Pijpleiding
Wat is een pijpleiding?
In de financiële wereld wordt de term pijplijn gebruikt om de voortgang naar een langetermijndoel te beschrijven dat een reeks afzonderlijke fasen omvat.
Bijvoorbeeld, private equity (PE) zullen bedrijven de term “acquisitiepijplijn” te gebruiken om te verwijzen naar een reeks van bedrijven die ze hebben gemarkeerd als potentiële overnamekandidaten. Deze pijplijn zou verschillende fasen omvatten, zoals industrieel onderzoek, leadgeneratie, onderhandelingen, due diligence en afsluiting.
Een ander gebruik van de term pijplijn, hoewel minder gebruikelijk, is om te verwijzen naar bedrijven waarvan het primaire doel is om een kanaal of “pijplijn” te zijn voor het behalen van bepaalde belastingvoordelen.
Belangrijkste leerpunten
- In de financiële wereld wordt de term pijplijn gebruikt om de voortgang naar een langetermijndoel te beschrijven dat een reeks afzonderlijke fasen omvat.
- Verschillende organisaties zullen hun eigen variaties op de term toepassen, zoals “verkooppijplijn”, “onderzoeks- en ontwikkelingspijplijn” en “acquisitiepijplijn”.
- De term wordt ook gebruikt om te verwijzen naar bedrijven die zijn gestructureerd om dubbele belasting te voorkomen.
Hoe pijpleidingen werken
De pijplijnmetafoor wordt vaak gebruikt om de voortgang door een reeks fasen te beschrijven die uitmonden in een langetermijndoel. In veel gevallen wordt de uitdrukking gebruikt om een lopend proces te beschrijven. In het bovenstaande voorbeeld van de overnamepijplijn van een private-equityfirma zal de pijplijn zelf bijvoorbeeld nooit eindigen, omdat er altijd nieuwe deals in de pijplijn komen naarmate de oude worden afgerond.
Pijplijn verwijst ook naar bedrijven die op zoek zijn naar belastingvoordelen, “pijplijnbedrijven” genoemd. Volgens de pijplijntheorie zouden bedrijven die al hun opbrengsten aan hun aandeelhouders doorgeven, niet zoals reguliere bedrijven moeten worden belast. In plaats daarvan moeten de investeerders van dat bedrijf als individuen worden belast, waarbij de uitkeringen van hun investeringsparticipaties als onderdeel van hun inkomen moeten worden opgenomen.
Bedrijven die zich aan deze norm houden, zijn vaak vrijgesteld van vennootschapsbelasting op basis van het uitgangspunt dat ze in feite een investeringspijplijn zijn die hun inkomsten rechtstreeks doorgeeft aan investeerders.
Voorstanders van deze bedrijfsstructuur voeren aan dat het belasten van pijplijnbedrijven op basis van hun inkomen op ondernemingsniveau tot dubbele belasting zou leiden, aangezien diezelfde winsten uiteindelijk opnieuw zouden worden belast zodra ze als inkomen door hun investeerders worden ontvangen. Voorbeelden van bedrijven die vaak deze fiscale behandeling krijgen, zijn onder meer onderlinge fondsen, commanditaire vennootschappen (LP’s) en naamloze vennootschappen (LLC’s).
Voorbeeld van een pijpleiding
Investeringsbankiers kunnen verwijzen naar een pijplijn van deals, waaronder verschillende fasen van het beveiligen van klanten, het uitvoeren van acceptatie en due diligence, het verkrijgen van goedkeuring voor toezichthouders van de Securities and Exchange Commission (SEC) en het op de markt brengen van de klant voor een beursintroductie (IPO).
Evenzo kunnen banken naar hun pijplijn verwijzen voor het verwerken van nieuwe leningen. In het geval van hypotheken kan deze pijplijn marketinginitiatieven omvatten, zoals opvullingen voor het genereren van nieuwe klanten, het uitvoeren van kredietcontroles bij kredietaanvragers en het verwerken van het papierwerk dat nodig is om de lening af te ronden.