De pioniers van technische analyse

Of je jezelf nu als technisch analist beschouwt of niet, er zijn maar weinig beleggingstechnieken die niet op zijn minst een knipoog geven naar de technische kant van beleggen. Sommige beleggingsstijlen gebruiken alleen technische analyse, waarbij hun beoefenaars vaak beweren dat ze niets van de fundamentele factoren van aandelen af ​​weten, omdat ze alleen in de grafieken hoeven te staan. Dit segment van beleggen is niet uit het niets voortgekomen. In dit artikel zullen we kijken naar de mannen die pionierden op het gebied van technische analyse. (Zie ook: Technische analyse.)

Alle dingen vloeien voort uit Dow

Charles Dow neemt een grote plaats in in de financiële geschiedenis. Hij richtte The Wall Street Journal op – de benchmark waaraan alle financiële papieren worden gemeten – en, nog belangrijker voor ons doel, hij creëerde de marktgebeurtenissen verklaarden en voorspelden.

Dow kan echter niet alle – of zelfs een meerderheid van – de eer opeisen voor de theorie die zijn naam draagt. Dow Theory zou alleen hebben gehandeld als een bevestiging achteraf van losse opdrachtgevers als William P. Hamilton er niet was geweest. (Zie ook: Giants of Finance: Charles Dow.)

Eerste in het water: William P. Hamilton

Dow Theory was een verzameling markttrends die sterk verband hielden met oceanische metaforen. De fundamentele langetermijntrend van vier of meer jaar was het tij van de markt – stijgend ( bullish ) of dalend ( bearish ). Dit werd gevolgd door golven op kortere termijn die tussen een week en een maand duurden. En tot slot waren er de spetters en kleine rimpelingen van schokkerig water, onbeduidende dagelijkse schommelingen.

Hamilton gebruikte deze maatregelen naast een paar regels – zoals het spoorweggemiddelde en het industriële gemiddelde die elkaars richting bevestigen – om bull- en bear-markten met lovenswaardige nauwkeurigheid te noemen. Hoewel hij de crash van 1929 te vroeg noemde (1927, 1928), deed hij een laatste beroep op 21 oktober 1929, drie dagen voor de crash en slechts enkele weken voor zijn dood op 63-jarige leeftijd.

The Practitioner: Robert Rhea

Robert Rhea nam Dow Theory en veranderde het in een praktische indicator om long of short te gaan op de markt. Hij schreef letterlijk het boek over het onderwerp: ” The Dow Theory ” (1932). Rhea was succesvol in het gebruik van de theorie om tops en bottoms te bellen – en in staat genoeg om van die oproepen te profiteren. Al snel nadat hij de Dow-theorie onder de knie had, hoefde Rhea zijn kennis niet in te ruilen. Hij hoefde het alleen maar op te schrijven.

Nadat ze in 1932 de bodem van de markt en in 1937 een top hadden genoemd, brachten de fortuinen die de abonnees op Rhea’s investeringsbrief, Dow Theory Comments, verdienden, duizenden extra abonnees op. Net als bij Hamilton was Rhea’s leven als marktvoorspeller echter kort – hij stierf in 1939. (Zie ook:  Dow Theory Tutorial. )

The Wizard: Edson Gould

Misschien wel de meest nauwkeurige voorspeller met de langste staat van dienst, Edson Gould, deed tot 1983 op 81-jarige leeftijd nog steeds telefoontjes. Gould verdiende ook het grootste deel van zijn geld door nieuwsbrieven te schrijven in plaats van te investeren, door in 1930 abonnementen voor $ 500 te verkopen. alle belangrijke bull- en bear-marktpunten, waarbij verschillende griezelig nauwkeurige voorspellingen werden gedaan, zoals de stijging van de Dow met 400 punten in een 20-jarige bullmarkt, dat de Dow in 1973 boven de 1.040 zou stijgen, enzovoort.

Gould gebruikte grafieken, marktpsychologie en indicatoren, waaronder de Senti-Meter – de DJIA gedeeld door de dividenden per aandeel van de bedrijven. Gould was zo goed in zijn vak dat hij van achter het graf nauwkeurig bleef bellen. Gould stierf in 1987, maar in 1991 bereikte de Dow 3.000, zoals hij had voorspeld. Op het moment van zijn voorspelling in 1979 moest de Dow er nog 1.000 breken.

[Het werk van deze pioniers vormde de basis voor een enorm scala aan technische hulpmiddelen die handelaren tegenwoordig gebruiken om winstgevende handelsstrategieën te ontwikkelen. Bekijk voor meer informatie de   cursus Technische analyse op de  Investopedia Academy, die interactieve inhoud en praktijkvoorbeelden bevat om uw handelsvaardigheden te verbeteren.]

De chartist: John Magee

John Magee schreef de bijbel van technische analyse, ” Technische analyse van voorraadtrends ” (1948). Magee was een van de eersten die uitsluitend handelde op de aandelenkoers en het patroon op de historische grafieken. Magee bracht alles in kaart: individuele aandelen, gemiddelden, handelsvolumes – eigenlijk alles dat in een grafiek kon worden weergegeven. Vervolgens goot hij over deze grafieken om brede patronen en specifieke vormen te identificeren, zoals zwakke driehoeken, vlaggen, lichamen, schouders enzovoort.

Helaas voor Magee was hij al vroeg beter in het zorgen voor zijn klanten dan voor zijn eigen portefeuille, waarbij hij vaak uitverkocht was in zijn eigen portefeuille op basis van onderbuikgevoelens, ondanks sterke hold-signalen uit zijn hitlijsten. Vanaf zijn veertiger jaren tot zijn dood op 86-jarige leeftijd was Magee echter een van de meest gedisciplineerde technische analisten die er waren en weigerde hij zelfs maar een actuele krant te lezen, anders zou hij de signalen van zijn hitlijsten verstoren. (Zie voor meer informatie:  Grafiekpatronen analyseren.)

De weglatingen

Er is ongetwijfeld enige controverse met een lijst als deze. Waar is de beruchte Jesse Livermore, de handelaar wiens buik een beroep doet op prijstikken, misschien wel de eerste succesvolle technische transacties zijn? Hoe zit het met RN Elliott? Hoe zit het met  WD Gann?

Nou, Livermore deed weinig op het gebied van theorievorming en stierf blut. Elliott paste technische analyse aan met zijn eigen hypothese, maar zijn theorieën zijn moeilijk te testen en nog moeilijker te verhandelen – met iets van mystiek dat bovenop getallen is gestapeld. Evenzo zijn de regels van Gann, hoewel ze qua concept bruikbaar lijken, zo foutgevoelig dat hun bruikbaarheid twijfelachtig is. Van beide mannen werd beweerd dat ze fortuinen hebben verdiend met het handelen op basis van hun theorieën, maar er is geen solide record om dat te ondersteunen zoals dat er is voor Livermore. Zeker geen van beide heeft een landgoed van meerdere miljoenen dollars achtergelaten.

Het komt neer op

Dow, Hamilton, Rhea, Gould en Magee zitten op het hoofdspoor van technische analyse, elk met de theorie en praktijk een beetje verder. Er zijn natuurlijk veel vertakkende zijpaden die, hoewel interessante omwegen, deze hoofdstoot niet hebben bevorderd. Elke keer dat een investeerder – fundamenteel of technisch – praat over het laag krijgen of het kiezen van entry- en exitpunten, betuigen ze een eerbetoon aan deze mannen en de technieken waarvoor ze de basis hebben gelegd. (Zie ook: Inleiding tot soorten handel: technische handelaren.)