Beleggingsfondsen: merknamen vs. Huismerken
Als je vandaag door het gangpad van een grote supermarkt slentert, gemengd met de koopwaar van bekende nationale merken, is vergelijkbare koopwaar in het merk van de winkel. Naast een blikje maisroom van een bekend merk, zie je misschien ook een blikje maïs van het huismerk.
In de financiële supermarkten waar de huidige grote beursvennootschappen, banken en verzekeringsmaatschappijen zijn gevestigd, verkopen banken vaak hun eigen beleggingsproducten en -diensten naast die van externe leveranciers. En in de virtuele schappen van een groot financieel bedrijf zitten de onderlinge fondsen van grote bedrijven – zoals Fidelity of Franklin – zij aan zij met de huismerkfondsen. In dit artikel laten we u zien hoe u kunt beslissen tussen het kopen van een huismerkfonds en een fonds van een groot merk.
Huismerk (eigen) fondsen Vs. Fondsen van derden
Een huismerk of eigen beleggingsfonds wordt gecreëerd wanneer de bank of beursvennootschap die het fonds verdeelt, ook optreedt als beleggingsadviseur voor het fonds. Het beleggingsfonds bestaat uit twee componenten: het beheren van fondsactiva en het verdelen (of verkopen) van fondsen. Elke partij kan zeer winstgevend zijn en de oprichting van eigen onderlinge fondsen wordt beschouwd als een vorm van verticale integratie – om nog maar te zwijgen van een winstgevende manier om een bestaand verkoopteam te benutten. Deze onderlinge fondsen worden doorgaans intern ontwikkeld, beheerd en verkocht.
Daarentegen worden onderlinge fondsen van derden beheerd door externe, onafhankelijke beheerders. Deze omvatten de grote merknamen van het bedrijf, zoals Vanguard, T. Rowe Price, Franklin en Fidelity. Ze kunnen rechtstreeks aan de belegger worden verkocht of ze kunnen worden verkocht door andere bedrijven of door een onafhankelijke adviseur. Degenen die de fondsen verkopen, zijn vaak volledig onafhankelijk van degenen die de fondsen beheren. In theorie zou dit moeten resulteren in volledig onbevooroordeeld advies wanneer adviseurs deze fondsen aan hun klanten aanbevelen.
Verkopers van eigen fondsen
Eigen fondsen zijn normaal gesproken te vinden bij zowat elk bedrijf met een groot verkoopteam dat onderlinge fondsen kan verkopen. Dit omvat banken, kredietverenigingen, beursvennootschappen, verzekeringsmaatschappijen en vermogensbeheermaatschappijen. In-house onderlinge fondsen zijn ontwikkeld door bedrijven om te worden verkocht door hun eigen distributienetwerken, en maken nu deel uit van een algemene stap naar vermogensbeheer.
De makelaardij-industrie ging de eigen beleggingsfondsenactiviteiten aan als een middel om hun inkomsten te middelen. De vergoedingen die worden gegenereerd door het beheren van activa zijn over het algemeen soepeler en voorspelbaarder dan de potentieel volatiele inkomsten van hun traditionele bedrijfstakken als investeringsbankieren, handel en commissies.
Hoewel de meeste verkopers van eigen fondsen ook fondsen van derden aanbieden, is het mogelijk dat sommige adviseurs of firma’s alleen hun eigen fondsen verkopen en promoten. Bedrijven met een eigen verkoopteam mogen alleen hun merkfondsen verkopen. Als een adviseur een in-house fonds aanbeveelt, moeten beleggers vragen of ze ook fondsen van derden verkopen, omdat ze mogelijk eerst interne fondsen moeten promoten.
Kwesties rond eigen fondsen
Hoewel er honderden beleggingsfondsen en duizenden beleggingsfondsen zijn om uit te kiezen, beperkt dit uw keuzes aanzienlijk als u geld koopt van een adviseur of een bedrijf dat alleen eigen fondsen aanbiedt. Dit kan om een aantal redenen een probleem zijn:
- De beleggingsstijl die ze gebruiken kan momenteel uit de gratie zijn en kopen bij een in-house fonds kan leiden tot achterblijvende prestaties.
- Het is mogelijk dat de bank geen internationaal groeifonds aanbiedt onder haar eigen aanbiedingen, die mogelijk nodig zijn voor diversificatie.
