Pensioen plannen met behulp van de Monte Carlo-simulatie
Er is geen onfeilbare manier om de toekomst te voorspellen, maar een Monte Carlo-simulatie die rekening houdt met de reële mogelijkheid van een ramp, kan een duidelijker beeld geven van hoeveel geld veilig kan worden opgenomen uit pensioensparen.
Hier leest u hoe de Monte Carlo-methode werkt en hoe u deze kunt toepassen op pensioenplanning. Het is ook belangrijk om te begrijpen waar het tekort kan schieten en hoe u dit kunt corrigeren.
Belangrijkste leerpunten
- Een Monte Carlo-simulatie kan worden gebruikt om te testen of iemand tijdens zijn pensionering voldoende inkomen zal hebben.
- In tegenstelling tot een traditionele pensioencalculator, bevat de Monte Carlo-methode veel variabelen om mogelijke uitkomsten van de pensioenportefeuille te testen.
- Critici beweren dat deze methode grote marktcrashes kan onderschatten, maar er zijn manieren om dit te compenseren.
Inzicht in de Monte Carlo-simulatie
De Monte Carlo-simulatie is een wiskundig model dat wordt gebruikt voor risicobeoordeling, genoemd naar het gokmekka van Monaco. Mensen die proberen een veilig pensioen te plannen en het zich niet kunnen veroorloven hun spaargeld te verliezen, willen geen risico nemen met hun geld. Dus waarom zou u zich voor begeleiding wenden tot een Monte Carlo-simulatie?
Hoewel deze naam voor de berekening misschien ironisch lijkt, is het standaarddeviaties. De Monte Carlo-methode is vaak gebruikt bij het plannen van investeringen en pensioen om de waarschijnlijkheid te voorspellen dat financiële of pensioendoelen worden bereikt, en of een gepensioneerde voldoende inkomen zal hebben gezien een breed scala aan mogelijke resultaten op de markten.
Er zijn geen absolute parameters voor dit type projectie. Onderliggende aannames voor deze berekeningen omvatten doorgaans factoren als rentetarieven, de leeftijd van de klant en de verwachte tijd tot pensionering, het bedrag van de beleggingsportefeuille dat elk jaar wordt uitgegeven of opgenomen, en de portefeuilleverdeling. Het computermodel voert vervolgens honderden of duizenden mogelijke uitkomsten uit met behulp van historische financiële gegevens.
De resultaten van deze analyse komen meestal in de vorm van een belcurve. Het midden van de curve schetst de scenario’s die statistisch en historisch gezien het meest waarschijnlijk zullen plaatsvinden. De uiteinden – of staarten – meten de afnemende waarschijnlijkheid van de meer extreme scenario’s die zouden kunnen optreden.
Scenario’s via Monte Carlo-simulaties kunnen een duidelijker beeld geven van de risico’s, bijvoorbeeld of een gepensioneerde het pensioenspaargeld zal overleven.
Beperkingen om te overwegen
De turbulentie op de markt heeft een zwakte blootgelegd die deze methode lijkt te kwellen.
Voorstanders wijzen erop dat Monte Carlo-simulaties over het algemeen veel realistischer scenario’s opleveren dan eenvoudige projecties die uitgaan van een bepaald rendement op kapitaal. Critici zijn van mening dat de Monte Carlo-analyse zeldzame maar radicale gebeurtenissen, zoals marktcrashes, niet nauwkeurig in de waarschijnlijkheidsanalyse kan meewegen. Volgens onderzoek kregen veel beleggers en professionals die deze methode gebruikten geen reële mogelijkheid van marktprestaties als een financiële crisis.
In zijn artikel “The Retirement Calculator from Hell” illustreert William Bernstein deze tekortkoming. Hij gebruikt een voorbeeld van een reeks tosses om zijn punt te bewijzen, waarbij kop gelijk is aan een marktwinst van 30% en munt een verlies van 10%.
- Beginnend met een portefeuille van $ 1 miljoen en het gooien van de munt eenmaal per jaar gedurende 30 jaar, zal een spaarder eindigen met een gemiddeld jaarlijks totaal rendement van 8,17%. Dat betekent dat ze gedurende 30 jaar $ 81.700 per jaar zouden kunnen opnemen voordat ze de hoofdsom uitgeput hebben.
- Een spaarder die de eerste 15 jaar elk jaar omdraait, zou echter slechts $ 18.600 per jaar kunnen opnemen. Een spaarder die het geluk heeft om de eerste 15 keer om te draaien, kan jaarlijks $ 248.600 opnemen.
En hoewel de kans om 15 keer achter elkaar kop of munt om te draaien statistisch klein lijkt, bewijst Bernstein zijn punt verder met behulp van een hypothetische illustratie gebaseerd op een portefeuille van $ 1 miljoen die werd geïnvesteerd in vijf verschillende combinaties van large- en small-capaandelen en vijfjarige inflatie.
De geschiedenis leert dat het geld in minder dan 15 jaar zou zijn opgebruikt bij het wiskundig gebaseerde gemiddelde opnametarief van $ 81.700. In feite moesten opnames worden gehalveerd voordat het geld de volledige 30 jaar zou duren.
Hoe realistisch te plannen
Er zijn een paar basisaanpassingen die experts voorstellen om de tekortkomingen van Monte Carlo-projecties te verhelpen. De eerste is om simpelweg een vlakke verhoging toe te voegen aan de mogelijkheid van financiële mislukking die de cijfers laten zien, zoals 10% of 20%.
Een andere is om projecties uit te zetten die elk jaar een percentage van de activa gebruiken in plaats van een vast bedrag in dollars, waardoor de kans dat de hoofdsom opraakt aanzienlijk wordt verkleind.
Het komt neer op
De Monte Carlo-simulatie kan worden gebruikt om te helpen bij het plannen van uw pensioen. Het voorspelt verschillende uitkomsten die van invloed zullen zijn op hoeveel het veilig is om gedurende een bepaalde periode van pensioensparen op te nemen. Critici beweren dat het de grote bearmarkten kan onderschatten. Deskundigen suggereren echter een paar manieren om de tekortkomingen van het model te verhelpen.