn dat de huidige lopende staatsobligaties.

Als er in de komende maand nog een set schatkistpapier wordt uitgegeven, worden die de nieuwe lopende schatkistcertificaten en worden de eerder uitgegeven schatkistcertificaten als niet-actief beschouwd. Deze cyclus gaat door wanneer elke nieuwe batch wordt aangemaakt, waarbij elke groep behalve de nieuwste run voor de rest van de bijbehorende tijd als off-the-run wordt beschouwd, totdat deze wordt geïncasseerd bij het bereiken van de vervaldatum.

De meest actief verhandelde staatsobligaties op enig moment in de tijd zijn die welke als on-the-run worden beschouwd. Vanwege de toegenomen activiteit hebben ze doorgaans hogere initiële kosten en een lager rendement dan off-the-run notes. Dit zorgt ervoor dat on-the-run Treasuries meer liquide zijn, aangezien het vinden van een koper doorgaans eenvoudiger is dan off-the-run opties. Dit leidt tot meer investeringen met betrekking tot hedging dan tot investeringen op langere termijn.

Langetermijnbeleggers hoeven on-the-run staatsobligaties niet tegen een hogere prijs te kopen, aangezien het inbegrepen rendement of de rentetarieven doorgaans vergelijkbaar zijn. Het prijsverschil tussen on-the-run en off-the-run Treasuries wordt vaak de liquiditeitspremie genoemd, aangezien de meer liquide Treasuries tegen hogere kosten worden verkregen. Als liquiditeit geen probleem is, zal de belegger waarschijnlijk op zoek gaan naar meer kosteneffectieve opties.

Voordelen en nadelen van on-the-run treasuries

On-the-run Treasuries zijn schaarser dan off-the-run Treasuries. Er zijn tal van off-the-run schatkistcertificaten, maar er is een beperkt aantal on-the-run effecten – dat wil zeggen, nieuwe uitgiften vormen een klein onderdeel van het Treasury-universum. Zo hebben on-the-run effecten doorgaans hogere prijzen en lagere opbrengsten.

On-the-run-effecten zijn over het algemeen zeer liquide, omdat ze zwaar worden verhandeld op de secundaire markt. Ondertussen is de liquiditeit voor off-the-run staatsobligaties minder, waar ze al zijn gekocht en in handen zijn van beleggers. Zo handelen on-the-run Treasuries met die liquiditeitspremie, maar als beleggers de nieuwste uitgifte niet nodig hebben, zullen ze waarschijnlijk een betere deal vinden met off-the-run Treasuries.