- Als de bank wel een groeifonds aanbiedt, kunnen de buitenlandse activa die voor het fonds zijn geselecteerd uit de gratie zijn gedurende de beleggingshorizon van de klant. Dit zou minder waarschijnlijk zijn als er een groter aanbod van internationale groeifondsen beschikbaar zou zijn.
- Het type fonds of de stijl die u wenst, is mogelijk niet te vinden binnen de fondsenfamilie.
Prijsstelling Eigen fondsen kunnen anders geprijsd worden dan fondsen van derden. De verkoopcommissies en beheervergoedingen kunnen verschillen. Dit hangt af van een aantal factoren:
- Ten eerste kunnen de huisfondsen relatief kleiner zijn dan fondsen van derden. Dit betekent dat ze mogelijk niet dezelfde schaalvoordelen genieten, wat resulteert in relatief hogere kosten.
- Ten tweede, omdat hetzelfde bedrijf de fondsen beheert en verdeelt, heeft het meer speelruimte om kosten in rekening te brengen. Sommige bedrijven zouden bijvoorbeeld kunnen besluiten om lagere vergoedingen op hun eigen fondsen in rekening te brengen om marktaandeel op te bouwen en meer geld intern te houden.
- Ten derde heeft het bedrijf een eigen markt, wat betekent dat het voordelige prijzen kan bieden om de “luie” investeerders te vangen die geen vergelijkingswinkel hebben en liever met slechts één makelaar willen blijven werken.
Overdraagbaarheid In tegenstelling tot fondsen van derden, zijn typische eigen fondsen mogelijk niet overdraagbaar van het ene bedrijf naar het andere. Als een belegger zijn rekening wil verplaatsen, zullen de deelbewijzen van de huisfondsen moeten worden verkocht. Dit kan resulteren in extra vergoedingen, provisies en administratiekosten. Er is ook wat extra marktrisico tussen het moment waarop de onderlinge fondsen worden verkocht en het moment waarop de opbrengsten worden herbelegd. Beleggers kunnen eigen fondsen kopen zonder de portabiliteitsbeperking op prijs te stellen en de bedrijven vertellen hun klanten niet noodzakelijk dat de activa van eigen fondsen niet overdraagbaar zijn.
Verkoopstimulansen Omdat adviseurs het geld van klanten naar interne onderlinge fondsen kunnen sturen die misschien niet in het belang van de klant zijn, heeft de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) het gebruik van verkoopprikkels voor de verkoop van eigendomsrechten verboden. fondsen. De reden dat FINRA deze actie verbood, is omdat het makelaars een financiële reden gaf om hun belangen boven die van hun klanten te stellen – wat volledig verboden is volgens de regels van adviseurs.
Sommige bedrijven hebben echter nog steeds prikkels; hoewel ze voldoen aan de letter van de voorschriften, voldoen ze niet aan de geest van de onderliggende regels. Als gevolg hiervan hebben sommige adviseurs en klanten de tegenovergestelde positie ingenomen en zullen ze hun eigen middelen helemaal niet kopen of aanbieden om elke nuance van onbezonnenheid te vermijden.
Verdere aankoopoverwegingen
Eigen fondsen zijn te vinden bij bijna alle grote financiële instellingen. Net als fondsen van derden kunnen het uitstekende beleggingsproducten zijn. Voordat u deze fondsen koopt, moet u er echter voor zorgen dat u begrijpt wat u koopt en hoe het in uw portefeuille past. Dezelfde zorgvuldigheid die nodig is voor het kopen van onderlinge fondsen in het algemeen, moet worden uitgevoerd bij de aankoop van intern ontwikkelde fondsen. Sommigen zullen misschien beweren dat nog meer due diligence nodig is, vooral wanneer een eigen fonds wordt aanbevolen boven een fonds van een derde partij. Adviseurs moeten in staat zijn om alle prikkels schriftelijk aan de cliënt bekend te maken om ervoor te zorgen dat ze geen beïnvloed advies geven.
Cliënten dienen ook na te gaan of eigen middelen kunnen worden overgedragen aan andere bedrijven en, zo ja, of deze overdracht kosten of vergoedingen met zich meebrengt.
Het komt neer op
Als u voorzichtig bent in uw onderzoek naar deze huismerkfondsen, zult u wellicht merken dat u uw geld niet bij de grote merken hoeft in te steken om een goede groei en een persoonlijke investeringservaring te ervaren.