Quasi-openbare corporatie
Wat is een quasi-openbare onderneming?
Een quasi-overheidsbedrijf is een bedrijf in de privésector dat wordt ondersteund door de overheid met een openbaar mandaat om een bepaalde dienst te verlenen. Voorbeelden zijn telegraaf- en telefoonbedrijven, olie- en gas, water- en lichtbedrijven en irrigatiebedrijven.
Quasi-overheidsbedrijven kunnen de novo worden opgericht, beginnen als overheidsinstanties die worden geprivatiseerd, of het resultaat zijn van een grote particuliere onderneming die gedeeltelijk wordt genationaliseerd. Ze worden ook vaak aangeduid als openbare dienstverleners.
Belangrijkste leerpunten
- Een quasi-overheidsbedrijf is een privébedrijf dat wordt ondersteund door een tak van de overheid met een openbaar mandaat om een bepaalde dienst te verlenen.
- In ruil voor hun diensten ontvangen ze vaak een vorm van gedeeltelijke financiering van de staat.
- Een quasi-overheidsbedrijf moet in het algemeen voorrang geven aan haar regeringsmandaat boven het creëren van waarde en winst voor aandeelhouders.
- Dit soort bedrijven moeten vanwege hun banden met de overheid niet als risicovrije investeringen worden beschouwd.
Hoe quasi-overheidsbedrijven werken
Net als openbare bedrijven, zoals openbare bibliotheken en dagcentra voor volwassenen, worden quasi-openbare bedrijven opgericht om het publiek op de een of andere manier ten goede te komen. Deze particuliere ondernemingen krijgen een door de overheid gecharterde missie aangeboden en ontvangen in ruil voor hun diensten meestal een vorm van gedeeltelijke financiering van de staat.
Quasi-overheidsbedrijven kan omvatten openbare bedrijven met een industrieel en commercieel karakter, genationaliseerde bedrijven en bedrijven met een meerderheid van het publiek aandeelhouderschap. Velen beschouwen quasi-openbare instellingen als instrumenten voor politiek beleid, omdat ze in sommige gevallen met minder beperkingen en een grotere kosteneffectiviteit kunnen werken dan reguliere overheidsinstellingen.
Belangrijk
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, werken werknemers van quasi-overheidsbedrijven niet voor de overheid.
Overheidsfinanciering
Voor die publiek-private bedrijven die een bepaalde vorm van overheidssubsidie ontvangen, zoals subsidies bestaan uit reguliere transfers fonds bedoeld ter compensatie van voortdurende verliezen, eufemistisch aangeduid als negatieve operationele overschotten.
Verliezen kunnen worden geleden door prijzen in rekening te brengen die lager zijn dan de gemiddelde productiekosten als een kwestie van bewust economisch en sociaal beleid van de overheid; Volgens afspraak worden deze subsidies behandeld als productgebonden subsidies.
Voorbeelden van een quasi-openbare onderneming
Een voorbeeld van een quasi-openbaar doel is Sallie Mae Corp., dat werd opgericht om de ontwikkeling van studieleningen te bevorderen. Een ander voorbeeld is Fannie Mae, ook wel bekend als de Federal National Mortgage Association (FNMA).
Fannie Mae wordt beschouwd als een quasi-publiekrechtelijk lichaam, omdat het opereert als een onafhankelijke onderneming die niet als een deel van de overheid is behandeld, terwijl op hetzelfde moment werken kader van een congres charter dat zich richt op de beschikbaarheid en betaalbaarheid van eigenwoningbezit te verhogen.
Speciale overwegingen
Het is niet ongebruikelijk om de aandelen van dit soort bedrijven te zien verhandelen op grote aandelenbeurzen, waardoor individuele beleggers de mogelijkheid krijgen om blootstelling te krijgen aan het bedrijf en de eventuele winst die het genereert.
Terwijl aandelen van dit type bedrijf openbaar worden verkocht, komt het creëren van waarde en winst voor aandeelhouders op de tweede plaats na het vervullen van het openbare doel. De activiteiten van een quasi-overheidsbedrijf moeten gewoonlijk op de een of andere manier bijdragen aan het comfort, het gemak of het welzijn van het grote publiek.
Quasi-overheidsbedrijven worden door het publiek en investeerders vaak ten onrechte verondersteld takken van de overheid te zijn. Dit creëert een perceptie van veiligheid, of risicovrije investering in hun eigen vermogen en schulden, zoals benadrukt in de aanloop naar de financiële crisis van 2008.
Schuldbewijzen uitgegeven door Fannie Mae, en zijn tegenhanger Freddie Mac, zeiden op het eerste gezicht dat ze niet door de overheid waren gegarandeerd, hoewel veel beleggers ze behandelden alsof ze dat wel waren. Publieke verontwaardiging en de druk van investeerders toen deze entiteiten failliet gingen, hielpen de Amerikaanse regering ertoe hen te redden. In feite had de publieke perceptie dat deze quasi-publieke entiteiten door de overheid werden gegarandeerd, voorrang boven de expliciete voorwaarden van de effecten zelf.