Georganiseerde arbeid

Wat is georganiseerde arbeid?

Georganiseerde arbeid is een vereniging van arbeiders verenigd als een enkele, representatieve entiteit om de economische status en arbeidsomstandigheden van werknemers te verbeteren door middel van  collectieve onderhandelingen  met het management van het bedrijf. Georganiseerde arbeidsgroepen worden ook wel vakbonden genoemd.

Hoe georganiseerde arbeid werkt

In de meeste landen wordt het proces van vakbondsvorming gereguleerd door een overheidsinstantie, zoals de National Labour Relations Board (NLRB) in de Verenigde Staten.

Elke groep werknemers die een vakbond wil vormen, moet meestal een bepaald aantal handtekeningen verzamelen, waarbij het bedrag afhankelijk is van het rechtsgebied waarin ze zich willen vestigen. Als er voldoende handtekeningen worden verkregen, krijgen alle werknemers de kans om hun zegje te doen over of ze nu georganiseerde arbeid willen of niet. Als de vakbond voldoende stemmen behaalt, krijgt zij de bevoegdheid om namens hen te onderhandelen met de bedrijfsleiding.

Er zijn twee soorten vakbonden: de horizontale vakbond, waarin alle leden een gemeenschappelijke vaardigheid delen, en de verticale vakbond, bestaande uit arbeiders uit dezelfde branche.

De  National Education Association  (NEA) is de grootste vakbond in de Verenigde Staten, met bijna drie miljoen leden. Het doel is om te pleiten voor onderwijsprofessionals en de leden te verenigen om de belofte van openbaar onderwijs waar te maken.

Geschiedenis van de georganiseerde arbeid

De georganiseerde arbeid in de Verenigde Staten groeide nadat het land het industriële tijdperk inging . De verschuiving van landbouw naar fabrieken leidde in veel gevallen tot zware arbeidsomstandigheden. Het gebrek aan streng afgedwongen normen voor werkuren, werknemersvergoeding en medische dekking maakte veel werknemers kwetsbaar.

In de begintijd van de industrialisatie was het niet ongebruikelijk  dat werknemers zes dagen per week aan het werk waren en in dagelijkse ploegen werkten die langer dan acht uur duurden. De salarissen kwamen ook niet altijd overeen met de inspanningen en risico’s die ze hadden doorstaan.

Een werknemer die gewond is geraakt aan een lopende band en niet verder kan werken, is mogelijk ontslagen. Evenzo kunnen vrouwen die zwanger werden, zijn ontslagen en achtergelaten zonder salaris of ziektekostenverzekering. Het was ook gebruikelijk dat kinderen vanaf acht jaar lange dagen in fabrieken werkten, waardoor ze school moesten overslaan.

De vorming van georganiseerde vakbonden was een van de stappen die normen vaststelden voor aanvaardbare arbeidsomstandigheden. Dit proces verliep echter niet van de ene op de andere dag. Aanvankelijk bedreigden bedrijfsbazen vakbonden, soms zelfs met geweld, in een poging te voorkomen dat ze de macht zouden grijpen.

Voordelen en nadelen van georganiseerde arbeid

Zoals hierboven besproken, speelt georganiseerde arbeid een belangrijke rol bij het beschermen van de rechten van werknemers. Er gaan nu minder levens verloren tijdens het werk, de lonen zijn beter en de werktijden zijn over het algemeen redelijker.

De werknemers van vandaag kunnen ook medische dekking krijgen en een aantal weken betaalde vakantie krijgen. Al deze factoren dragen bij aan een betere gezondheid, kwaliteit van leven en een sterkere koopkracht, althans voor de consument.

Bedrijven zijn natuurlijk minder enthousiast over georganiseerde arbeid. Sommigen beweren dat vakbondsverzoeken om dure verzekeringsdekking, hogere lonen en beloften voor regelmatige toekomstige verhogingen, samen met andere voordelen, vaak onredelijk zijn, de winsten opeten en bedrijven minder concurrerend maken.

Critici zeggen ook dat georganiseerde arbeid uiteindelijk alle personeelsleden gelijk beloont, ongeacht hoe hard iedereen heeft gewerkt.

Speciale overwegingen

Detailhandelaren en supermarkten hebben doorgaans werknemers die tot georganiseerde arbeidsgroepen behoren. Sommige van deze bedrijven proberen echter actief werknemers te ontmoedigen om vakbonden op te richten.

Walmart Inc. is een klassiek voorbeeld. De big-box-discountwinkelier beweert dat de besparingen die hij genereert door de kracht van de georganiseerde arbeid te beperken, hem in staat stellen om zijn klanten lagere prijzen aan te bieden.

Andere detailhandelaren voelen zich misschien gedwongen door het voorbeeld van Walmart om opnieuw te onderhandelen over voorwaarden met de hoofdstukken van de georganiseerde arbeiders die hun arbeiders vertegenwoordigen. De bewering die retailers vaak naar voren brengen, is dat ze gedwongen zullen worden om salarissen te verlagen of banen te schrappen om concurrerend te blijven met Walmart als de vakbonden niet opnieuw onderhandelen. Dit staat bekend als het Walmart-effect.