Paul Krugman
Wie is Paul Krugman?
Paul Krugman is een neo-keynesiaanse econoom en schrijver uit de Verenigde Staten, bekend van zijn werk op het gebied van internationale economie en handelskwesties. Krugman wordt beschouwd als een van ’s werelds meest invloedrijke economen en ontving in 2008 de Nobelprijs voor de Memorial Prize in Economics voor zijn werk over New Trade Theory en New Economic Geography. Hij heeft lesgegeven aan Yale, Princeton, Stanford en aan de London School of Economics, waar hij nu de titel van Centenary Professor behoudt. Zijn huidige functies omvatten onder meer een vooraanstaand hoogleraar economie aan het Graduate Center van de City University of New York, en hij is een vaste columnist voor The New York Times met een column waarin hij zijn mening geeft over economische en politieke kwesties.
Belangrijkste leerpunten
- Paul Krugman is een econoom en Nobelprijswinnaar die bekend staat om zijn academische handelstheorie, geografische economie, internationale financiën en macro-economie.
- Krugman heeft ook verschillende populaire boeken geschreven en is een productief blogger en columnist.
- Krugman speelde een prominente rol in de heropleving van de keynesiaanse economie in de nasleep van de Grote Recessie.
Paul Krugman begrijpen
Krugman, geboren in 1953 in Albany, New York, ging naar een openbare middelbare school in Nassau County en ging vervolgens naar de Yale University. Hij behaalde zijn BA in economie en studeerde summa cum laude af; hij ging toen naar MIT voor zijn graduate studies. Hij promoveerde in 1977 aan het MIT op een proefschrift getiteld “Essays on Flexible Exchange Rates” en werd in het najaar van 1977 assistent-professor economie aan Yale.
In 1979 trad Krugman toe tot de economische faculteit van het MIT en in 1983 bracht hij een jaar door in het Reagan Witte Huis als staflid van de Council of Economic Advisers (CEA). In 1984 keerde hij terug naar MIT als hoogleraar, een functie die hij bekleedde tot het jaar 2000, toen hij bij de Princeton-faculteit kwam als hoogleraar economie en internationale zaken. Hij zou in Princeton blijven tot hij daar in 2015 met pensioen ging om als vooraanstaand hoogleraar economie aan de faculteit van de City University of New York te komen. Hij blijft echter emeritus hoogleraar aan Princeton en maakt ook deel uit van de Group of 30, ook bekend als G30, die twee keer per jaar bijeenkomt om kwesties van de wereldeconomie te bespreken.
Bijdragen
Krugman heeft geschreven over een reeks economische kwesties, waaronder New Trade Theory, New Economic Geography en macro-economie. Hij is ook een populaire columnist en blogger, evenals de auteur of redacteur van 27 boeken, waaronder een standaardtekst voor economiestudenten, International Economics: Theory and Policy, met Maurice Obstfeld, momenteel in de 7e editie.
Nieuwe handelstheorie en nieuwe economische geografie
Krugman ontwikkelde de New Trade Theory als alternatief voor oudere theorieën die patronen van internationale handel verklaren als gebaseerd op comparatieve voordelen en schenkingen van natuurlijke hulpbronnen. Krugman legt uit dat waargenomen handelspatronen in de moderne tijd gebaseerd zijn op de interactie van consumentenvoorkeuren voor verschillende merken van producten, die de hardnekkigheid ondersteunen van meerdere onderling vergelijkbare producten die heen en weer worden verhandeld tussen vergelijkbare landen, en het effect van de thuismarkt, dat specialisatie ondersteunt. bij het produceren van specifieke merken en concentreert hun productie in bepaalde landen op basis van schaalvoordelen.
Krugmans New Economic Geography is voortgekomen uit New Trade Theory. New Economic Geography stelt dat op basis van de effecten van schaalvoordelen in de productie, zoals agglomeratie en het effect op de thuismarkt, industrieën (en de daarmee samenhangende economische groei) de neiging hebben om strak geclusterd te zijn in specifieke steden, regio’s en landen in plaats van gelijkmatig verspreid. rond de wereld.
Financiën en macro-economie
Krugmans vroege onderzoek naar internationale valutacrises en latere paper over de overgang van financiële schokken zijn zeer invloedrijk geweest, vooral in de jaren tijdens en sinds de financiële crisis en de Grote Recessie. Deze geschriften stellen dat onjuist gekoppelde wisselkoersen vatbaar kunnen zijn voor plotselinge crises en dat sterk leveraged, wereldwijd onderling verbonden financiële instellingen financiële crises snel over de hele wereld kunnen overbrengen. Krugman heeft ook geschreven om de gevaren van liquiditeitsvallen te benadrukken, die volgens hem plaatsvonden in het verloren decennium van Japan en de grote recessie, die financiële crises in de reële economie hebben verspreid. Hij is een vooraanstaand voorstander van een expansief monetair beleid om de inflatie te stimuleren en een agressief fiscaal beleid om de totale vraag direct te stimuleren.
Populair schrijven
Naast zijn wetenschappelijke werk is Krugman ook een opiniestuk columnist voor The New York Times, en hij is ook geschreven voor het tijdschrift Fortune, Slate, Foreign Affairs, Harvard Business Review en Scientific American, plus honderden academische papers en commentaar op economie en politiek. Zijn column in The New York Times wordt ‘The Conscience of a Liberal’ genoemd en verschijnt twee keer per week op dinsdag en vrijdag. In 2007 bracht Krugman een boek uit met dezelfde naam, en Krugman noemt zichzelf een ‘moderne liberaal’.