Gewone vanille
Wat is gewone vanille?
Plain vanilla is de meest elementaire of standaardversie van een financieel instrument, meestal opties, obligaties, futures en swaps. Het is het tegenovergestelde van een exotisch instrument, dat de componenten van een traditioneel financieel instrument verandert, wat resulteert in een complexere beveiliging.
Belangrijkste leerpunten
- Gewone vanille is de eenvoudigste versie van een financieel instrument en heeft geen speciale kenmerken.
- Opties, obligaties, andere financiële instrumenten en economische denkwijzen kunnen vanille zijn.
- Gewone vanille wordt geassocieerd met een laag risico, terwijl exotische instrumenten worden geassocieerd met een hoger risico.
- Een duidelijke vanillestrategie werd noodzakelijk geacht na de financiële crisis van 2007, die leidde tot de invoering van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act.
Inzicht in gewone vanille
Plain vanilla beschrijft de eenvoudigste vorm van een actief of financieel instrument. Er zijn geen franje, geen extra’s, en het kan worden toegepast op categorieën zoals opties of obligaties.
Gewone vanille kan ook worden gebruikt om meer algemene financiële concepten te beschrijven, zoals handelsstrategieën of denkwijzen in de economie. Een gewone vanille-kaart is bijvoorbeeld een creditcard met eenvoudig gedefinieerde termen. Gewone vanille-schuld wordt geleverd met leningen tegen een vaste rente en geen andere kenmerken, dus de lener heeft geen convertibiliteitsrechten.
Een eenvoudige benadering van financiering wordt een vanillestrategie genoemd. De roep hiervoor kwam na de hypotheken bijdroegen aan het instorten van de huizenmarkt. Tijdens de regering-Obama drongen velen aan op een regelgevende instantie om een eenvoudige benadering van het financieren van hypotheken aan te moedigen, waarbij zij – naast andere principes – bepaalden dat kredietverstrekkers gestandaardiseerde hypotheken met een laag risico aan klanten moesten aanbieden.
0:49
Gewone vanille-instrumenten
Een vanilleoptie geeft de houder het recht om de onderliggende waarde tegen een vooraf bepaalde prijs binnen een bepaald tijdsbestek te kopen of verkopen. Deze call- of putoptie heeft geen speciale voorwaarden of functies. Het heeft een eenvoudige vervaldatum en uitoefenprijs. Beleggers en bedrijven zullen ze gebruiken om hun blootstelling aan een actief af te dekken of om te speculeren op de prijsbeweging van een actief.
Een gewone vanilla-swap kan een gewone vanilla-renteswap omvatten waarbij twee partijen een overeenkomst aangaan waarbij een partij ermee instemt om een vaste rente te betalen over een bepaald bedrag in dollars op bepaalde datums en voor een bepaalde periode. De tegenpartij doet betalingen op een variabele rente aan de eerste partij voor dezelfde periode. Dit is een uitwisseling van rentetarieven op bepaalde kasstromen en wordt gebruikt om te speculeren op veranderingen in rentetarieven. Er zijn ook plain vanilla commodity swaps en plain vanilla valutaswaps.
Gewone vanille versus exotische opties
In de financiële wereld is het tegenovergestelde van gewone vanille exotisch. Een exotische optie omvat dus veel meer gecompliceerde kenmerken of speciale omstandigheden die hen onderscheiden van de meer gebruikelijke Amerikaanse of Europese opties. Exotische opties gaan gepaard met meer risico omdat ze een geavanceerd begrip van de financiële markten vereisen om ze correct of succesvol uit te voeren, en als zodanig handelen ze over-the-counter (OTC).
Voorbeelden van exotische opties zijn binaire of digitale opties, waarbij de uitbetalingsmethoden verschillen. Onder bepaalde voorwaarden bieden ze een definitieve uitbetaling van een vast bedrag in plaats van een uitbetaling die stapsgewijs toeneemt naarmate de prijs van de onderliggende waarde stijgt. Andere exotische opties zijn onder meer Bermuda-opties en opties voor het aanpassen van de hoeveelheid.
Gewoon vanille en Dodd-Frank
In de nasleep van de wereldwijde financiële crisis van 2007 was er een poging om het financiële systeem veiliger en eerlijker te maken. Dit kwam tot uiting in de goedkeuring van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act in 2010, die ook de oprichting van het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) mogelijk maakte. De CFPB handhaaft de bescherming van de consumentenrisico’s gedeeltelijk door financieringsopties te reguleren die een eenvoudige benadering vereisen.
In 2018 ondertekende president Donald Trump een wetsvoorstel om enkele van de beperkingen voor alle banken van het land te versoepelen, behalve de banken die als de grootste worden beschouwd. Dit omvatte onder meer het verhogen van de drempel waarop ze te belangrijk worden geacht om te mislukken van $ 50 miljard naar $ 250 miljard en het toestaan van de instellingen om af te zien van stresstests. Het CFPB werd ook een deel van zijn macht ontnomen, met name de handhaving van zaken met betrekking tot discriminerende kredietverleningspraktijken.